موقعیت معاملاتی

پوزیشن (Position) یا موقعیت معاملاتی در بازار فارکس چیست؟

وقتی در بازارهای مالی معامله‌ای را اجرا کرده و خود را در معرض نوسانات قیمتی بازار قرار دهید، گفته می شود که شما یک پوزیشن باز کرده‌اید. هدف از باز کردن پوزیشن کسب سود است اما، اینکه آیا سودده است یا خیر به جهت حرکت قیمت بازار و اینکه حرکت قیمت به نفع پوزیشن باز شده است یا خیر بستگی دارد.

معامله ای که باز است یک “پوزیشن باز” و معامله ای که اخیرا بسته شده یک “پوزیشن بسته شده” است. هر پوزیشنی که باز می شود در زمانی در آینده بسته شده و معامله گر از آن خارج خواهد شد بنابراین، سودده یا زیان‌ده بودن پوزیشن را تنها وقتی می توانیم ارزیابی کنیم که پوزیشن بسته شده باشد.

در نظرداشته باشید که معامله گر همیشه به صورت خودخواسته پوزیشن را نمی بندد بلکه، گاهی مجبور به بستن آن می شود؛ مانند وقتی که اوراق قرضه سررسید می‌شوند و یا انحلال های اجباری رخ می‌دهند یا در معاملات CFD مدت قرار داد به پایان می‌رسد.

پوزیشن چه ویژگی های اصلی دارد؟

هر پوزیشن دو ویژگی داد: اندازه و جهت.

اندازه یا سایز یعنی روی چه مقدار از دارایی پوزیشن باز کرده‌اید و جهت یعنی می خواهید آن را بخرید یا بفروشید.

انواع پوزیشن در بازارهای مالی کدامند؟

دو نوع پوزیشن اصلی وجود دارد: پوزیشن خرید یا لانگ  و پوزیشن فروش یا شورت. 

پوزیشن لانگ (Long) به معنای خرید دارایی است به این امید که قیمت آن بالا رفته و معامله گر سود کند در حالیکه، پوزیشن شورت (Short) این معناست که شما قصد دارید از کاهش قیمت دارایی سود کنید.

پوزیشن لانگ:

پوزیشن های خرید یا لانگ متداول ترین نوع پوزیشن هستند. اگر فکر می کنید که قیمت یک دارایی افزایش خواهد یافت باید پوزیشن لانگ بگیرید؛ به این معنا که اقدام به خرید آن دارایی کرده و منتظر افزایش قیمت آن بمانید.

مثال: به عنوان مثال فرض کنید که هزار سهم یک کمپانی را در قیمت ده هزار تومان خریداری کرده‌اید به امید آنکه قیمت در آینده به 14000 تومان افزایش بیابد و از فروش آن سود کنید. در این مثال شما یک پوزیشن لانگ باز کرده اید؛ در صورت افزایش قیمت، دارایی را فروخته و پوزیشن را با سود می‌بندید در غیر اینصورت، مجبور می شوید که پوزیشن را با ضرر ببندید.

ویژگی اصلی و مثبت پوزیشن لانگ این است که هیچ محدودیت تئوریکی برای سود ندارد چرا که حدی برای افزایش قیمت یک دارایی وجود ندارد اما، در نهایت بیشتر از ارزش اولیه معامله ضرر نخواهید کرد.

پوزیشن شورت:

اما اگر فکر کنید که قیمت دارایی کاهش خواهد یافت، می توانید روی آن دارایی پوزیشن شورت بگیرید: پوزیشن شورت یعنی یک دارایی را بدون آنکه به تملک شما درآید، به صورت استقراضی بخرید و سپس بفروشید، به این امید که بتوانید در قیمت پایینتر آن را مجددا خریداری کرده و از این اختلاف قیمت سود کنید.

پوزیشن شورت معمولا به این روش اجرا می شود:

در مرحله اول:  سرمایه گذار با پرداخت کارمزد اجرای پوزیشن، سهام یا اوراق قرضه را از یک موسسه مالی قرض می گیرد و متعهد می شود که دارایی را در زمان مشخص به موسسه بازگرداند.

در مرحله دوم: دارایی را می فروشد.

مرحله سوم: در زمان تعیین شده دارایی را مجددا از بازار خریده 

و در آخرین مرحله: آن را مجددا به موسسه مالی برمی گرداند.

 اگر طبق پیش بینی معامله گر قیمت سهم کاهش یافته باشد، معامله گر سود میکند و در غیر اینصورت متضرر خواهد شد.

مثال:  فرض کنید معامله گری یک سهم 100 دلاری را که پیش بینی می‌کند بیش از حد افزایش قیمت یافته و به زودی سقوط می کند و به 60 دلار می رسد را از یک بانک یا موسسه مالی استقراض و روی آن پوزیشن شورت باز کرده است. معامله گر سهم استقراض شده را در قیمت 100 دلار می فروشد و زمانی که مطابق پیش بینی قیمت سهم به 60 دلار رسید، آن را مجددا خریده و به موسسه مالی بازمی گرداند. در نتیجه معامله گر در این معامله 40 دلار سود به جیب زده است!

اما ماجرا به این سادگیها نیست.

پوزیشن شورت یک موقعیت معاملاتی خطرناک و در معرض خطر زیان نامحدود و سود محدود است. به این دلیل که پایینترین سطح قیمت برای یک دارایی صفر است در حالیکه – حداقل در تئوری- قیمت یک دارایی می تواند سالها و بدون توقف رشد کند.

اگر قیمت مطابق پیش بینی عمل نکرده و به جای اینکه کم شود افزایش یابد، معامله گر مجبور به بستن پوزیشن با ضرر خواهد شد و به علاوه، بایستی دارایی استقراض شده را حتی اگر متضرر شده باشد به بروکر خود بازگرداند.

به دلیل ریسک بالای پوزیشن شورت، معمولا تنها معامله گران حرفه ای مثل مدیران صندوق های تامینی این پوزیشن را اتخاذ می کنند.