اگرچه بازار ارز اغلب به‌عنوان بازی بانکدار معرفی می‌شود، اما ارزها گاهی اوقات می‌توانند راهی عالی برای تنوع بخشیدن به سبد سهام باشند که ممکن است کمی خراب شده باشد. زمانی که دیگر انجمن‌های جهانی وارد رکود می‌شوند، این بازار (در ادامه به اسامی بورس خارجی اشاره می شود) تنها جایی است که می‌تواند فرصت‌های فوق‌العاده‌ای را ارائه دهد.

در نتیجه، آگاهی کمی در مورد فارکس، و اصول اساسی پشت آن، می‌تواند اطلاعات و در نتیجه موفقیت هر معامله‌گر، سرمایه‌گذار یا مدیر مجموعه‌ای را افزایش دهد. بیایید نگاهی به هشت ارز بیندازیم که هر معامله‌گر یا سرمایه‌گذار باید در کنار بانک‌های مرکزی کشورهای مربوطه، آنها را بداند.

در این مقاله اسامی بورس خارجی مهم دنیا که شامل 8 ارز برتر قابل معامله هست، را با ویژگی‌ها و نحوه معاملاتشان باهدف بالابردن شناخت شما و پیشرفتتان در معاملات، به شما معرفی می‌کنیم.

8 ارز برتر قابل معامله

در زیر اسامی بورس خارجی که شامل هشت ارز برتر دنیاست به تفکیک معرفی می‌شود:

دلار واحد اصلی بزرگ‌ترین اقتصاد جهان است که گاهی اوقات به‌عنوان دلار آمریکا نیز شناخته می‌شود.

بانک مرکزی اروپا این حق را دارد که اسکناس‌های یورو را به صلاحدید خود منتشر کند، درحالی‌که سیاست‌گذاران می‌توانند در مواقع خرابی بانک یا سیستم، دخالت کنند.

بانک ژاپن سیاست پولی و همچنین انتشار ارز، عملیات بازار پول و تجزیه‌وتحلیل داده‌ها/اقتصادی را اداره می‌کند.

بانک انگلستان دارای یک هیئت‌مدیره است. همچنین دارای یک کمیته سیاست پولی به سرپرستی رئیس بانک است.

فرانک سوئیس، دلار کانادا، دلارهای استرالیا و نیوزلند و راند آفریقای جنوبی لیست ارزهای قابل معامله برتر را به پایان می‌رسانند.

اسامی بورس خارجی

1. دلار آمریکا (USD)

2. یورو اروپا (EUR)

3. ین ژاپن (JPY).

4. پوند انگلیس (GBP)

5. فرانک سوئیس (CHF)

6. دلار کانادا (CAD)

7. دلار استرالیا/نیوزلند

8. راند آفریقای جنوبی (ZAR)

اسامی بورس خارجی به تفکیک

1. دلار آمریکا (USD)

بانک مرکزی: فدرال رزرو

سیستم فدرال رزرو که در سال 1913 توسط قانون فدرال رزرو ایجاد شد، بانک مرکزی ایالات متحده است. این سیستم خود توسط یک هیئت‌مدیره اداره می‌شود که بیشتر تمرکز بر شعبه است. فدرال رزرو به‌عنوان کمیته بازار آزاد فدرال (FOMC) شناخته می‌شود و بر عملیات بازار باز و همچنین سیاست پولی یا نرخ بهره نظارت می‌کند.

کمیته کنونی آن متشکل از پنج نفر از رؤسای بانک کنونی فدرال رزرو و هفت نفر از اعضای هیئت‌مدیره فدرال رزرو است، و رئیس بانک فدرال رزرو نیویورک همیشه در کمیته فعالیت می‌کند. باوجوداینکه 12 عضو دارای حق رأی هستند، از غیر اعضا (از جمله رؤسای بانک مرکزی فدرال رزرو) خواسته می‌شود که هر شش هفته یکبار، نظرات خود را در مورد وضعیت اقتصادی فعلی به اشتراک بگذارند.

 در بیان لیست اسامی بورس خارجی، پیش از همه باید از دلار آمریکا (USD) ، واحد اصلی بزرگ‌ترین اقتصاد جهان، یعنی ایالات متحده، نام برد. مانند هر ارز دیگری، دلار توسط مبانی اقتصادی، از جمله تولید ناخالص داخلی (GDP) ، و گزارش تولید و اشتغال پشتیبانی می‌شود.

بااین‌حال، دلار آمریکا نیز به طور گسترده تحت تأثیر بانک مرکزی و هرگونه اعلامیه در مورد سیاست نرخ بهره است. دلار آمریکا معیاری است که در برابر سایر ارزهای اصلی، به‌ویژه یورو، ین ژاپن و پوند انگلیس معامله می‌شود.

اگرچه بازار ارز اغلب به‌عنوان بازی بانکدار معرفی می‌شود، اما ارزها گاهی اوقات می‌توانند تنوع بزرگی برای مجموعه‌ای باشند که ممکن است کمی خراب شده باشد.

2. یورو اروپا (EUR)

بانک مرکزی: بانک مرکزی اروپا (ECB)

بانک مرکزی اروپا که مقر آن در فرانکفورت آلمان است، بانک مرکزی 19 کشور عضو منطقه یورو است. همانند FOMC ، ECB  نیز دارای یک نهاد اصلی مسئول تصمیم‌گیری در مورد سیاست‌های پولی است، هیئت اجرایی آن، از چهار عضو به‌علاوه یک رئیس و نایب‌رئیس تشکیل شده است.

سیاست‌گذاران بانک مرکزی اروپا چهار کرسی را برای چهار اقتصاد از پنج اقتصاد بزرگ دنیا، شامل آلمان، فرانسه، ایتالیا، اسپانیا و هلند اختصاص‌داده‌شده است. این امر برای اطمینان از این است که بزرگ‌ترین اقتصادها همیشه در صورت تغییر دولت نمایندگی می‌شوند. هیئت‌مدیره آن تقریباً هر هفته تشکیل جلسه می‌دهد.

بانک مرکزی اروپا علاوه بر صلاحیت خود برای سیاست‌های پولی، حق انتشار اسکناس را نیز به صلاح خود دارد. مشابه فدرال رزرو، سیاست‌گذاران می‌توانند در مواقع خرابی بانک یا سیستم دخالت کنند. بانک مرکزی اروپا در حوزه مهمی با فدرال رزرو تفاوت دارد: به‌جای به حداکثر رساندن اشتغال و حفظ ثبات نرخ بهره بلندمدت، بانک مرکزی اروپا با تعهدات ثانویه به سیاست‌های کلی اقتصادی، به سمت یک اصل اصلی ثبات قیمت تلاش می‌کند. در نتیجه، سیاست‌گذاران در تصمیم‌گیری‌های مربوط به نرخ بهره، تمرکز خود را بر تورم مصرف‌کنندگان متمرکز می‌کنند.

در برابر دلار آمریکا، یورو در مقایسه با همتایان خود (به‌عنوان‌مثال، پوند انگلیس یا دلار استرالیا) نوسانات کندتری دارد. در یک روز متوسط ​​، ارز پایه می‌تواند بین 70 تا 80 پیپ با نوسانات ناپایدار بیشتر به طور متوسط ​​کمی بیشتر، با عرض 100 پیپ در روز معامله شود.

یکی دیگر از ملاحظات معاملاتی، زمان است. ازآنجاکه بازار فارکس 24 ساعته و 7 روزه باز است، معامله گران فارکس باید برنامه‌های معاملاتی FX را به‌صورت استراتژیک تنظیم کنند. معامله در جفت‌های مبتنی بر یورو را می‌توان در هنگام هم‌پوشانی جلسات لندن و ایالات متحده مشاهده کرد که از ساعت 8 صبح تا ظهر، به‌وقت EST رخ می‌دهد.

3. ین ژاپن (JPY)

بانک مرکزی: بانک ژاپن (BoJ)

این ارز، از نظر فنی پیچیده، اما اساساً ساده است. بانک ژاپن که در سال 1882 تأسیس شد، به‌عنوان بانک مرکزی سومین اقتصاد بزرگ جهان عمل می‌کند. این سیاست پولی و همچنین انتشار ارز، عملیات بازار پول و تجزیه‌وتحلیل داده‌ها/اقتصادی را کنترل می‌کند. هیئت اصلی سیاست‌های پولی تمایل دارد که به سمت ثبات اقتصادی کار کند و دائماً با دولت در حال تبادل نظر است، درحالی‌که به طور هم‌زمان در جهت استقلال و شفافیت خود تلاش می‌کند. فرماندار با نظارت بر سیاست‌های ارزی هشت بار در سال، تیمی متشکل از نه عضو سیاسی، از جمله دو معاون فرماندار این بانک را مدیریت می‌کند.

در فهرست اسامی بورس خارجی، ین ژاپن با ارائه نرخ بهره کم، این ارز در برابر ارزهای با بازده بیشتر، به‌ویژه دلارهای نیوزلند و استرالیا و پوند انگلیس قرار می‌گیرد. در نتیجه، زمینه اصلی آن بسیار نامنظم است و معامله گران FX را وادار می‌کند تا دیدگاه‌های فنی را در درازمدت بررسی کنند. میانگین محدوده روزانه آن در محدوده 70 تا 140 پیپ است، با افراطی بیش از 200 پیپ. برای مبادله این ارز، روی ساعات لندن و ایالات متحده (8 صبح تا ظهر) به‌وقت EST تمرکز کنید.

4. پوند انگلیس (GBP)

بانک مرکزی: بانک انگلستان (BoE)

بانک مرکزی انگلستان معادل پولی سیستم فدرال رزرو عمل می‌کند. به همین ترتیب، هیئت مدیران یک نهاد حاکم است که متشکل از پنج عضو اجرایی و نه نفر دیگر، از جمله رئیس و معاون رئیس. همچنین یک کمیته سیاست پولی (MPC) وجود دارد که توسط رئیس بانک اداره می‌شود و از نه عضو تشکیل شده است که چهار نفر از آنها توسط وزیر خزانه‌داری منصوب می‌شوند.

MPC با اعلام سیاست حداقل هشت بار در سال، نرخ بهره و سیاست پولی وسیع‌تری را، با ملاحظات اولیه ثبات قیمت کل در اقتصاد در نظر می‌گیرد. به‌این‌ترتیب، MPC همچنین معیار تورم قیمت مصرف‌کننده را 2 درصد تعیین کرده است. در صورت به خطر انداختن این معیار، فرماندار موظف است از طریق نامه‌ای به وزیر دارایی اطلاع دهد، یکی از این نامه‌ها در سال 2007 با افزایش شدید شاخص قیمت مصرف‌کننده در انگلستان به 3.1٪ رسید. انتشار این به‌عنوان پیش‌گام بازارها احتمال سیاست ارزی انقباضی را افزایش می‌دهد.

کمی ناپایدارتر از یورو، پوند انگلیس (GBP) است که گاهی اوقات به‌عنوان پوند استرلینگ یا کابل نیز نامیده می‌شود، و تمایل دارد طیف وسیع‌تری را در طول روز معامله کند. با نوساناتی که می‌تواند 100 تا 150 پیپ را شامل شود، غیرمعمول نیست که تجارت پوند به‌اندازه 20 پیپ محدود شود. نوسانات این ارزهای متقابل، قابل‌توجه است، به همین دلیل معامله گران تمایل بر روی جفت‌هایی مانند پوند انگلیس/ین ژاپن و پوند انگلیس/فرانک سوئیس تمرکز کنند. در نتیجه، این ارز را می‌توان در جلسات لندن و ایالات متحده با کمترین تحرک در ساعات 8 بعدازظهر به‌وقت آسیا تا 4 بعدازظهر به‌وقت EST با بیشترین نوسان دید.

5. فرانک سوئیس (CHF)

بانک مرکزی: بانک ملی سوئیس (SNB)- اسامی بورس خارجی

بانک ملی سوئیس متفاوت از سایر بانک‌های مرکزی اصلی، به عنوان یک نهاد حکومتی با مالکیت خصوصی و دولتی تلقی می‌شود. این باور ناشی از این واقعیت است که بانک ملی سوئیس از نظر فنی یک شرکت تحت مقررات خاص است. در نتیجه، کمی بیش از نیمی از هیئت حاکمه متعلق به کانتون‌ها یا ایالت‌های سوئیس و سایر نهادهای عمومی است.

این ترتیب است که بر سیاست‌های ثبات اقتصادی و مالی دیکته شده توسط هیئت‌مدیره SNB تأکید می‌کند. تصمیمات سیاست ارزی، توسط سه رئیس بانک اصلی که به‌صورت سه‌ماهه نظارت می‌کنند، اتخاذ می‌شود. هیئت‌مدیره بر اساس محدوده (به‌علاوه یا من‌های 50 امتیاز پایه) محل اقامت، نرخ بهره را ایجاد می‌کند.

در بین اسامی بورس خارجی، یورو و فرانک سوئیس رابطه جالبی با هم دارند. مشابه یورو، فرانک سوئیس (CHF) به‌سختی حرکت قابل‌توجهی انجام می‌دهد. در نتیجه، برای تجارت در محدوده متوسط ​​روزانه 45 پیپ در روز، به دنبال این ارز خاص باشید. حجم فرکانس بالا برای این ارز معمولاً برای جلسه لندن 3 صبح تا ظهر EST تعیین می‌شود.

6. دلار کانادا (CAD)

بانک مرکزی: بانک کانادا (BoC)

بانک کانادا که توسط قانون بانکی این کشور در سال 1934 تأسیس شد، به‌عنوان بانک مرکزی عمل می‌کند و بر اهداف تورم پایین و پایدار، یک ارز امن و مطمئن، ثبات مالی و مدیریت کارآمد وجوه دولتی و عمومی تمرکز می‌کند. بانک مرکزی کانادا که مستقل عمل می‌کند، شباهت‌هایی با بانک ملی سوئیس دارد زیرا گاهی اوقات به عنوان یک شرکت تلقی می‌شود و وزیر دارایی مستقیماً سهام دارد. علی‌رغم نزدیک بودن منافع دولت، این وظیفه استاندار است که هم‌زمان با درنظرگرفتن نگرانی‌های دولت، ثبات قیمت‌ها را در فاصله کمی از دولت فعلی قرار دهد. با معیار تورمی 2،  BoC تمایل داشته است که در مورد هرگونه انحراف در قیمت‌ها، سریع عمل کند.

دلار کانادا (CAD) که لونی نیز نامیده می‌شود، با ارزهای اصلی در تماس است و تمایل دارد در محدوده روزانه مشابه 50 تا 100 پیپ معامله کند. بسیاری از ارزها و کالاها با هم حرکت می‌کنند و یکی از جنبه‌های منحصربه‌فرد CAD رابطه آن با نفت خام است. این کشور همچنان صادرکننده اصلی این کالا است و در نتیجه بسیاری از معامله گران و سرمایه‌گذاران از این ارز به‌عنوان پرچینی در برابر موقعیت‌های فعلی کالاها یا سفته‌بازی محض استفاده می‌کنند و سیگنال‌هایی را از بازار نفت ردیابی می‌کنند.

7. دلار استرالیا/نیوزلند (AUD/NZD)

بانک مرکزی: بانک ذخیره استرالیا / بانک ذخیره نیوزلند (RBA / RBNZ)

بانک مرکزی استرالیا با ارائه یکی از نرخ‌های بهره بالاتر در بازارهای عمده جهانی، همواره ثبات قیمت و قدرت اقتصادی را به‌عنوان سنگ بنای برنامه بلندمدت خود حفظ کرده است. هیئت‌مدیره این بانک به ریاست فرماندار، از شش عضو کل، علاوه بر معاون فرماندار و وزیر خزانه‌داری تشکیل شده است. آنها با هم به دنبال هدف‌گذاری تورم بین 2 تا 3 درصد هستند، درحالی‌که یازده بار در طول سال نظارت می‌کنند. به همین ترتیب، بانک ذخیره نیوزلند به دنبال ترویج هدف‌گذاری تورم است، به این امید که پایه و اساس قیمت‌ها را حفظ کند.

هر دو ارز موردتوجه معامله گران حامل بوده‌اند، زیرا دلارهای استرالیا و نیوزلند (AUD و NZD) بیشترین بازدهی را از هفت ارز اصلی موجود در اکثر سیستم‌عامل‌ها ارائه می‌دهند. در نتیجه، می‌توان نوسان را در این جفت‌ها تجربه کرد. در غیر این صورت، ارزها به طور میانگین 70 تا 80 پیپ معامله می‌شوند. هر دو ارز همچنین روابط خود را با کالاها، از جمله نقره و طلا حفظ می‌کنند.

8. راند آفریقای جنوبی (ZAR)

بانک مرکزی: بانک ذخیره آفریقای جنوبی (SARB)- اسامی بورس خارجی

بانک آفریقای جنوبی که از بانک انگلستان در الگو گرفته است، در آفریقای جنوبی به‌عنوان منبع پولی عمل می‌کند. با به عهده گرفتن مسئولیت‌های اصلی مشابه سایر بانک‌های مرکزی، به‌عنوان طلبکار در شرایط خاص، بانکِ تسویه و نگهبان اصلی طلا نیز شناخته می‌شود. بیش از هر چیز، بانک مرکزی متولی دستیابی و حفظ ثبات قیمت است. این امر همچنین شامل مداخله در بازارهای ارز هنگام بروز شرایط خاص نیزمی شود.

جالب اینجاست که بانک ذخیره آفریقای جنوبی یک نهاد خصوصی با بیش از 600 سهام‌دار است که تحت مالکیت کمتر از 1 درصد از کل سهام برجسته هستند. این امر برای اطمینان از این است که منافع اقتصاد بر منافع هر فرد خصوصی مقدم است. برای حفظ این سیاست، فرماندار و هیئت‌مدیره 14 نفره فعالیت‌های بانک را هدایت کرده و در جهت اهداف ارزی کار می‌کنند.

هیئت‌مدیره طور منظم در طول سال تشکیل جلسه می می‌دهد میانگین روزانه راند آفریقای جنوبی (ZAR) که نسبتاً ناپایدار به نظر می‌رسد، می‌تواند به چند هزار پیپ برسد. اما اجازه ندهید دامنه وسیع روزانه شما را فریب دهد. هنگامی که به پیپ دلار تبدیل می‌شود، این حرکات معادل یک روز متوسط ​​در پوند انگلیس است، و این ارز را به یک جفت عالی برای معامله در برابر دلار آمریکا تبدیل می‌کند، به‌ویژه هنگامی که پتانسیل حمل را در نظر بگیریم.معامله گران همچنین رابطه این ارز با طلا و پلاتین را در نظر می‌گیرند.

باتوجه‌به اینکه اقتصاد جهان در زمینه صادرات هر دو فلز پیشرو است، طبیعی است که همبستگی مشابه آن بین CAD و نفت خام مشاهده شود. در نتیجه، بازارهای کالا را در ایجاد فرصت‌ها در مواقع نادر بودن داده‌های اقتصادی در نظر بگیرید.