همانطور که گفته شد شاخص قیمت مصرف کننده ابزاری برای سنجش سطح قیمت یک سبد ثابت از کالاها و خدمات خریداری شده توسط مصرف کنندگان (خانوارها) است. هر چند این شاخص در بسیاری از موارد به عنوان شاخص سنجش تورم مطرح است. و از آن برای محاسبه هزینه های زندگی جهت سازگاری و تعدیل آن با برنامه های دولت استفاده می شود. و نیز مبنایی برای شروط اولیه هزینه زندگی در بسیاری از قراردادهای نیروی کار خصوصی است. اما انتقادهای نیز به آن گرفته می شود. از جمله این انتقادها:

می توان به اغراق آمیز بودن آن درباره تورم اشاره کرد. چرا که شاخص قیمت مصرف کننده اثر جانشینی (یکی از مفاهیم اساسی اقتصاد خرد) را در خود تعدیل نمی نماید. همچنین کاهش قیمت کالاها در نتیجه به کارگیری فناوری های جدید در این شاخص بازتاب نمی یابد.

با وجود همه انتقادات نسبت به آن، شاخص قیمت مصرف کننده کلیدی برای محک تورم هیجانی به کار گرفته می شود. در مجموع تغییرات ماه به ماه قیمت مصرف کننده و به ویژه شاخص اصلی قیمت مصرف کننده توسط معامله گران بازار دنبال می شود. هر چند بیشتر اقتصاددانان تغییرات سالانه آن را به عنوان بهترین معیار سنجش اصولی نرخ تورم مورد توجه قرار می دهند. توجه به این نکته ضروری است که اثرات شاخص های تورم می تواند تا مدتی بر جریان بازار موثر باشد. در اواسط هر ماه میلادی معامله گران بازار ارز در انتظار انتشار رسمی داده های مربوط به آن می نشینند. داده های منتشر شده بر حسب درصد و مربوط به تغییرات سطح عمومی داده ها نسبت به ماه قبلی است. این شاخص به صورت ماهانه منتشر می شود.