هر کسب و کار برای کاربر محور بودن و اثبات این اصل به کاربران خود نیاز به اخذ مجوزهای لازم در حوزه کاری خود را دارد. در خصوص بروکرهای فارکس نیز ما با همین قانون مواجه هستیم. تمامی بروکرهای فارکس برای قانونی کردن فعالیت‌ها و ارائه اطمینان در خصوص کاربر محور بودن خدمات خود نیاز به اخذ رگولاتوری دارند.
بنا به آنچه در Wikipedia آمده است، تفاوتی که بروکرهای فارکس با سایرین دارند این است که رگولاتوری بروکرهای فارکس از یک نهاد یا سازمان واحد یا کل صادر نمی‌شود. درواقع این محل ثبت بروکر است که تعیین می‌کند چه نوع رگولاتوری شامل حال بروکر باید شود.
رگولاتوری‌ها بر اساس منطقه جغرافیایی تنظیم می‌شوند و از همین جهت ما با دو عنوان از بروکر مواجه هستیم. یکی بروکرهای داخلی که دارای رگولاتوری مانند FCA  بریتانیا هستند و یکی هم بروکرهای آفشور که یا رگولاتوری ندارند یا سطح رگولاتوری آنها بسیار ضعیف است. زمانی که از بروکرهای آفشور صحبت می‌کنیم در واقع ما از هیچ نهاد غیر قانونی حرف نمی‌زنیم بلکه ما از بروکری یا بروکرهایی صحبت می‌کنیم که دامنه فعالیت آنها بسیار گسترده‌تر بوده و خدمات و طرح‌های تشویقی آنها بسیار عمیق‌تر از سایرین است. برای مثال ممکن است شما در یک بروکری که دارای رگولاتوری FCA  بریتانیا باشد نهایت اهرمی که بتوانید در معاملات استفاده کنید 1:50 باشد یا اگر در همین بروکر شما بیش از 11 درصد در معاملات خود ضرر کنید ممکن است این بروکر دیگر به شما خدماتی ارائه ندهد. از طرفی دیگر بروکرهای آفشور می‌توانند تا اهرم 1:1000 را ارائه دهند، طرح‌های تشویقی از جمله محافظت در برابر بالانس منفی را پیشنهاد دهند، کمترین میزان سرمایه مورد نیاز برای ترید را در بین سایرین پیشنهاد دهد که عموما دامنه این قیمت از 1 دلار تا 10 دلار شروع می‌شود، بروکرهای آفشور می‌توانند درگاه‌های پرداختی متنوعی را به کاربران ارائه دهند از انتقال وجه بین بانکی گرفته تا پرداخت با چندین مورد از ارزهای دیجیتال. به زبان ساده بروکرهای آفشور دست بازتری در خصوص ارائه خدمات به کاربران خود دارند. هیچگاه نمی‌توان گفت بروکرهای آفشور گزینه‌های مناسبی هستند یا نیستند بلکه این خود فرد است که بسته به نیاز و انتظار خود تعیین میکند که کدام بروکر کارآمدتر است.