نئو یک پروژه بلاکچین بسیار محبوب بوده که رتبه 53 را در رتبه بندی کوین مارکت کپ به خود اختصاص داده و آن را به یکی از محبوب ترین آلت کوین‌ها تبدیل میکند.

نئو چیست ؟

بطور خلاصه نئو یک پروژه بلاکچین بوده که در سال 2014 توسط چین پایه ریزی شد. این پروژه در ابتدا نامش Antshares بود اما پس از مدتی تغییر نام یافت. نئو بدلیل تعهد قوی که در خصوص ایجاد یک اقتصاد هوشمند دارد به آن اتریوم چینی نیز میگویند. این موضوع بدان معناست که توسعه دهندگان پروژه تصمیم دارند تا استفاده از قراردادهای هوشمند را در شبکه نئو آسان کنند.

برای تریدری که از شبکه نئو استفاده میکند دومین ارز مورد استفاده ارز دیجیتال گس (GAS) است. درواقع ارز گس بعنوان سوخت نئو درنظر گرفته میشود و کاربرد آن انجام تراکنش‌ها در شبکه نئو است.

با ذخیره نئو در کیف پولتان امکان بدست آوردن گس با استفاده از نئو وجود دارد. وجود این عمل بدلیل اصل اثبات سهام است. روال کار بسیار آسان است، تنها شما نیاز دارید تا ارز نئو را در کیف پول خود ذخیره کرده و به نسبت مقدار نئویی که دارید همان مقدار گس دریافت کنید. این عمل به شما این امکان را میدهد تا به یک درآمد جانبی با میزان قابل قبولی دست پیدا کنید. برای مثال، زمانی که قیمت نئو یا گس افزایش پیدا کند، شما از مابه التفاوت قیمتی که در این میان وجود دارد میتوانید بهره مند شوید. این امر یکی از دلایلی است که افراد در طول سالهای متوالی بر روی تئو سرمایه‌گذاری کردند از این رو شاید به فکر استخراج نئو باشید اما نئو قابل استخراج نبوده چراکه تمامی توکن‌ها در زمان جذب سرمایه اولیه عرضه شدند.

نئو، برای اولین بار در ژانویه 2018 با قیمت قابل توجه 196.85 دلار و پس از تغییر نام تجاری خود به نئو به اوج قیمت خود رسید. در آن زمان، از نظر ارزش بازار در بین 20 ارز برتر قرار گرفت.

یکی از جنبه هایی که نئو را در ابتدا منحصر به فرد کرده بود، راه حل ترکیبی جذاب آن بود که برنامه نویسی و توسعه C# و سایر زبان‌های برنامه نویسی را امکان پذیر میکرد. این عملکرد به آسانی ساخت و کدنویسی برنامه‌ها و قراردادها را به خصوص برای توسعه دهندگان خارجی امکان پذیر میسازد.

ماجرا از کجا شروع شد ؟

دا هونگفی و اریک ژانگ نئو را تحت عنوان Antshares در سال 2014 پایه ریزی کردند. کد منبع اصلی در جولای 2015 در GitHub در دسترس قرار گرفت و پس از آن شبکه اصلی (MainNet) در اکتبر 2016 معرفی شد. Antshares در سال 2017 پس از اجرای Smart Contracts 2.0 به نئو تغییر نام داد. با هجوم صدها توسعه‌دهنده جدید به بلاکچین و گسترش سریع درخواست و تقاضا در سراسر جهان رهبران و پایه گذاران نئو شروع به ارائه تبلیغات در زمینه نئو برای کلیه کاربران  سازمانی و فردی کردند. COZ، NeoEconoLabs و O3 Labs جزو اولین سازمان هایی بودند که در موفقیت پلتفرم نئو نقش داشتند.

نئو در سال 2021 به نسخه 3.0، معروف به N3، ارتقا می یابد. به روز رسانی N3، که در ژوئن 2018 آغاز شد، مهم ترین پیشرفت در تاریخ نئو بشمار می‌آید. هدف آن ارائه اولین تجربه توسعه بلاکچین همه در یک، با قابلیت‌های بومی قوی مانند ذخیره سازی توزیع شده، اوراکل‌ها و خدمات هویتی است. علاوه بر این،  نئوN3 از طراحی ساده‌تر و انعطاف‌پذیرتری نسبت به مدل‌های قبلی خود برخوردار بوده و از یک چارچوب حکومتی و اقتصادی ارتقا یافته بهر‌مند است.

نئو پیشگام اولیه در بخش بلاکچین بود. نئو نه تنها اولین پلتفرم قراردادهای هوشمند عمومی در چین بود، بلکه اولین زنجیره‌ایی بود که مدل توکن دوگانه را اتخاذ کرد و اولین زنجیره‌ایی بود که از فرآیند اجماع به سبک BFT استفاده کرد. علاوه بر این، نئو، اولین عرضه اولیه توکنی است که پس از اینکه درآمد کافی برای خودپایداری خود ایجاد کرد، تمام سرمایه اولیه به دست آمده را به سرمایه‌گذاران بازگرداند.

 Antshares و Onchain:

همانطور که گفته شد، این شبکه در ابتدا با نام Antshares راه اندازی شده بود. این شبکه تقریباً به طور ناگهانی و به طور تصاعدی گسترش یافت و به رقیب مستقیم اتریوم تبدیل شد. مهمترین نکته در خصوص این دو شبکه این است که Onchain و Antshares هر دو متعلق به یک گروه از افراد هستند، با این حال، به طور جداگانه تأمین مالی میشوند. Onchain توسط سرمایه متمرکز و تنظیم شده تأمین مالی و پشتیبانی میشود، در حالی که Antshares بصورت عمومی تأمین مالی میشود و وجه تمایز این دو شبکه در این مورد است.

عرضه اولیه Antshares:

روشی که Antshares برای جذب سرمایه در پیش گرفت عرضه اولیه ارز بود. این عمل عبارت است از فروش پروژه بمنظور جذب سرمایه مالی برای آن. پس از عرضه اولیه سرمایه‌گذاری‌های خصوصی در سال 2015 بسمت Antshares سرازیر شدند. یک سال بعد نیز بخش‌های دولتی در Antshares سرمایه‌گذاری کردند. بهره‌ مندی از بودجه دولتی و سرمایه‌گذاری خصوصی همان چیزی بود که تولید Antshare را به سمت سطوح تولید بیشتر سوق داد.

در طول توسعه Antshares، Onchain با شرکت‌های هایپرلجر (Hyperledger) و ماکروسافت بمنظور تسریع بخشیدن به رشد نئو و سوق دادن پروژه به سمت و سوی مورد نظر اقدام به همکاری کرد. Antshares در ژوئن 2017 با عبارت جذاب «بیدار شو، نئو» به طور رسمی به نام نئو تغییر نام پیدا کرد.

اهدافی که در خصوص طراحی نئو در نظر گرفته شده‌‌اند چه هستند ؟

نئو از طریق پیاده سازی قراردادهای هوشمند در خصوص دارایی‌ها و مالکیت‌های دیجیتالی یک سیستم غیرمتمرکز در خصوص اقتصا هوشمند بشمار می‌آید.

دارایی‌های دیجیتالی:

کاربران در بلاکچین نئو می‌توانند دارایی‌های مختلفی را ثبت، تجارت و مبادله کنند. از طریق تعیین هویت دیجیتالی، ارتباط بین دارایی‌های دیجیتال و فیزیکی امکان پذیر است. دارایی‌های ثبت شده با هویت دیجیتالی شناخته شده از نظر قانونی محافظت میشوند.
دو نوع دارایی دیجیتال در نئو وجود دارد: دارایی‌های جهانی و دارایی‌های قراردادی. همه قراردادهای هوشمند و مشتریان ممکن است دارایی‌های جهانی را در فضای ذخیره سازی سیستم شناسایی و ثبت کنند. دارایی‌های قراردادی در فضای ذخیره سازی خصوصی قرارداد هوشمند ثبت میشود و باید توسط مشتری مناسب شناسایی شوند. دارایی‌های قراردادی باید با معیارهای خاصی مطابقت داشته باشند تا مورد قبول اکثریت کاربران واقع شوند.

هویت دیجیتالی:

به اطلاعات هویتی اشخاص، شرکتها و سایر نهادهایی که به صورت دیجیتالی وجود دارند، هویت دیجیتالی گفته میشود. استاندارد PKI (زیرساخت کلید عمومی) X.509 زیربنای سیستم شناسایی دیجیتالی است. نئو قصد دارد مجموعه‌ایی از استانداردهای هویت دیجیتالی منطبق با X.509 را پیاده سازی کند. این مجموعه از استانداردهای هویت دیجیتال، پارادایم صدور گواهی نقطه به نقطه Web Of Trust را علاوه بر متدولوژی صدور گواهینامه سطح X.509 سازگار می‌سازد. نئو از ویژگی‌های چهره، اثر انگشت، صدا، پیامک و سایر تکنیک‌های احراز هویت چند عاملی و چند مرحله‌ایی برای تأیید هویت هنگام ارائه یا استفاده از شناسه‌های دیجیتالی استفاده می‌کند.

قرارداد هوشمند:

قابل توجه ترین جزء یکپارچه سازی اکوسیستم توسعه دهندگان، فناوری قرارداد هوشمند یا همان NeoContract است. NeoContract یک سیستم قرارداد هوشمند و مستقل بوده که توسعه دهندگان نیازی به یادگیری زبان برنامه نویسی متفاوت ندارند. در عوض، آنها ممکن است از C#، جاوا و سایر زبان های برنامه نویسی رایج در چارچوب های IDE شناخته شده خود (Visual Studio، Eclipse و غیره) برای ایجاد قرارداد هوشمند، اشکال زدایی و تلفیق و یا تالیف استفاده کنند.

NeoVM، یا ماشین مجازی سبک وزن جهانی نئو، دارای قابلیت اطمینان بالا، زمانبندی دقیق و سازگاری عالی است. فن‌آوری قراردادهای هوشمند NeoContract میلیون‌ها توسعه‌دهنده را در سراسر جهان قادر می‌سازد تا به راحتی قراردادهای هوشمند را متناسب با دانش برنامه نویسی خود ایجاد کنند.

مدل‌های مدیریتی نئو:

مدل اقتصادی:

نئو و گس توکن‌های بومی شبکه نئو هستند؛ همچنین نئو حق بهره برداری از شبکه که شامل 100 میلیون توکن است را دارد. امتیازات مدیریت شامل امکان رای دادن در خصوص حسابداری، تغییرات پارامتر شبکه نئو و غیره است. نئو دارای حداقل واحد 1 بوده و توکن ها قابل تقسیم نیستند. شبکه نئو برای بهره برداری از توکن توکن و قرارداد هوشمند و ذخیره‌سازی هزینه می‌گیرد، که مزایای اقتصادی و درآمدهای حاصله را برای گره‌های اجماع و به حداقل رساندن سوء استفاده از منابع به ارمغان می‌آورد. از طرفی دیگر گس نیز دارای حداقل واحد 0.00000001 است.

مکانیزم توزیع:

100 میلیون توکن شبکه نئو به دو قسمت تقسیم میشوند. بخش اول شامل 50 میلیون توکن بوده که به طور مساوی به حامیان نئو در طول دوره کمپین اعطا شده. جزء دوم شامل 50 میلیون توکن نئو است که توسط شورای نئو برای کمک به توسعه و مدیریت بلند مدت نئو نگهداری میشود.

مکانیسم حاکمیت:

دارندگان توکن نئو مالکان شبکه هستند و با رای دادن در شبکه و استفاده از گس ایجاد شده توسط نئو برای استفاده از خدمات شبکه، شبکه را اداره میکنند. انتقال توکن‌های نئو امکان پذیر بوده و شورای نئو شامل اعضای موسس پروژه نئو، کمیته مدیریت، کمیته فنی و دبیرخانه به ترتیب مسئول تصمیم گیری استراتژیک، تصمیم گیری فنی و اجرای احکام هستند؛ و شورای نئو به عنوان هدف اصلی خود در برابر جامعه نئو برای ترویج و رشد اکوسیستم نئو پاسخگو است.

پایه زیربنایی تکنولوژی نئو چیست ؟

dBFT:

Delegated Byzantine Fault Tolerant (dBFT) یک تکنیک اجماع تفویض شده خطا پذیر بایزنتاین است که امکان مشارکت گسترده در اجماع را از طریق رای‌گیری نیابتی فراهم می‌کند. دارنده ارز نئو میتواند با رای دادن انتخاب کند که از کدام گره اجماع حمایت کند. از طریق فرآیند BFT، مجموعه انتخاب شده از گره‌های اجماع یک اجماع را تشکیل می‌دهند و بلاک‌های جدیدی تولید می‌کنند. رای‌گیری در شبکه نئو به‌جای یک برنامه از پیش تعیین‌شده، در زمان واقعی انجام می‌شود.

NeoX:

NeoX یک پروتکل برای سازگاری زنجیره‌ایی است. پروتکل NeoX به دو بخش تقسیم می شود: “پروتکل تبادل دارایی‌های زنجیره‌ایی” و “پروتکل تراکنش توزیع شده با زنجیره متقابل”. NeoX قراردادهای هوشمند زنجیره‌ای متقابل را فعال میکند، که این کار به قرارداد هوشمند اجازه میدهد تا بخش‌های مختلفی را روی چندین زنجیره اجرا کند، چه به طور کلی کار کند یا شکست بخورد.

NeoFS:

NeoFS یک مکانیسم ذخیره‌سازی شبکه ایی است که از فناوری Distributed Hash Table (DHT) استفاده میکند. NeoFS داده‌ها را با استفاده از محتوای فایل (Hash) به جای مکان فایل (URI) ذخیره و فهرست میکند. فایل‌های بزرگ به بلاک‌های داده با اندازه ثابت تقسیم و پخش شده و در چندین گره ذخیره می‌شوند. مشکل کلیدی این سیستم این است که باید تعادلی بین تکراری بودن و قابلیت اطمینان ایجاد کند. NeoFS قصد دارد این تضاد را از نصب گره‌ برطرف کند.

NeoQS:

NeoQS (کوانتوم ایمن) یک تکنیک رمزنگاری مبتنی بر شبکه است. در حال حاضر، رایانه‌های کوانتومی فاقد ظرفیت حل مسئله کوتاه‌ترین بردار (SVP) و مسئله نزدیک‌ترین بردار (CVP) هستند که به عنوان قابل اعتمادترین الگوریتم‌ها برای جلوگیری از رایانه‌های کوانتومی در نظر گرفته می‌شوند.

نئو 3.0: گسترش قابلیت‌های بلاکچین نئو

پلتفرم Neo 3.0 به گونه‌ایی طراحی شده که بسیاری از پیشرفته‌ترین خدمات را ارائه میدهد که این امر عملکرد، قابلیت استفاده و قابلیت‌های توسعه نئو را افزایش می‌دهد. تمامی این موارد شامل یک مدل قیمت‌گذاری بهبودیافته، چارچوب ایجاد قراردادهای هوشمند پیشرفته از طریق ماشین مجازی نئو (NeoVM)، ساختار فنی ساده‌تر، سیستم اوراکل داخلی، و بسیاری از ویژگی‌های نوآورانه دیگر مانند NeoFS و NeoID است.

مکانیسم اجماع dBFT 2.0 شبکه نئو:

برای افزایش پتانسیل نئو تیم توسعه دهنده تصمیم به ارائه نسخه بروز شده تفویض شده خطا پذیر بایزنتاین یا همان dBFT کرد. . توسعه dBFT 2.0 در سه ماهه اول سال 2019 تکمیل شد و این مکانیسم اجماع به روز شده برای ادغام با سایر اجزای اکوسیستم نئو برای گسترش قابلیت های کلی شبکه قرار دارد. به‌روزرسانی مکانیسم اجماع dBFT 2.0 یک گام اولیه ضروری در چرخه کلی به‌روزرسانی شبکه بلاک چین Neo 3.0 بود. این به‌روزرسانی اجماع مستلزم پیشرفت‌های مختلفی از جمله چارچوب ایجاد قراردادهای هوشمند بهبودیافته از طریق ماشین مجازی نئو (NeoVM)، ذخیره‌سازی فایل‌های Neo (NeoFS)، NeoID، سیستم اوراکل داخلی Neo و یک ساختار فنی به طور کارآمد است.

الگوریتم dBFT بلاکچین نئو شبیه بسیاری از مدل‌های اثبات سهام است و با انتخاب گره‌های اجماع شبکه از طریق فرآیند رای‌گیری نیابتی کار می‌کند. این فرآیند به مجموعه‌ایی از گره‌های اجماع برای تولید و اعتبارسنجی بلاک‌ها متکی است. در نتیجه، dBFT 2.0 نهایی شدن تک بلاک را تسهیل می‌کند، به این معنی که همه تراکنش‌هایی زنجیره‌ای اساساً برگشت‌ناپذیر بوده و این امر به طور چشمگیری احتمال فورک را کاهش می‌دهد.

dBFT 2.0 نئو به رفع چندین ناکارآمدی کمک میکند که نسخه اول dBFT با آن دست و پنجه نرم میکرد. برای مثال، مشکلات پیام رسانی dBFT 1.0 بین گره‌های سیستم میتواند منجر به ناکارآمدی شبکه شود. برای رفع این مشکل، dBFT 2.0 سیستم درخواست پیام رسانی را تغییر داد که این امر به گره‌ها اجازه می‌دهد با افزودن گزینه Recovery Message با یکدیگر ارتباط برقرار کنند، همچنین این عملکرد به گره‌های اجماع اصلی شبکه کمک می‌کند تا به طور موثرتر به هدف خود دست یابند.

علاوه بر این، dBFT 2.0 به طور مداوم عملیات گره‌های اجماع را بررسی میکند تا به افزایش اعتماد، امنیت و مقیاس پذیری شبکه کمک کند. این فرآیند ممیزی اتصالات ضعیف شبکه را به حداقل می‌رساند چراکه این موضوع می‌تواند منجر به قطع شدن شبکه یا آسیب‌پذیری‌های گره اجماع (Consensus Node) شود. از دیگر موارد میتوان به این امر اشاره کرد که این بروزرسانی به گره‌های اجماع اجازه میدهد تا خود به خود راه اندازی مجدد را انجام داده یا در صورت قطع برق، خرابی سخت افزار یا مشکل دیگر سیستم، راه اندازی مجدد کامل شبکه را از سر گیرند.

در سال 2020، dBFT 2.0 قادر به تولید بلاک‌های جدید در 15-20 ثانیه و پردازش بلاک‌هایی با توان عملیاتی سرعت 1000 تراکنش در ثانیه (TPS) بود. با این حال، بنیان‌گذاران نئو ادعا می‌کنند که با بهینه‌سازی مناسب، شبکه می‌تواند به 10000 TPS برسد، که برای پشتیبانی از اکثر نیازهای استفاده سازمانی در مقیاس بزرگ کافی است. در حالی که برخی عملکرد و کاربرد کلی نئو را چشمگیر می‌دانند، برخی دیگر از سیستم اجماع آن به دلیل متمرکز بودن بیش از حد از آن انتقاد کرده‌اند (زیرا شبکه تنها به هفت گره اصلی متکی است). چنین بحث‌هایی در صنعت ارزهای دیجیتال بسیار رایج است، زیرا سهامداران مختلف در بلاکچین دیدگاه‌های متفاوتی در مورد بهترین روش بهینه سازی بلاکچین برای بهبود سرعت، امنیت و مقیاس پذیری دارند.

NeoID:

همانطور که گفته شد، dBFT 2.0 یک گام اولیه در بازسازی شبکه بلاک چین Neo 3.0 بود و راه را برای انواع عملکردهای اضافی شبکه باز کرد. یکی از این قابلیت ها NeoID است. این فناوری هویت اختصاصی دیجیتالی به دارایی‌ها و دارندگان گره‌های مختلف اجازه می‌دهد تا از طریق یک سیستم شناسایی مبتنی بر بلاکچین، هویت خود را اثبات کنند. در نتیجه، اکنون می‌توان مالکیت گره اجماع  (Consensus Node) را به سازمان‌ها یا افراد خاصی برای احراز هویت در دنیای واقعی متصل کرد. در نتیجه، اگر رفتار مخربی از سمت کاربر شناسایی شود، امکان مسدود کردن، بازیابی، لغو یا به واگذاری گره وجود دارد. بنابراین، یکپارچه‌سازی NeoID به اطمینان از اعتبار گره‌های اجماع شبکه و اجزای آن‌ها، با هدف ایجاد یک سیستم منصفانه‌تر و قابل اعتمادتر کمک می‌کند.

NeoID همچنین به تسهیل انطباق قانونی برای دارایی‎های مالی در شبکه نئو کمک میکند. با استفاده از سیستم هویت نئو، کاربران شبکه می‌توانند دارایی‌های متنوعی را در پلتفرم وارد کرده و مبادله کنند. به عنوان مثال، یک کاربر می تواند دارایی فیزیکی (مانند طلا) را در بلاکچین ثبت کند و یک نمایش دیجیتال منحصر به فرد از آن دارایی ایجاد کند که این عمل در هویت دیجیتال کاربر ثبت شده و توسط مقامات نظارتی به رسمیت شناخته شده است. این قابلیت دارای پتانسیل بالایی برای استفاده با استیبل کوین‌ها، دارایی‌های مصنوعی، توکن‌های سخت افزاری، توکنهای غیرقابل تعویض (NFT) و سایر برنامه های مالی غیرمتمرکز (DeFi) دارد. از آنجایی که اکوسیستم شبکه نئو در سال‌های آینده به رشد خود ادامه می‌دهد، انتظار می‌رود موارد استفاده از NeoID نیز به طیف گسترده‌تری از برنامه‌ها گسترش یابد.

شک و تردیدهایی که متوجه نئو است

در هنگام سرمایه‌گذاری بر روی نئو شک و تردیدهایی وجود دارد که هرچند زیاد اهمیت نداشته و امکان خنثی سازی آن وجود دارد اما توجه به آن بسیار مهم است.  یکی از این موارد رقابت در مارکت است. باتوجه به اینکه نئو اتریوم چین شناخته میشود شکی نیست که اتریوم (ETH) به یکی از رقبای بزرگ دیجیتالی آن تبدیل شود. رویارویی با این رقیب قدرتمند، با یک پایگاه کاربری اختصاصی و سالها تجربه در مورد نئو باعث نگرانی علاقه مندان به نئو میشود. با این حال، همیشه رقابت در هر مارکتی وجود دارد و شکی نیست که شبکه نئو میتواند از مزایای خود برای غلبه رقیبانی که بر سر راهش هستند استفاده کند. یکی از مواردی که این نگرانی‌ها را خنثی میکند دستیابی به قراردادهای هوشمند بلاکچین و اپلیکیشن‌های غیرمتمرکز (دی اپ) است.

چرا باید بر روی نئو سرمایه‌گذاری کرد ؟

دلایل و مزایای مختلفی در خصوص سرمایه‌گذاری بر روی نئو وجود دارد که مهترین آنها عبارتند از:

قراردادهای هوشمند:

استفاده از قراردادهای هوشمند امکان تسریع در استفاده از قراردادهای دیجیتالی را فراهم میکند. با استفاده از قراردادهای هوشمند شرایط و توافقات را میتوان به روشی بسیار ساده‌تر و در زمان بسیار کمتری برنامه ریزی کرد. قراردادهای هوشمند قابلیت اطمینان و کارایی را افزایش داده  ومهمترین مزیتی که نئو را از سایرین جدا میسازد بهره گیری از زبان برنامه نویسی چند شاخه بوده که این ویژگی کار را برای توسعه دهنگان و برنامه نویسان سراسر جهان بسیار آسانتر و پروژه نئو را با استقبال بیشتری مواجه میسازد.

هویت دیجیتالی:

بسیاری از افراد و شرکت‌ها تمایلی به شناخته شدن در سطح وب و مخصوصا در خصوص تراکنش‌های مالی با استفاده از ارزهای دیجیتال ندارند. از این رو نئو یک ویژگی بسیار عالی را ارائه میدهد که حفظ حریم شخصی کاربر را جدای از فردی یا سازمانی بودن آن تضمین میکنند. درواقع این حفاظت از حریم شخصی در خصوص انجام تراکنش‌ها رخ میدهد.

از دیگر موارد تضمین امنیت کاربر و حساب کاربری میتوان به مکانیسم‌هایی مانند احراز هویت دو مرحله‌ایی، تشخیص چهره، اثر انگشت، تشخیص صدا یا پیامک اشاره کرد. در واقع تمامی موارد بکار گرفته شده برای محافظت از کسب‌ و کار یا اطلاعات شخصی در شبکه نئو است.

بکارگیری مکانیزم‌های متفاوت در خصوص بهره وری انرژی:

نئو از یک پروتکل اجماع منحصر به فرد به نام سیستم تفویض شده خطا پذیر بایزنتاین (dBFT) استفاده میکند. این پروتکل بعنوان نسخه تکمیل شده بر پایه پروتکل اجماع اثبات کار اتریوم شناخته میشود. یکی از ویژگی‌های کلیدی dBFT بهره وری انرژی بوده که این امر یک جنبه مهم برای نئو بشمار می‌آید.

رابط کاربری آسان برای توسعه دهندگان:

یکی از موارد خاصی که این پلتفرم را بسیار جذاب میکند ویژگی‌‎ پشتیبانی از چندین زبان برنامه نویسی مختلف است. این ویژگی نه تنها توسعه دهندگان را مجذوب میکند بلکه در آینده نزدیک با پشتیبانی از زبانهایی مانند پایتون (Python) و گو (Go) نئو را میتوان با زبان‌هایی مانند سی پلاس (C+) و جاوا (Java) نوشت که توجه همگان را به خود جلب میکند. این ویژگی باعث میشود تا توسعه دهنگان بلاکچین با افزایش روز افزون به نئو ملحق شوند. همچنین این امر در مقایسه با اتریوم عقد قراردادهای هوشمند بر روی پلتفرم نئو را برای کاربران و توسعه دهندگان آسانتر میکند.
 باتوجه به ویژگی‌های گفته شده پیشبینی که در خصوص قیمت نئو تا سال 2023 و 2025 میشود به ترتیب 437 دلار و 533 دلار است.

چگونه بر روی نئو سرمایه‌گذاری کنیم ؟

باتوجه به پیوستن صرافی‌ها و بروکرهای مختلف به لیست ارائه دهندگان خدمات در خصوص نئو سرمایه‌گذاری بر روی نئو کار سختی نیست. تنها ایجاد یک حساب کاربری میتواند چاره ساز باشد. بهترین مزیت در این خصوص این است که میتوانید نئو را با استفاده از ارزهای فیات نیز خریداری کنید.

آیا نئو میتواند تا 10 سال آینده ما را به ماه برساند

تا به اینجا حتما متوجه این امر شدید که نئو مانند سایر ارزهای دیجیتال نیست. دلیل این امر هم این است که نئو یک ارز دیجیتال چینی بوده که ساز و کار متفاوت و در عین حال کاربردی را با خود به یدک میکشد. تعیین اینکه قیمت یک ارز دیجیتال در آینده چقدر خواهد بود و اینکه آیا روند صعودی خواهد داشت یا نزولی بسیار دشوار است. با توجه به ماهیت بازار، پیشبینی روند بازار بسیار دشوار است. با این حال، میتوان بینشی در مورد آینده‌ایی که ممکن است برای یک ارز دیجیتال خاص رخ دهد، ارائه داد.

با توجه و نظارت بر روی کل تاریخچه قیمت نئو، عملکرد اخیر آن و پیش‌بینی‌های سایر وب‌سایت‌های معتبر، می‌توان نتیجه گرفت که این ارز آینده روشنی دارد. در حالی که نمی‌توانیم به طور مشخص به ارزش نئو در ده سال آینده اشاره کنیم، می‌توانیم بگوییم که قیمت احتمالاً به طور قابل توجهی بهتر از آنچه در حال حاضر است خواهد بود. نکاتی که در خصوص سرمایه‌گذاری بر روی نئو باید به آن توجه کنید عبارتند از:

پشتیبانی چینی‌ها:

نئو اولین پروژه عظیم در حوزه ارزهای دیجیتال بوده که توسط دولت سختگیر چین پذیرفته شد. حتی پس از تعطیلی چندین استارت آپ و صرافی ارزهای دیجیتال، دولت چین نئو را پذیرفت و از آن حمایت کرد. می‌توانیم فرض را بر این اصل بنا کنیم که این امر به این دلیل است که این پلتفرم به مشکلات دنیای واقعی می‌پردازد و به همین جهت است که توکن آن ارزشمند تلقی می‌شود. همچنین نکته مثبت دیگر در این خصوص این است که نئو توسط خودی‌های صنعت ارزهای دیجیتال به عنوان راه حل مناسب برای چین تلقی میشود.

تمرکز بر رعایت قوانین و مقررات:

اکثر ارزهای دیجیتال در مورد رعایت قوانین و مقررات، به ویژه در قوانین سختگیرانه‌ اقتصادی کشورهایی مانند چین، ضعیف هستند. نئو به طرز شگفت انگیزی ثابت کرده است که در چنین محیط سختی قابلیت دوام را دارا است. نئو بشدت متعهد به پیروی از قوانین است حتی اگر این امر موجب نقض یا قربانی کردن حریم شخصی کاربران باشد. درواقع این پلتفرم نیاز دارد که هر کاربر چه فردی و چه سازمانی دارای هویت دیجیتالی منحصر به فرد و قابل تایید باشد. حتی گره‌های موجود در شبکه نیز برای کمک به تأیید تراکنش و سایر فعالیت‌های مهم نیاز به تعیین هویت دارند.

انعطاف پذیری:

نئو بعنوان ارز دیجیتالی که بومی چین است و از یک محیط خشن و قانون مدار سر بر می‌آورد در خصوص رسیدگی به مشکلات کاربران بسیار انعطاف پذیری از خود بروز میدهد. این پلتفرم به کاربران اجازه می‌دهد تا سطح تمرکززدایی/عدم تمرکززدایی مورد نیاز خود را برای پروژه‌های خود انتخاب کنند. آنها همچنین میتوانند در مورد سایر عوامل مهم مانند حاکمیت درون زنجیره‌ایی/  برون زنجیره‌ایی تصمیم بگیرند. این انعطاف‌پذیری، پلتفرم را برای انواع مختلف پروژه‌ها در بخش‌های خصوصی و همچنین دولتی قابل پذیرش می‌کند.

دو ارز دیجیتال:

همانطور که قبلا ذکر شد، نئو جز آن دسته از ارزهای دیجیتالی است که دارای دو توکن است. استفاده از این دو توکن ممکن است مبتدیان را گیج کند، اما واقعاً مسئله گیج کننده‌ایی نیست. این دو توکن اهداف متفاوتی را دنبال می‌کنند و اگر فقط می‌خواهید روی ارز دیجیتال سرمایه‌گذاری کنید و سود کسب کنید، باید روی نئو تمرکز کنید.

مکانیزم اجماع منحصر به فرد:

نئو مکانیزم اجماع منحصر به فردی دارد که امنیت کلی شبکه را بهبود می بخشد. این پلترم با مکانیزم dBFT ارائه شده است. این مکانیسم برخی از گره‌ها را به عنوان حسابدار تعیین میکند، به این معنی که آنها به عنوان حسابداران مسئول تأییدهای واقعی بلاک‌ها هستند.

پشتیبانی شده توسط یک قرارداد هوشمند برتر بر پایه بلاکچین:

نئو یک پلتفرم قدرتمند و قابل اعتماد بوده که توان رقابت با اتریوم را دارد از این رو در بسیاری از موارد عملکردی به مراتب بهتر از اتریوم را توانسته در کارنامه خود ثبت کند. چنین پلتفرم قابل اعتمادی شانس بیشتری برای توسعه و جذب سرمایه‌گذار و شرکای بیشتری دارد.

فراهم کردن تراکنش‌های رایگان و سریع:

با استفاده از ارزهای بومی نئو (NEO) و گس (GAS)، تراکنش‌ها در شبکه نئو رایگان هستند. تراکنش سریع در فضای ارزهای دیجیتال به دلیل سودمندی آن در پرداخت های برون مرزی بسیار مورد توجه قرار گرفته است. نئو با رایگان کردن انجام تراکنش هنگام استفاده از ارزهای بومی، تجربه کار با این پلتفرم را برای کاربران بهبود میبخشد. این عمل در حال حاضر بسیاری از تریدرها و سرمایه‌گذاران را به خود جذب کرده و همچنان ادامه خواهد داشت. مهمترین نکته‌ایی که در خصوص این ویژگی منحصر به فرد وجود دارد بهبود یافتن ارزش ارز در بازار و محبوبیت در میان کاربران است.

نئو تا کنون بسیاری از افراد را میلیونر کرده:

نئو مانند یک کارخانه ساخت میلیونر عمل میکند. این ارز از قیمت اولیه خود یعنی 0.18 دلار فاصله زیادی گرفته است. برخی از اولین سرمایه گذاران نئو در بین سالهای 2017 و 2018 پول زیادی به دست آوردند. تصور کنید 1000 نئو به قیمت 180 دلار در سپتامبر 2016 دریافت میکردید. همان 1000 نئو در زمانی که نئو به بالاترین حد خود در ژانویه 2018 رسید ارزشی معادل 198000 دلار داشت. یک سرمایه‌گذاری 1000 دلاری در روزهای اولیه نئو می توانست در همان دوره زمانی حدود 2,475,000 دلار برای شما سود به ارمغان بیاورد.

آیا نئو یک گزینه مناسب در خصوص سرمایه‌گذاری است

درست است که نئو یک ارزدیجیتال منحصر به فرد با قابلیت‌های چشمگیر است اما اینها صرفا ملاک‌های عمیق و دقیقی برای سرمایه‌گذاری نیستند چراکه صرف کارایی تعیین کننده نیست. مهمترین عامل در خصوص تصمیمگیری برای این امر تاریخچه قیمت‌ها و فراز و نشیب‌هایی است که در طول دوران متحمل شده.

تاریخچه قیمت‌های نئو:

نئو در سال 2014 با نام Antshares راه اندازی شد و ما نمی توانیم دستاوردهای پلتفرم و عملکرد این ارز را در آن روزهای اولیه تأیید کنیم. این ارز درواقع در 9 سپتامبر 2016 در صرافی‌های اصلی با قیمت 0.18 دلار به ازای هر توکن عرضه شد. قیمت در بقیه سال تقریباً ثابت بود و بر روی 0.14 دلار بسته شد.

آغاز سال 2017 نیز یک دوره نه چندان جالب برای Antshares بود. تغییر نام رمز ارز به نئو جادویی بود که آن ارز برای به دست آوردن ارزش بازار به آن نیاز داشت. پس از تغییر نام تجاری در ژوئن 2017، قیمت نئو در 22 ژوئن به 9.76 دلار رسید. پس از آن بود که طی هفته‌های بعد، قیمت به آرامی کاهش یافت و در 10 جولای به 6.86 دلار رسید.

پس از عقب نشینی مختصر در جولای، قیمت نئو به سرعت شروع به پیمایش روند صعودی کرد و در 16 آگوست 2017 به 47.58 دلار رسید. پس از آن بود که دوباره شروع به در پیش گرفتن روند کاهشی شد و در 14 سپتامبر به 17.38 دلار رسید. قیمت مجدداً تا پایان سال به طور قابل توجهی بهبود یافت و در 31 دسامبر بر روی 72.99 دلار بسته شد.

سال 2018 برای نئو یک سر آغاز خوب بود زیرا روند صعودی را تثبیت کرد. این ارز در ژانویه به بالاترین حد خود یعنی 198 دلار رسید. طولی نکشید که حباب کریپتو ترکید، و این باعث شد که قیمت نئو سقوط کند. در 6 فوریه قیمت به 83.23 دلار رسید و در 28 فوریه به 136.75 دلار رسید. پس از آن بود که قیمت بیشتر سقوط کرد و تا 12 آگوست، ارز به قیمت 18.99 دلار فروخته میشد.

سال 2019 نیز سال سختی برای نئو بود. در واقع، به نظر می‌رسید که این ارز در طول سال به سمت فراموشی پیش رفت و عمدتاً زیر 10 دلار یا کمی بالاتر از آن فروخته شد. نئو سال 2020 را با قیمت 8.68 دلار به ازای هر توکن آغاز کرد. پس از آن بود که با گذشت چند ماه شروع به افزایش کرد و تا سپتامبر، حدود 21.49 دلار ارزش داشت.

پیشبینی قیمت نئو در سالهای 2025 و 2030

ارزنئو که بعنوان اتریوم چینی از آن یاد میشود درحال احیا و آماده سازی خود برای فتح است. رقابت بین آلت‌کوین‌های پیشرو شروع به داغ شدن کرده و شبکه‌های هوشمند به چراغ‌های اصلی دنیای ارزهای دیجیتال تبدیل شده‌اند. نئو از همان ابتدا یک پروژه جالب بود. یکی از موج‌های اولیه ارزهای دیجیتال نسل دوم که با بکارگیری قراردادهای هوشمند امکان اجرای تراکنش‌ها، توافق‌نامه‌ها و مبادلات ارزی بین کاربران شبکه را ممکن ساخته است.

ازجمله دلایلی که نئو را به یک گزینه بسیار عالی برای سرمایه‌گذاری تبدیل میکند وجود اسمی به نام چین است. چین با دارا بودن یک بازار عظیم و پویا در سطح جهانی این پتانسیل را دارد تا با حمایتش از این ارز بتواند مانند صادراتی که در بازار خود دارد بتواند در بازار ارزهای دیجیتال نیز قد علم کند.

پیشبینی قیمت نئو در سال 2025:

باتوجه به روند و فراز و نشیب‌های موجود در بازار، پیشبینی قیمت هر نوع ارز دیجیتالی با قاطعیت انجام نمیشود. نئو نیز از این قاعده پیروی میکند. با اینحال افراد و ارگان‌های فعال در عرصه ارزهای دیجیتال حدس و گمانه زنی‌های مختلفی را در خصوص نئو ارائه میدهند. به نظر می رسد TradingBeasts معتقد است که بازیابی قیمت نئو ممکن است مدتی طول بکشد. طبق تحلیل فنی TradingBeasts ، قیمت نئو به زودی شروع به افزایش خواهد کرد و تا پایان سال 2025 نئو به طور متوسط ​​87.11 دلار معامله میشود.

در قسمتی دیگر، WalletInvestor از پیشبینی خوش بینانه‌تری حمایت میکند. این پلتفرم بر این باور است که تا پایان سال نئو پیشرفت بیشتر و بهتری را آغاز خواهد کرد و در دسامبر به بالاترین حد بالقوه خود یعنی 83.76 دلار خواهد رسید و طی دو سال آینده با نرخ قابل توجهی به رشد خود ادامه خواهد داد. تا سال 2025، پیشنهاد می شود که این ارز بیش از 265.89 دلار معامله شود. در نهایت، Coinliker پیش‌بینی خوش‌بینانه‌ایی را ارائه کرده و معتقد است که نئو می‌تواند طی پنج سال آینده به ۳۰۰ دلار برای معامله در بازار برسد. با این حال، مشخص نیست که آیا این پلتفرم پیشبینی خود را برای در نظر گرفتن رویدادهای اخیر تنظیم کرده یا خیر.

پیشبینی قیمت نئو در سال 2030:

اگر قرار بر این باشد که پیش‌بینی‌های پنج‌ساله را با کمی آب و تاب در نظر بگیریم، پیش‌بینی‌های هشت ساله قیمت نئو را چیزی جز بازتابی از جو فعلی بازار نمی‌توان دید. DigitalCoinPrice نسبت به آینده نئو نسبتا خوشبین است. بر اساس تحلیل فنی، این ارز در سال 2026 به 178.73 دلار خواهد رسید و تا سال 2028 با قیمت متوسط 224.97 دلار معامله می شود. که این امر نشان دهنده افزایش 383.18 درصدی قیمت‌های امروزی در سطح بازار است. کمی آنطرفتر Coin Price Forecast معقتد است که نئو در پایان سال 2030 ارزشی معادل 169.93 دلار را خواهد داشت.

نئو در مقایسه با اتریوم

باتوجه به روند و رقابتی شدن بازار ارزهای دیجیتال یکی از معیارهای قیاس هر ارز مقایسه آن با سه ارز اول جهان است. بجز این ملاک هر ارزی متناسب با کارایی، خدمات و ساز و کار خود یک رقیب مختص به خود را دارد که در همه حال با آن سنجیده و سبک سنگین میشود. برای مثال بیت‌کوین شاید با شیبا اینو مقایسه شود اما رقیب اصلی آن اتریوم است. نئو نیز ممکن است با بیت‌کوین مقایسه شود اما رقیب اصلی و معیار قضاوت اتریوم است. در حالی که اتریوم پس از بیت کوین دومین ارز رمزنگاری شده محبوب است، نئو به سرعت در حال رشد بوده و تلاش خوبی برای رسیدن به اتریوم انجام داده است.

مقبولیت بین توسعه دهندگان:

نئو با ارائه زبان‌های برنامه نویسی متعدد این امکان را فراهم کرده که تمامی برنامه نویسان بتوانند متناسب با دانش خود پروژه‌هایی که مدنظرشان هست را بر روی این پلتفرم اجرا کنند. از طرفی دیگر، اتریوم صرفا از زبان Solidity پشتیبانی میکند. Solidity یک زبان جدید بوده که افراد کمی آن را میدانند (این زبان توسط بنیانگذاران اتریوم منحصراً برای اتریوم طراحی شده است). بنابراین، هر کسی که می خواهد اپلیکیشن‌های غیرمتمرکز یا قراردادهای هوشمند بسازد، باید ابتدا این زبان را یاد بگیرد.

سرعت تراکنش:

نئو میتواند حدود 10000 تراکنش در ثانیه را انجام دهد در حالی که بلاکچین اتریوم در حال حاضر حدود 15 تراکنش در ثانیه را پشتیبانی میکند.همانطور که به وضوح مشخص است، شکاف بزرگی در سرعت تراکنش وجود دارد. در زمانی که بیت‌کوین و اتریوم هر دو در تلاش برای افزایش سرعت خود هستند، نئو یک جایگزین عالی ارائه میدهد.

کارمزد:

کارمزد تراکنش‌های هر شبکه یکی از مهمترین مسائل است. هیچ کس نمیخواهد برای هر تراکنش کوچکی که در هر یک از پلتفرم‌ها انجام میدهد، هزینه‌های زیادی بپردازد. اکثر تراکنش‌های نئو رایگان هستند، به استثنای انواع خاصی از تراکنش‌ها و تراکنش‌هایی که شامل مبالغ بزرگ میشوند. همچنین می‌توانید برای پردازش سریع تر تراکنش در زمان‌های شلوغی شبکه، یک کارمزد تراکنش در نظر بگیرید. با این حال، برای معاملات اساسی، کارمزد تراکنش اختیاری است. در بحث هزینه‌های تراکنش نئو یک قدم جلوتر از اتریوم است و تمام افراد چشم انتظار نشسته‌اند تا ببینند اتریوم چاره‌ایی در این خصوص می‌اندیشد یا نه.

آینده درخشان:

نئو برروی کاغذ از برخی جهات، پلتفرم بهتری به نظر میرسد. برای مثال، به دلیل پشتیبانی از زبان های برنامه نویسی محبوب، ایجاد قراردادهای هوشمند کار با نئو آسانتر است. علاوه بر این، نئو می‌تواند تراکنش‌های بیشتری را در ثانیه انجام دهد و خود تراکنش‌ها عمدتاً رایگان هستند.

نکته دیگر مکانیزم اثبات سهام و یا قابلیت استیکینگ بوده که شما میتوانید با استفاده از این قابلیت درآمد جانبی از نئو داشته باشید. این ویژگی در اتریوم وجود نداشته و درصورت تغییر به مکانیزم اثبات سهام میشود چنین عملکردی را پیاده‌سازی کرد. با این حال اتریوم یک ویژگی کلیدی داشته که نئو از آن بی بهره است و آن محبوبیت و کاربرد در اکثر امور است. بطوری که ردپای اتریوم بیشتر از نئو در پروژه‌های بلاکچین حس میشود.

نئو در مقایسه با بیت‌کوین

شباهت:

هردو این ارزها دارای جایگاه و محبوبیت خاص خود هستند بطوری که در سال 2018 هم نئو و هم بیت کوین در رده 10 ارز برتر در بازار قرارگرفتند.

رشد:

نئو و بیت‌کوین هردو رشد تصاعدی را تجربه کرده‌اند. به ویژه سال 2017، سالی بود که رشد فوق العاده‌ایی برای هر دو ارز دیجیتال در پی داشت. در دسامبر 2017، بیت کوین از قیمتی در حدود 1000 دلار به ازای هر توکن به قیمت تقریباً 20000 دلار برای هر توکن رسید. نئو از قیمت چند سنت در سال 2017 به قیمتی بیش از 100 دلار در آغاز سال 2018رسید. سال 2017 سال بسیار قوی برای هر دو توکن بود، و در واقع، نئو و بیت‌کوین از بهترین سرمایه‌گذاری‌هایی بودند که هر کسی میتوانست در سال 2017 انجام دهد.

تعداد واحد محدود:

برای هر دو ارز تعداد واحد محدودی از توکن وجود دارد. تعداد توکن نئو 100 میلیون واحد و تعداد توکن بیت‌کوین 21 میلیون واحد است. مزیتی که این محدودیت دارد این است که در صورت بالا رفتن تقاضا ارزش آنها نیز بدلیل محدودیت در تعداد بالاتر میرود.

میزان ارزش کلی در بازار:

علیرغم اینکه هر دو ارز در رده 10 ارز برتر قرار دارند اما ارزش بازار بیت‌کوین بسیار بالاتر از نئو است. در سال تاریخ 12 فوریه 2018، ارزش بازار بیت کوین 149,160,858,393 دلار بود و در همان تاریخ ارزش بازار نئو 7,318,805,000 دلار. این اختلاف رقمی معادل بیش از 140 میلیارد دلار است.

عملکرد:

از سال 2009، زمانی که بیت‌کوین ایجاد شد، بیت کوین به آرامی به عنوان یک سرمایه‌گذاری بلندمدت و نوعی طلای دیجیتال تبدیل شد. بیت‌کوین پادشاه رمزارزها است و معیاری است که بسیاری از ارزهای دیجیتال دیگر توسط آن قضاوت میشوند. از سوی دیگر، نئو هم به عنوان یک ارز دیجیتال و هم به عنوان یک پلتفرم برای تسهیل قراردادهای هوشمند و برنامه های غیرمتمرکز یا DApps طراحی شده است. از نظر فنی، قراردادهای هوشمند را می توان با بیت کوین تسهیل کرد، با این حال، بیت کوین به عنوان پلت فرم پیشرو برای چنین قراردادهایی شناخته نمی شود. نئو و اتریوم در درجه اول این نقش را بر عهده گرفته‌اند.

نئو در مقایسه با کاردانو

کاردانو، که اغلب به اسم اتریوم ژاپن نیز نامیده می‌شود، یک بلاکچین نسل سوم بوده که هدف آن جایگزینی سایر پلت‌فرم‌های قرارداد هوشمند با استفاده از بهبود نقص‌های آن‌ها مانند مقیاس‌پذیری و امنیت است. بزرگترین هدف کاردانو این است که به کاربران فرصت ایجاد قراردادهای هوشمند، ساخت برنامه های غیرمتمرکز (dApps) و انجام تراکنش‌های نامحدود، سریع و رایگان را با استفاده از ارز دیجیتال بومی خود یعنی ADA بدهد. در حالی که بلاکچین کاردانو در ابتدا در سال 2015 شروع به کار کرد اما به طور رسمی در 29 سپتامبر 2017 راه اندازی شد. جالب اینجاست که چارلز هاسکینسون، مدیر عامل سابق و یکی از بنیانگذاران بلاکچین اتریوم، بنیانگذار کاردانو است.

کاردانو دارای یک تیم قوی بوده که از سه نهاد جداگانه تشکیل شده است: بنیاد کاردانو، یک سازمان غیرانتفاعی مستقر در سوئیس که مسئولیت آن ترویج و تبلیغ پروژه‌های مربوط به کاردانو در سراسر جهان است. Emurgo، یک شرکت ژاپنی بوده که استارت‌آپ‌هایی که می‌خواهند از بلاکچین کاردانو استفاده کنند را، توسعه، ادغام و پشتیبانی می‌کند؛ و مورد سوم شرکت Input Output Hong Kong (IOHK) یک شرکت مهندسی غیرمتمرکز که ارزهای دیجیتال را برای مؤسسات و شرکت‌ها ایجاد میکند. IOHK قراردادهایی را برای ساخت و نگهداری اکوسیستم کاردانو تا سال 2020 بسته است.

زبان برنامه نویسی کاردانو Haskell بوده که در مقایسه با نئو کمی کار را برای توسعه دهنگان سخت‌تر میکند. در خصوص ارائه خدمات در حوزه کارمزد پایین نئو یک قدم جلوتر بوده چراکه در بسیاری از موارد کارمزد تراکنش صفر است. هر دو شبکه آینده‌ایی درخشان را دارند و برای تصمیم بهتر در خصوص تعیین برتری در خصوص عملکرد باید کمی صبر کرد چراکه دوران اوجی که در سالهای 2017 تا 2018 شاهد آن بودیم دوباره در حال پا گرفتن است.