اصطلاح هاوک یا شاهین در همه زمینه ها کاربرد دارد.
به عنوان مثال اصطلاحاتی مانند شاهین بودجه، شاهین تورم یا شاهین جنگ داریم.
شاهین عموما به معنای فردی است که بر یک جنبه خاص از یک امر بزرگتر متمرکز می شود و آن را پیگیرانه دنبال می کند.
به عنوان مثال شاهین بودجه در ایالات متحده معتقد است که بودجه فدرال اهمیت بسیار زیادی دارد و شاهین جنگ به استفاده از درگیری مسلحانه به جای استفاده از فشارهای سیاسی برای حل اختلافات تاکید دارد.

 “شاهین تورم” که در بازارهای مالی به اختصار شاهین گفته می شود، به سیاست گذار یا مشاوری گفته می شود که نگرانی عمده اش تاثیر نرخ بهره بر سیاست های مالی است.
شاهین ها یا هاوک ها تمایل به افزایش نرخ بهره برای کنترل تورم دارند حتی اگر این سیاست به معنای قربانی کردن رشد اقتصادی و کاهش مشاغل باشد. نگرانی آنها نه رشد اقتصادی، که کاهش تورم و فشار رکود بالقوه ی ناشی از نرخ های تورمی بالاست.
همانطور که می دانیم تورم زمانی رخ می دهد که اقتصاد بیش از حد گرم (Overheat) شود و کاهش عرضه پول در جامعه می تواند آن را تعدیل کند. هاوک ها با استفاده از ابزارهایی مثل افزایش نرخ بهره، به دنبال کاهش عرضه پول و در نتیجه کنترل تورم هستند.

در مقابل داوها یا کبوترها قرار دارند که طرفدار سیاست های پولی هستند که عرضه پول درجامعه را افزایش داده و منجر به تحریک مخارج و رشد در اقتصاد شود.
هدف داوها رسیدن به بالاترین سطوح اشتغال است و برای رسیدن به این هدف، طرفدار سیاست های پولی انبساطی مانند کاهش نرخ بهره هستند.
در نتیجه سیاست های انبساطی عرضه پول افزایش و هزینه خرید وام مسکن و وام گرفتن برای شروع و توسعه کسب و کار کاهش می یابد و در نتیجه استخدام شرکت ها و نرخ مشاغل در کل اقتصاد بالا می رود.

سیاست هاوکیش می تواند منجر به رکود و سیاست داویش منجر به تورم شود، بنابراین لازم است که سیاست گذار بتواند نرخ بهره را در زمان مناسب و در سطح مناسب تعیین کند تا تعادل برقرار بماند.

بسته به وضعیت اقتصادی، سیاست گذاران بین سیاست های هاوکیش و داویش تغییر کرده و سیاست مناسب با اوضاع اقتصادی را اتخاذ خواهند کرد.