شاخص PCE  یا شاخص قیمت هزینه های مصرف شخصی،  معیاری از قیمت هایی است که مردم به صورت مستقیم یا غیر مستقیم برای کالاها و خدمات می پردازند. شاخص  PCE نسبت به شاخص قیمت مصرف کننده یا  شاخص CPI، شاخص جامع تر و فراگیرتریست و حوزه های کالایی و خدماتی بیشتری را پوشش می دهد.

این شاخص شامل مواردی که به سبد کالا وارد یا از آن خارج می شوند نیز می شود. به عنوان مثال اگر قیمت لبنیات بالا برود و مردم لبنیات کمتری بخرند، PCE یک سبد جدید طراحی می کند که شامل خانوارها و افرادی که لبنیات را حذف کرده‌اند نیز بشود. علاوه بر این داده های PCE را می توان به طور گسترده تری نسبت به داده های شاخص CPI بازبینی و تحلیل کرد. (داده های CPI تنها برای عوامل فصلی و حداکثر پنج سال گذشته قابل تنظیم است.)

شاخص PCE شاخص تورمی محبوب فدرال رزرو آمریکاست چرا که فدرال رزرو معتقد است این شاخص به طور صحیح تری عادات هزینه کرد مصرف کننده را نمایان می کند. فدرال رزرو برای تعیین سیاست های پولی خود و از جمله تعیین نرخ بهره، به تغییرات شاخص  PCE یا قیمت هزینه های مصرف شخصی استناد می کند.