اندیکاتورها معمولاً در دو دسته کلی قرار می‌گیرند: اندیکاتورهای پیشرو (Leading Indicators) و اندیکاتورهای پسرو (Lagging Indicators). اندیکاتورهای پیشرو قبل از وقوع یک تغییر یا روند جدید سیگنال می‌دهند و به معامله‌گران این امکان را می‌دهند تا پیش از رخ دادن تغییرات بزرگ، وارد بازار شوند یا از آن خارج شوند. در مقابل، اندیکاتورهای پسرو به تأیید روندها و تغییرات پس از وقوع آن‌ها می‌پردازند و به معامله‌گران کمک می‌کنند تا با اطمینان بیشتری از تداوم روندها پیروی کنند.

استفاده از اندیکاتورها در نوسان‌گیری به دلیل ویژگی‌های خاص این ابزارها بسیار مهم است. نوسان‌گیری یک استراتژی معاملاتی کوتاه‌مدت است که هدف آن بهره‌برداری از تغییرات و نوسانات کوچک قیمت‌ها در یک بازه زمانی کوتاه است. از آنجا که نوسانات قیمت در بازه‌های زمانی کوتاه‌مدت می‌توانند بسیار سریع و غیرقابل پیش‌بینی باشند، استفاده از ابزارهایی مانند اندیکاتورها به معامله‌گران کمک می‌کند تا روندهای کوتاه‌مدت را با دقت بیشتری شناسایی کرده و از فرصت‌های سودآور بهره ببرند.

هر اندیکاتور معمولاً برای شناسایی یک یا چند ویژگی خاص از قیمت استفاده می‌شود. به عنوان مثال، برخی از اندیکاتورها برای شناسایی روندهای صعودی و نزولی طراحی شده‌اند، در حالی که برخی دیگر برای شناسایی نقاط بازگشتی یا مومنتوم بازار استفاده می‌شوند. اندیکاتور نوسان‌گیری به طور خاص برای شناسایی نقاط ورود و خروج مناسب در بازه‌های زمانی کوتاه‌مدت طراحی شده است و معامله‌گران می‌توانند از این ابزارها برای کاهش ریسک و افزایش دقت در معاملات خود استفاده کنند.

در نهایت، اندیکاتورها تنها ابزاری برای تحلیل بازار نیستند و نباید به تنهایی مبنای تصمیم‌گیری قرار گیرند. بسیاری از معامله‌گران حرفه‌ای از ترکیبی از اندیکاتورها و دیگر ابزارهای تحلیل تکنیکال و بنیادی استفاده می‌کنند تا به یک دید جامع از بازار دست یابند.