2. بازیافت ضایعات نقره: منظور حجم نقره بازیافتی از فرآیندهای صنعتی و محصولات قدیمی است. بنا به داده های موجود که از سال 1950 در دسترس هستند، حجم عظیمی از نقره استخراج شده در قالب تولیدات صنعتی تغییر شکل یافته است (این موارد منهای شمش ها و سکه های نقره است). تا قبل از این تاریخ، برای هزاران سال فلز نقره در ساخت ظروف به کار می رفت. اگرچه بازیافت یکی از منابع عرضه ی نقره در نظر گرفته می شود اما، به این سادگی ها هم نیست. اول اینکه در مجموع تنها یک پنجم از نقره ای که در محصولات صنعتی هفتاد سال اخیر استفاده شده به مرحله بازیافت رسیده است. از سوی دیگر، روی بازیافت ظروف نقره نیز نمی توان حساب کرد چرا که اغلب آنها، در زمره میراث تاریخی بشر قرار داشته و ارزش معنوی دارند. همچنین میزان نقره موجود در محصولات صنعتی غالبا آنقدر کم هست که بازیافت آن از نظر اقتصادی مقرون به صرفه نباشد.
داده ها نشان می دهند که استخراج ضایعات نقره -که 20% عرضه ی سالانه ی نقره را تشکیل می دهد- با قیمت آن همبستگی مثبت اما ناچیزی دارد.

3. ثبات ژئوپلیتیکی در کشورهای تولید کننده نقره: ثبات در کشورهای تولید کننده اصلی نقره می‌تواند بر عرضه آن تأثیر بگذارد. ناآرامی‌های سیاسی  اجتماعی یا جنگ می‌تواند عملیات معدنی و استخراج را مختل کند. مکزیک، پرو و چین بزرگترین تولید کنندگان نقره هستند که در مجموع، بیش از 50% از نقره استخراج شده در سطح جهان را عرضه می کنند.

4. هزینه‌های استخراج: هزینه‌های مربوط به استخراج نقره، شامل هزینه‌های کار، انرژی و تجهیزات می تواند بر قیمت نقره تاثیر گذار باشد.