چگونه پروتکل ذخیره‌سازی غیرمتمرکز (IPFS)، HTTP را به چالش می‌کشد؟

چگونه پروتکل ذخیره‌سازی غیرمتمرکز (IPFS)، HTTP را به چالش می‌کشد؟

February 27, 2024

__ معرفی و بررسی پروتکل ذخیره سازی غیر متمرکز (IPFS) :

در دهه‌ی گذشته، اینترنت با توسعه و رشد سریع خود، به یکی از اصلی‌ترین بسترهای ارتباطی و اطلاعاتی جهان تبدیل شده است. پروتکل اصلی استفاده شده برای انتقال اطلاعات در اینترنت، پروتکل انتقال هایپرمتن‌ها یا HTTP است. اما با افزایش حجم اطلاعات و نیاز به ذخیره‌سازی و انتقال سریع‌تر آنها، روش‌های جدیدی برای مدیریت اطلاعات ظاهر شده است. یکی از این روش‌ها، پروتکل ذخیره‌سازی غیرمتمرکز یا IPFS است که به عنوان یک رقیب برای HTTP ظاهر شده و در جهت به چالش کشیدن این پروتکل استاندارد اینترنتی معتبر گام برمیدارد. در این مقاله به معرفی و توضیح پروتکل های انتقال دیتا و پروتکل های ذخیره سازی دیتا خواهیم پرداخت.

_ آشنایی با مفهوم ذخیره سازی متمرکز (HTTP) :

عبارت HTTP مخفف جمله ی “HyperText Transfer Protocol” است که به معنای “پروتکل انتقال ابر متن” میباشد. در HTTP، اطلاعات بر روی سرورهای مرکزی ذخیره می‌شوند و هنگامی که یک کاربر درخواستی ارسال می‌کند، سرور مربوطه پاسخ می‌دهد. به صورت کلی اینترنت متمرکز، به وضعیتی اشاره دارد که در آن کنترل، قدرت و مدیریت بزرگ‌ترین بخش‌های اینترنت در اختیار یک یا چند شرکت یا سازمان متمرکز قرار دارد. این وضعیت معمولاً به دلیل استفاده از پروتکل‌ها و فناوری‌های متمرکز مانند HTTP (پروتکل انتقال ابرمتن‌ها) و ساختارهای متمرکزی مانند سرورهای مرکزی رخ می‌دهد. این سیستم، باعث ایجاد نقاط ضعفی مانند وابستگی به سرورهای مرکزی، امنیت ضعیف و قابلیت دسترسی پایین در برخی موارد می‌شود. در ادمه به بررسی مفصل تر ویژگی ها ، تاریخچه ف نحوه ی عملکرد و مشکلات ذخیره سازی متمرکز خواهیم پرداخت :

• ویژگی‌های ذخیره سازی متمرکز:

پروتکل‌های متمرکز: پروتکل‌هایی مانند HTTP که برای انتقال اطلاعات در اینترنت استفاده می‌شوند، به صورت متمرکز عمل می‌کنند. این به این معناست که برای برقراری ارتباط و انتقال اطلاعات، نیاز به سرورهای مرکزی وجود دارد که برای ارسال و دریافت اطلاعات به کار می‌روند.
ساختار مرکزی: بسیاری از سرویس‌ها و برنامه‌های اینترنتی، بر اساس ساختار مرکزی عمل می‌کنند. به عنوان مثال، برای دسترسی به اطلاعات یک وب‌سایت، کاربران به سرور مرکزی متصل می‌شوند که اطلاعات مربوطه را ارائه می‌دهد.
کنترل متمرکز: در محیط‌های متمرکز، قدرت و کنترل بزرگتری در دست چند شرکت یا سازمان قرار دارد. این باعث می‌شود که تصمیم‌گیری‌ها و سیاست‌گذاری‌ها بیشتر به دست این انجمن‌ها باشد و کاربران کمترین نقش ورودی را در فرآیند تصمیم‌گیری داشته باشند.

• تاریخچه ی ذخیره سازی متمرکز (HTTP) :

همانطور که گفته شد پروتکل انتقال ابرمتن‌ها یا HTTP یکی از مهم‌ترین پروتکل‌های اینترنت است که برای انتقال اطلاعات بین سرورها و مرورگرها استفاده می‌شود. در طول زمان، HTTP تحولات مختلفی را پشت سر گذاشته است. در زیر، به برخی از مهم‌ترین رویدادها و تحولات در تاریخچه‌ی HTTP اشاره می‌کنیم:

ایجاد HTTP/0.9 : در سال ۱۹۹۰، توسعه دهندگان موفق به ایجاد اولین وب‌سرور شدند که این سرور HTTP/0.9 نامیده شد. ین نسخه اولیه از HTTP فقط امکان ارسال ساده‌ترین درخواست‌ها را فراهم می‌کرد و برای انتقال محتوای متنی ساده (HTML) به کار می‌رفت.
استانداردسازی HTTP/1.0 : در سال ۱۹۹۶، HTTP/1.0 به عنوان یک استاندارد از سوی IETF (انجمن مهندسی اینترنت) معرفی شد. این نسخه از HTTP دارای ویژگی‌هایی مانند امکان انتقال فایل‌های چندرسانه‌ای، نشانگرهای وضعیت HTTP (مانند ۲۰۰ برای OK و ۴۰۴ برای Not Found) و اطلاعات Header بود.
ارتقاء به HTTP/1.1 : در سال ۱۹۹۹، نسخه‌ی HTTP/1.1 معرفی شد که به طور گسترده‌ای برای بسیاری از سرویس‌های اینترنتی به کار می‌رفت. این نسخه دارای ویژگی‌هایی مانند Keep-Alive Connections (امکان ایجاد ارتباط دائمی بین مرورگر و سرور)، پشتیبانی از زبان‌ها و فرمت‌های متعدد، و فشرده‌سازی محتوا برای افزایش سرعت بود.
توسعه HTTP/2 : در سال ۲۰۱۵، استاندارد جدیدی به نام HTTP/2 توسط IETF تایید شد. HTTP/2 برای بهبود عملکرد و سرعت انتقال اطلاعات طراحی شده است، با ویژگی‌هایی مانند توزیع موازی (Multiplexing)، فشرده‌سازی Header، و پیش‌بینی نیازهای مرورگر.
معرفی HTTP/3: در سال ۲۰۲۰، HTTP/3 که بر اساس پروتکل QUIC است، توسط IETF معرفی شد. این نسخه از HTTP برای افزایش سرعت و کاهش تأخیرها طراحی شده است، با استفاده از اتصالات UDP به جای TCP و امکان استفاده از Multiplexing به طور همزمان با کنترل ترافیک.
تحولات مرتبط با HTTPS: با گسترش نیاز به امنیت در انتقال اطلاعات، پروتکل HTTPS که ترکیبی از HTTP و SSL/TLS است، به طور گسترده‌ای استفاده شد. HTTPS امکان رمزنگاری داده‌ها بین مرورگر و سرور را فراهم می‌کند و از امنیت بیشتری در ارتباطات آنلاین برخوردار است.

با پیشرفت فناوری و نیازهای جدید کاربران، توسعه و بهبود پروتکل HTTP ادامه خواهد یافت تا به ارائه‌ی خدمات بهتر و امن‌تر در فضای اینترنت کمک کند.

• نحوه ی عملکرد پروتکل HTTP :

عملکرد HTTP بر اساس مدل معماری درخواست-پاسخ (Request-Response) عمل می‌کند و تبادل داده‌ها بین مرورگر و سرور را امکان‌پذیر می‌سازد. در زیر، نحوه‌ی عملکرد این پروتکل را به صورت مفصل بررسی می‌کنیم:

ارسال درخواست (Request) : هر بار که کاربر یک صفحه وب را باز می‌کند یا عملیاتی مانند کلیک بر روی لینک یا ارسال فرم را انجام می‌دهد، مرورگر یک درخواست HTTP به سرور مربوطه ارسال می‌کند. درخواست HTTP شامل مواردی مانند نوع درخواست (GET، POST، PUT، DELETE و غیره) آدرس منابع (URL)، و هدرهای درخواست است که اطلاعات مربوط به مرورگر و نوع درخواست را به سرور منتقل می‌کند.
پردازش درخواست در سرور: سرور مقصد، پس از دریافت درخواست از مرورگر، آن را پردازش می‌کند. این شامل تحلیل درخواست، تولید پاسخ و ارسال آن به مرورگر است.
ارسال پاسخ (Response) : پس از پردازش درخواست، سرور یک پاسخ HTTP به مرورگر ارسال می‌کند. این پاسخ شامل وضعیت (status)، هدرهای پاسخ و بدنه‌ی پیام است.
نمایش محتوا در مرورگر: مرورگر، پس از دریافت پاسخ از سرور، محتوای دریافتی را نمایش می‌دهد. این محتوا می‌تواند یک صفحه HTML، تصویر، فایل صوتی یا هر نوع منبع دیگری باشد که توسط سرور ارسال شده است.

• مشکلات ذخیره سازی متمرکز :

پروتکل انتقال ابرمتن‌ها یا HTTP به عنوان پروتکل اصلی انتقال اطلاعات در وب، با ویژگی‌ها و مزایای بسیاری ارائه شده است. اما همانطور که هر پروتکل دیگری دارای محدودیت‌ها و مشکلاتی است، HTTP نیز با برخی مشکلات و نواقص مواجه است. در زیر، به برخی از این مشکلات و نواقص اشاره می‌کنیم:

عدم امنیت در HTTP: HTTP از روش‌های رمزنگاری داده‌ها استفاده نمی‌کند، بنابراین اطلاعاتی که توسط این پروتکل انتقال می‌یابند، به صورت آشکار ارسال و دریافت می‌شوند. این باعث می‌شود که اطلاعات حساس مانند رمزهای عبور و اطلاعات مالی در معرض خطر قرار بگیرند و قابلیت حملات MITM (Man-in-the-Middle) را داشته باشند. البته پروتکل HTTPS که ترکیبی از HTTP و SSL/TLS است، امکان رمزنگاری داده‌ها بین مرورگر و سرور را فراهم می‌کند اما این پروتکل نیز دارای نواقصی است.
عدم انعطاف‌پذیری و بهره‌وری: HTTP بر اساس معماری ارتباطی Client-Server عمل می‌کند که ممکن است در مواجهه با نیازهای متغیر با مشکلات انعطاف‌پذیری همراه باشد. به عنوان مثال، برای هر درخواست از سرور، یک اتصال جدید برقرار می‌شود که می‌تواند بر روی عملکرد و بهره‌وری سیستم تأثیر بگذارد.
تأخیرهای ارتباطی : هر بار که یک مرورگر یک فایل یا صفحه از سرور درخواست می‌کند، یک اتصال جدید برقرار می‌شود و پس از ارسال درخواست، سرور پاسخ می‌دهد. این فرآیند می‌تواند زمان‌بر باشد، به ویژه اگر فایل‌ها بزرگ باشند یا ارتباط شبکه ناپایدار باشد.
محدودیت در پشتیبانی از انتقال داده‌های چندرسانه‌ای : HTTP مخصوصاً نسخه‌های قدیمی‌تر آن، ممکن است مشکلاتی در پشتیبانی از انتقال داده‌های چندرسانه‌ای مانند تصاویر، ویدئوها و فایل‌های صوتی داشته باشد، به خصوص اگر تعداد همزمان کاربران زیاد باشد.
مشکلات ارتباطی در شبکه‌های پرترافیک: در شبکه‌هایی که ترافیک بالایی دارند، ممکن است اتصالات HTTP با مشکلاتی مواجه شوند که باعث کاهش کیفیت و سرعت ارتباطات می‌شود.
نبود ویژگی‌هایی مانند مدیریت کش (Caching) : در HTTP، مدیریت کش (Caching) به خوبی پیاده‌سازی نشده است که می‌تواند باعث افزایش سرعت ارتباطات و بهره‌وری سیستم شود.

• نکات مهم :

HTTP یک پروتکل متن‌باز است، به این معنا که اطلاعات ارسالی و دریافتی به صورت متنی (معمولاً در قالب HTML) قابل خواندن و درک است.
استفاده از HTTPS (HTTP Secure) با استفاده از رمزنگاری SSL/TLS اطلاعات ارسالی و دریافتی را ایمن‌تر می‌کند.
در حالت استفاده از اتصال‌های Keep-Alive، ارتباط بین مرورگر و سرور پس از ارسال یک درخواست، باز می‌ماند تا امکان ارسال درخواست‌های بعدی بدون ایجاد اتصال جدید فراهم شود و زمان بارگذاری صفحات بهبود یابد.
پروتکل HTTP از مدل معماری انتقال محوری استفاده می‌کند، به این معنا که ارتباط بین مرورگر و سرور به صورت یک‌طرفه است و بدون نیاز به حفظ وضعیت (stateless) انجام می‌شود.

با توجه به این مشکلات و نواقص، توسعه‌دهندگان و متخصصان در تلاشند تا با ارائه‌ی استانداردهای جدید و بهبودهای مداوم، مشکلات HTTP را حل کرده و پروتکل‌هایی را ارائه دهند که بتوانند نیازهای متغیر کاربران و توسعه وب را به خوبی برطرف کنند.

_ آشنایی با مفهوم ذخیره‌سازی غیرمتمرکز (IPFS) :

ذخیره‌سازی غیرمتمرکز یا IPFS که مخفف جمله ی “InterPlanetary File System ” است؛ به معنای “سیستم فایل بین سیاره ای” میباشد. IPFS یک سیستم فناوری است که برای ذخیره‌سازی و انتقال اطلاعات در اینترنت استفاده می‌شود. مفهوم اصلی IPFS بر پایه توزیع محتوا و استفاده از یک سیستم فایل بازیابی است که به صورت توزیع‌شده در سراسر شبکه‌ی اینترنت قرار دارد. در این سیستم، هر قطعه اطلاعات دارای یک مشخصه یکتا به نام hash (هش یک تابع ریاضی است که داده‌های ورودی را به یک رشته رمزگذاری شده تبدیل می‌کند) است. این به معنای این است که هرگاه یک فایل یا قسمتی از اطلاعات به IPFS اضافه شود، hash آن محاسبه شده و در شبکه منتشر می‌شود. این کار باعث می‌شود که اطلاعات موجود در IPFS، قابلیت اثبات اصالت داشته باشند و در عین حال امکان دسترسی سریع و موثر به آنها را فراهم می‌سازد. در ادامه به بررسی مفصل تر ویژگی ها ، تاریخچه ، نحوه ی عملکرد و چالش ها و آینده ی ذخیره سازی غیرمتمرکز خواهیم پرداخت :

• ویژگی های ذخیره سازی غیر متمرکز (IPFS) :

توزیع محتوا: IPFS به جای ذخیره‌سازی محتوا در یک مکان مرکزی، اطلاعات را به صورت توزیع‌شده در سراسر شبکه ذخیره می‌کند. این به این معناست که هر کاربری که اطلاعات را دریافت کند، به عنوان یک نود در شبکه عمل می‌کند و توانایی ارائه اطلاعات به دیگران را دارد.
استفاده از hash : هر فایل یا قطعه اطلاعات در IPFS با یک hash منحصر به فرد مشخص می‌شود که بر اساس محتوای آن فایل تولید شده است. این باعث می‌شود که هرگاه فایل مورد نیاز باشد، به راحتی توسط شناسه hash آن قابل دسترسی باشد.
تمرکز کمتر بر روی سرورهای مرکزی: در IPFS، اطلاعات به صورت توزیع‌شده بین کاربران شبکه ذخیره می‌شوند و نیازی به سرورهای مرکزی برای ذخیره‌سازی اطلاعات نیست. این باعث می‌شود که اطلاعات بیشتری در دسترس بوده و ریسک از دست رفتن اطلاعات به دلیل خرابی یا حمله به یک سرور مرکزی کاهش یابد.
فشرده‌سازی و بهره‌وری: IPFS از تکنولوژی‌هایی مانند فشرده‌سازی محتوا و caching استفاده می‌کند تا بهره‌وری و سرعت دسترسی به اطلاعات را افزایش دهد. همچنین، این سیستم قابلیت بهره‌گیری از منابع محلی کاربران (مانند فضای ذخیره‌سازی بر روی دستگاه شخصی) را دارد که بهبود کارایی و سرعت ارائه اطلاعات را فراهم می‌کند.

با توجه به مفهوم ذخیره‌سازی غیرمتمرکز که IPFS ارائه می‌دهد، این سیستم به عنوان یک جایگزین قوی و مقاوم برای سیستم‌های ذخیره‌سازی متمرکز مانند HTTP شناخته می‌شود که بهبودهای مهمی را در زمینه‌های امنیت، انعطاف‌پذیری و کارایی ارائه می‌دهد.

• تاریخچه ی ذخیره سازی غیر متمرکز (IPFS) :

تاریخچه ذخیره‌سازی غیرمتمرکز یا IPFS (InterPlanetary File System) به عنوان یک پروتکل جدید برای ذخیره و انتقال اطلاعات در اینترنت، با توجه به تغییرات و نیازهای جدید در جهان دیجیتال شکل گرفته است. در زیر، تاریخچه IPFS را توضیح می‌دهیم:

۲۰۱۴: IPFS توسط خوانمان بنتسون (Juan Benet)، یک محقق در زمینه فناوری اطلاعات و ارتباطات، معرفی شد. ایده اصلی IPFS از نیاز به ساختاری بر اساس محتوا بود که به جای آدرس‌های مبتنی بر مکان، از شناسه‌های محتوا برای انتقال داده‌ها استفاده کند.
۲۰۱۵: Juan Benet با انتشار کتابخانه IPFS اولیه، این تکنولوژی را برای جامعه توسعه‌دهندگان به اشتراک گذاشت. این کتابخانه اولین ابزار برنامه‌نویسی بود که امکان ایجاد و استفاده از IPFS را فراهم می‌کرد.
۲۰۱۶: اولین نسخه تست IPFS با نام “Olympus” منتشر شد. این نسخه به جامعه کاربری فراگیرتر این تکنولوژی را معرفی کرد.
۲۰۱۷: به عنوان یک استارتاپ مستقل، Protocol Labs توسط Juan Benet تأسیس شد. این شرکت مسئول توسعه IPFS و پروتکل‌های دیگری مانند Filecoin برای ذخیره‌سازی غیرمتمرکز بر روی شبکه‌های بلاکچین شد.
۲۰۱۸: Filecoin، یک پروژه ذخیره‌سازی غیرمتمرکز مبتنی بر IPFS و توکن اختصاصی آن، به‌عنوان یک ICO معرفی شد تا کاربران را تشویق به استفاده از IPFS برای ذخیره و به اشتراک گذاری داده‌ها کند.
۲۰۲۰: IPFS به‌عنوان یکی از پروژه‌های متن‌باز به شبکه اتریوم (Ethereum) اضافه شد.
۲۰۲۱: IPFS به‌عنوان یک استاندارد اینترنتی توسط IETF (Internet Engineering Task Force) به رسمیت شناخته شد.

IPFS به‌عنوان یکی از تکنولوژی‌های برتر در زمینه ذخیره‌سازی غیرمتمرکز و انتقال اطلاعات، به روزرسانی‌ها و بهبودهای مستمری اضافه می‌کند و توسعه آن تحت حمایت جوامع توسعه‌دهندگان و شرکت‌های فناوری ادامه دارد.

• نحوه ی عملکرد پروتکل ذخیره سازی غیر متمرکز (IPFS) :

شناسه‌گذاری محتوا: IPFS از مدل شناسه‌گذاری محتوا به نام Multihash استفاده می‌کند. Multihash یک شناسه یکتا برای هر قطعه اطلاعات ایجاد می‌کند که بر اساس محتوا محاسبه می‌شود.
توزیع محتوا: هر بخش از اطلاعات در IPFS با یک Multihash شناخته می‌شود و به صورت توزیع‌شده در شبکه ذخیره می‌شود. هر گره (نود) در شبکه، به عنوان یک میزبان محتوا عمل می‌کند و می‌تواند اطلاعات را درخواست کند یا ارسال کند.
مدیریت دسترسی: IPFS از الگوریتم‌های رمزنگاری برای مدیریت امنیت و دسترسی به اطلاعات استفاده می‌کند. هر گره می‌تواند اطلاعات خود را با استفاده از کلیدهای خصوصی و عمومی رمزگذاری کند تا فقط افراد مجاز امکان دسترسی به اطلاعات را داشته باشند. .
خزش اطلاعات (Content Addressing): در IPFS، به جای استفاده از آدرس‌های مبتنی‌بر‌مکان مانند HTTP، از آدرس‌های مبتنی بر محتوا استفاده می‌شود. این به این معناست که شناسه‌ها بر اساس محتوا محاسبه می‌شوند و به محتوا متصل هستند، نه به مکان فیزیکی.
فشرده‌سازی و مدیریت کش: IPFS از فشرده‌سازی و مدیریت کش (Caching) برای بهبود عملکرد استفاده می‌کند. اطلاعات درخواست شده در حافظه موقت ذخیره می‌شوند تا درخواست‌های بعدی به سرعت پاسخ داده شود.
امنیت: IPFS از پروتکل امنیتی Transport Layer Security برای ارتباطات امن در شبکه استفاده می‌کند. همچنین از الگوریتم‌های رمزنگاری برای حفاظت از حریم خصوصی و امنیت داده‌ها استفاده می‌شود.

IPFS به عنوان یکی از پروتکل‌های نوین و غیرمتمرکز، امکان ذخیره‌سازی و به اشتراک‌گذاری اطلاعات بدون وابستگی به یک مرکز مشخص را فراهم می‌کند و این امکان را به افراد می‌دهد تا به سرعت و به صورت امن به اطلاعات دسترسی پیدا کنند.

• چالش های پیش روی پروتکل ذخیره سازی غیر متمرکز (IPFS) :

ذخیره‌سازی غیرمتمرکز یا IPFS بدون شک یکی از فناوری‌های جذاب در حوزه ی فضای دیجیتال است، اما همچنین با چالش‌هایی مواجه است که باید مورد بررسی قرار گیرند:

مقیاس‌پذیری: یکی از چالش‌های اصلی IPFS، مقیاس‌پذیری آن است. زمانی که حجم داده‌ها بسیار بزرگ می‌شود، ممکن است عملکرد IPFS کاهش یابد و زمان پاسخ به درخواست‌ها افزایش یابد.
امنیت: امنیت یکی دیگر از چالش‌های مهم IPFS است. هرچند که IPFS از رمزنگاری برای حفاظت از اطلاعات استفاده می‌کند، اما هنوز ممکن است مسائل امنیتی مربوط به حملات DDoS، حملات کنترل شده و دیگر تهدیدات موجود در شبکه به وجود آید.
انطباق با سیستم‌های موجود: یکی دیگر از چالش‌های IPFS، انطباق با سیستم‌ها و استانداردهای موجود است. برخی از سیستم‌ها و سرویس‌های موجود ممکن است با IPFS سازگار نباشند و این ممکن است مانع از کارایی بالای IPFS شود.
مدیریت حریم خصوصی: مدیریت حریم خصوصی و حفاظت از داده‌ها در IPFS نیز یک چالش است. زیرا اطلاعات در IPFS به صورت عمومی در شبکه منتشر می‌شوند و افراد نیاز دارند تا اطمینان حاصل کنند که اطلاعات شخصی آن‌ها به درستی محافظت می‌شوند.
مدیریت محتوا: مدیریت محتوا و کنترل بر روی اطلاعات منتشر شده در IPFS یک چالش است. از آنجا که IPFS یک سیستم غیرمتمرکز است، کنترل بر روی اطلاعات و حذف محتوا بسیار دشوار است و ممکن است منجر به مشکلات قانونی و اخلاقی شود.
پایداری شبکه: پایداری شبکه نیز یک چالش مهم برای IPFS است. زمانی که شبکه مواجه با مشکلات فنی یا حملات شبکه قرار می‌گیرد، امکان دسترسی به اطلاعات کاهش می‌یابد و کاربران ممکن است با مشکلاتی روبرو شوند.

با توجه به این چالش‌ها، توسعه و بهبود IPFS به طور مداوم در حال انجام است تا بتواند بهترین عملکرد را در انتقال و ذخیره سازی اطلاعات فراهم کند و با مشکلات موجود مقابله کند.

_ پروژه های مرتبط و همکاری های پروتکل IPFS :

مهمترین پروژه‌ها و همکاری‌های مرتبط با پروتکل IPFS عبارتند از:

1 . Filecoin : پروژه ی Filecoin به وسیله‌ی Protocol Labs، تیم پشتیبانی IPFS، راه‌اندازی شده است. این پروژه بر اساس فناوری IPFS ساخته شده و به ارائه یک بازار ذخیره‌سازی فایل مبتنی بر بلاک‌چین می‌پردازد. در این پروژه کاربران می‌توانند فضای خالی در دسترس خود را به دیگران اجاره دهند و در عوض پول دریافت کنند.

2 . Brave Browser : مرورگر Brave از فناوری IPFS برای بارگذاری محتوا وب استفاده می‌کند. با استفاده از IPFS، Brave می‌تواند به کاربرانش اجازه دهد تا به محتوای وب سریعتر و به طور متمرکز‌تر دسترسی پیدا کنند.

3 . Arweave : پروژه ی Arweave یک سرویس ذخیره‌سازی داده‌های دائمی و غیرقابل تغییر است که بر پایه‌ی فناوری بلاک‌چین و IPFS ساخته شده است. این پروژه به کاربران امکان می‌دهد تا داده‌هایشان را برای همیشه در شبکه ذخیره کنند و به صورت دائمی به آنها دسترسی داشته باشند.

4 . 3Box : پروژه ی 3Box برای ایجاد پروفایل‌های دیجیتال و مدیریت اطلاعات شخصی استفاده می‌شود. این پروژه از IPFS برای ذخیره‌سازی اطلاعات کاربران و ارتباط با شبکه استفاده می‌کند.

5 . Pinata : پروژه ی Pinata یک سرویس ذخیره‌سازی فایل است که بر اساس IPFS ساخته شده است. این سرویس به کاربران امکان می‌دهد تا فایل‌های خود را در شبکه IPFS ذخیره کنند.

این پروژه‌ها و همکاری‌ها نشان می‌دهند که IPFS در حال تبدیل شدن به یک فناوری مهم و اساسی در جهان دیجیتال است و در زمینه‌های مختلفی مانند ذخیره‌سازی داده، مرورگر وب و ایجاد اپلیکیشن‌های جدید، تأثیرگذار است.

_ نقشه ی راه و چشم انداز آینده ی پروتکل IPFS :

نقشه راه و چشم‌انداز آینده‌ی پروتکل IPFS، همانطور که از توسعه‌ها و پروژه‌های مختلفی که از آن استفاده می‌کنند مشخص است، بسیار پر امید و پر از امکانات است. در زیر، به برخی از جوانب کلیدی و چشم‌اندازهای آینده‌ی IPFS پرداخته شده است:

1 . توسعه‌ی فناوری : IPFS همچنان در حال توسعه و بهبود فناوری خود است. تیم پشتیبانی IPFS به دنبال افزودن ویژگی‌های جدید، بهبود عملکرد، افزایش امنیت و بهبود تجربه کاربری است.

2 . ادغام با بلاک‌چین : ادغام IPFS با فناوری بلاک‌چین بیشتر خواهد شد. این ترکیب امکانات بیشتری برای ذخیره و مدیریت اطلاعات را فراهم می‌کند و باعث ایجاد سیستم‌های متمرکز برای دسترسی به اطلاعات می‌شود.

3 . استفاده در برنامه‌های غیرضروری : IPFS به عنوان یکی از فناوری‌های اساسی در برنامه‌های غیرضروری مورد استفاده قرار می‌گیرد، از جمله برنامه‌های تحت وب، اپلیکیشن‌های تلفن همراه، بازی‌های آنلاین و غیره.

4 . کاربردهای صنعتی : IPFS به عنوان یک فناوری پایه، در صنایع مختلفی مانند بانکداری، بیمه، سلامت، امنیت سایبری، اینترنت اشیاء (IoT) و غیره استفاده می‌شود و قابلیت‌های جدیدی برای این صنایع به وجود می‌آورد.

5 . استفاده در محیط‌های بلندمدت : IPFS به عنوان یک فناوری ثابت و پایدار، به صورت گسترده در محیط‌های بلندمدت مورد استفاده قرار می‌گیرد و به عنوان یک پایگاه قوی برای ذخیره‌سازی و به اشتراک‌گذاری اطلاعات در طولانی مدت عمل می‌کند.

6 . پیشرفت در امنیت و حریم خصوصی : توسعه و بهبود امنیت و حریم خصوصی در IPFS ادامه خواهد داشت تا کاربران از اینترنتی امن‌تر و خصوصی‌تر برخوردار باشند.

7 . استفاده‌ی گسترده در زیرساخت‌های ابری : IPFS به عنوان یک فناوری اصلی در زیرساخت‌های ابری مورد استفاده قرار می‌گیرد و می‌تواند بهبود و افزایش کارایی، امنیت و انعطاف‌پذیری این زیرساخت‌ها را فراهم کند.

در نهایت میتوان گفت ، پروتکل ذخیره‌سازی غیرمتمرکز یا IPFS با ارائه‌ی یک رویکرد جدید برای ذخیره‌سازی و انتقال اطلاعات، به چالشی جدی برای پروتکل استاندارد HTTP تبدیل شده است. از طریق استفاده از توزیع اطلاعات و استفاده از فناوری‌های رمزنگاری و دیگر تکنولوژی‌ها، IPFS به عنوان یک جایگزین قدرتمند برای HTTP در زمینه‌ی ذخیره‌سازی و انتقال اطلاعات مطرح شده است که قادر است موانع و محدودیت‌های موجود در HTTP را به چالش بکشد و بهبودهای اساسی در این زمینه ایجاد کند.