رمزگشایی از بروکر آفشور – دنیای اکوسیستم های مالی فراساحلی و رگوله آفشور
فروردین 31, 1403
در این مقاله قصد داریم سری به دنیای اکوسیستم های مالی فراساحلی (Offshore) بزنیم. در قدم اول با تعریف سیستم آف شور آشنا می شویم و سپس به انواع فعالیت های افشور -شامل تجارت، سرمایه گذاری و بانکداری آفشور- می پردازیم. در ادامه خواهیم دید که ایده سیستم آف شور از کجا متولد شده و تاثیر آن بر اقتصاد دنیای مدرن به چه شکل و تا چه اندازه است. در پایان نیز با مزایا و معایب انواع فعالیت های آفشور آشنا می شویم.
اگر به این موضوع علاقمندید، تا پایان مقاله با ما همراه باشید.
Table of Contents
اکوسیستم مالی چیست؟
در آغاز شاید بهتر باشد به تعریف “اکوسیستم های مالی” بپردازیم. اکوسیستم‌های مالی مجموعه‌ای از سازوکارها، سرویس‌ها، شرکت‌ها، فناوری‌ها و ارتباطات هستند که در فرآیند انتقال و مدیریت سرمایه و پول مشارکت دارند.
از اصلی ترین ارکان تشکیل دهنده ی یک اکوسیستم مالی می توان به موارد زیر اشاره کرد:
- بانک‌ها و مؤسسات مالی: که واسطه‌گران اصلی برای انتقال و تخصیص سرمایه هستند.
- بورس‌ها و بازارهای مالی: که به عنوان مکانی برای خرید و فروش اوراق بهادار و سایر ابزارهای مالی عمل می‌کنند.
- شرکت‌های فناوری مالی (Fintech): که با استفاده از فناوری‌های نوین مانند پرداخت‌های دیجیتال و بلاک‌چین، ارائه ی خدمات مالی را بهبود می‌بخشند.
- سازمان‌های تأمین مالی: که به شرکت‌ها و افراد اعتبار و پشتیبانی مالی ارائه می‌دهند.
- نهادهای نظارتی مالی: این نهادها معمولاً تحت عنوان “بانک مرکزی”، “کمیسیون بورس”، “سازمان بیمه” و “سازمان تأمین مالی” عمل می‌کنند. آنها مسئول نظارت بر روند و عملکرد اکوسیستم مالی هستند تا اطمینان حاصل شود که فعالیت‌های مالی به درستی انجام و اطلاعات مالی و سرمایه‌گذاری‌ها محافظت می‌شوند.
معروف ترین اکوسیستم های مالی دنیا
یکی از معروفترین اکوسیستم‌های مالی جهان، اکوسیستم مالی ایالات متحده آمریکا است. این اکوسیستم شامل بانکهای بزرگی مانند بانک ملی آمریکا، بانکهای سرمایه‌گذاری مانند Goldman Sachs و J.P. Morgan Chase، بورس‌های مالی معروفی مانند بورس اوراق بهادار نیویورک (NYSE) و نزدک (NASDAQ)، شرکت‌های فناوری مالی مانند PayPal و Square، و نهادهای نظارتی مالی مانند فدرال رزرو و کمیسیون بورس و اوراق بهادار آمریکا (SEC) است. این اکوسیستم به عنوان یکی از قوی‌ترین و پیچیده‌ترین اکوسیستم‌های مالی جهان شناخته می‌شود.
یک اکوسیستم مالی معروف دیگر اکوسیستم مالی لندن است. لندن به عنوان یکی از مراکز مالی بزرگ جهان شناخته می‌شود و شامل بورس اوراق بهادار لندن (LSE)، بانکهای بزرگی مانند Barclays و HSBC، شرکت‌های مالی مانند Lloyd’s of London و شرکت‌های فناوری مالی مانند Revolut است.
در آسیا، ژاپن و هنگ کنگ دو اکوسیستم مالی معروف هستند. در ژاپن، توکیو به عنوان مرکز مالی اصلی کشور و شامل بانک‌هایی مانند Mitsubishi UFJ Financial Group و Mizuho Financial Group، بورس اوراق بهادار توکیو (TSE) و شرکت‌های فناوری مالی مانند PayPay است.
در هنگ کنگ، این اکوسیستم شامل بانکهای بین‌المللی مانند HSBC و Standard Chartered، بورس هنگ کنگ (HKEX) و شرکت‌های فناوری مالی مانند WeLab و Ant Group می‌شود.
آیا دولت ها در شکل گیری اکوسیستم های مالی و سلامت آنها نقش دارند؟
دولت‌ها نقشی اساسی در شکل‌گیری اکوسیستم های مالی دارند. دولت ها نقش خود را از طریق وضع و اجرای سیاست های پولی و مالی، قوانین و مقررات، نظارت و تنظیمات و حتی اقدامات مستقیم در بازارهای مالی ایفا می کنند و تأثیرات مستقیم و غیرمستقیمی بر روند و عملکرد اکوسیستم های مالی دارند. برخی از نقش‌های دولت در شکل گیری اکوسیستم های مالی عبارتند از:
- تعیین سیاست‌های پولی: سیاست‌های پولی توسط بانکهای مرکزی به عنوان قاعده گذار اصلی اکوسیستم های مالی عمل تعیین می شوند و تأثیر بسزایی بر نرخ بهره و تورم دارند.
- تنظیم و نظارت: دولت ها از طریق نهادهای نظارتی مالی مانند بانک های مرکزی، کمیسیون های بورس و اوراق بهادار و سایر نهادها، فعالیت های مالی را تنظیم و نظارت می کنند تا امنیت و پایداری بازارهای مالی تضمین شود.
- ارتقاء توسعه مالی: دولت ها می توانند از طریق سیاست های توسعه مالی و اقدامات مستقیم مانند ایجاد بانک های تأمین مالی و تخصیص تسهیلات مالی برای کسب و کارها، ترویج استفاده از فناوری های مالی و سایر اقدامات، ارتقاء دسترسی به خدمات مالی را ترویج کنند.
- مدیریت ریسک: دولت ها می توانند از طریق سیاست ها و نهادهای نظارتی، مدیریت ریسک های مالی را کنترل و تنظیم کنند تا از وقوع بحران های مالی جلوگیری شود.
اکوسیستم های مالی فراساحلی (Offshore)
اکوسیستم مالی فراساحلی به مجموعه ای از فعالیت ها و خدمات مالی اشاره دارد که نه در مراکز مالی اصلی کشورها بلکه، در مکان هایی خارج از مرزهای ملی انجام می شود. فعالیت اکوسیستم های مالی فراساحلی معمولاً شامل معاملات ارزی، تسهیلات و اعتبار بین‌المللی، سرمایه گذاری خارجی، تجارت بین الملل، و سایر فعالیت های مرتبط با جهانی سازی اقتصاد است. برای اینکه بتوان یک سیستم را به عنوان سیستم آف شور در نظر گرفت، بایستی تمامی فعالیت های مالی و اقتصادی آن در کشور (یا منطقه ی حقوقی) غیر از کشور (یا منطقه ی حقوقی) اصلی شرکت یا سرمایه گذار انجام شود. در واقع در یک سیستم آف شور، شخص یا شرکت سرمایه گذار در یک کشور یا منطقه جغرافیایی سکونت دارند در حالکیه، فعالیت های اقتصادی و تجاری خود را در جای دیگری انجام می دهند. هدف از تشکیل سیستم آف شور استفاده از مکان هایی برای تجارت است که قوانین پولی و مالی متفاوت از منطقه ی مبدا سرمایه گذار دارند.
اگرچه هر کشور یا منطقه جغرافیایی می تواند به عنوان آف شور در نظر گرفته شود اما، امروزه غالبا اصطلاح Offshore به مناطقی گفته می شود که برای شکل گیری اکوسیستم های مالی فراساحلی و تجارت آف شور جذابیت بیشتری دارند. دلیل محبوبیت مناطقی که سیستم آف شور دارند این است که، افراد و شرکت هایی که سرمایه های کلان دارند غالبا به دنبال مناطقی برای سرمایه گذاری هستند که محدودیت های سرمایه گذاری و قوانین مالیات کمتری دارند و در عین حال، با قدرت و دقت بیشتری از سرمایه های خصوصی محافظت می کنند.
مرکز مالی آف شور چیست؟
مرکز مالی آفشور یا Offshore Finance Centre که به اختصار OFC نامیده می شود، به کشور یا حوزه قضایی خاصی اشاره دارد که یک یا چند سیستم آفشور را درون خود جا داده و به افراد غیر مقیم، خدمات مالی ارائه می دهد. خدمات ارائه شده ی سیستم آف شور غالبا بیشتر از اندازه و تامین مالی اقتصاد داخلی کشور یا منطقه ی میزبان آن است. اگر چه به این مراکز سیستم آف شور گفته می شود اما، لزوما به معنی قرار گرفتن آنها در یک جزیره نیست. فراساحلی یا آفشور اصلاحا به این معناست که سیستم آف شور غالب خدمات خود را به خارجی ها – و نه افراد مقیم- ارائه می دهد. از جمله مناطقی که مهمترین مراکز مالی آفشور را در خود جای داده اند می توان به جزایر کارائیب اشاره کرد که شامل جزایر کایمن، جزایر ویرجین و برمودا هستند و سالانه میلیاردها دلار تجارت و سرمایه گذاری در سطح جهانی را تسهیل می کنند. از دیگر مناطق میزبان OFCها می توان به دلاور و داکوتای جنوبی در ایالات متحده، سنگاپور، هنگ کنگ و لوکزامبورگ اشاره کرد.
ویژگی های مشترک بین سیستم های مالی آف شور
علیرغم تفاوت ها در موقعیت جغرافیایی، سطح شفافیت و میزان رگولاتوری، یک سری از ویژگی ها بین همه ی سیستم های مالی آف شور مشترک است و به خاطر همین ویژگی هاست که جریان سرمایه ها به سمت سیستم آف شور سرازیر می شود. این ویژگی ها عبارتند از:
- قوانین مالیاتی مطلوب برای سرمایه گذاری
- پتانسیل رشد زیاد
- ریسک کم
- هزینه مورد نیاز کمتر برای نگهداری کسب و کار
- حفاظت از دارایی ها به ویژه در زمان های بحران و بی ثباتی
- محرمانگی
- و قوانین و مقررات سبک و راحت
انواع فعالیت های Offshore
سیستم آف شور عموما به سه دسته تقسیم می شود: تجارت آف شور، سرمایه گذاری آف شور و بانکداری آف شور. در ادامه با هر کدام از این دسته از فعالیت ها بیشتر آشنا می شویم.
تجارت آف شور (Offshoring Business)
تجارت آف شور به معنای برون سپاری است. به عنوان مثال شرکت هایی را در نظر بگیرید که در ایالات متحده یا اروپا مستقر هستند و مراکز تماس یا کارخانجات و سایت های تولید خود را در کشورهای خارجی مثل هند یا چین راه اندازی می کنند. این شرکت ها در حال تجارت آفشور هستند و این کار را به دلیل مزایایی که برایشان دارد انجام می دهند. از جمله ی این مزایا می توان به نیروی کار ارزانتر و یا محدودیت ها و قوانین و مقررات کمتر در بازار کار اشاره کرد. گاهی علاوه بر اینها، بازار مصرف شرکت خارجی نیز بسیار بزرگ است و شرکت های مادر، درآمد حاصل از فروش خود در این کشورها را خارج نکرده و از معافیت های مالیاتی نیز بهره می برند. از جمله شرکت هایی که تجارت آف شور قوی دارند می توان به اپل و تسلا اشاره کرد.
سرمایه گذاری آف شور (Offshore investing)
سرمایه گذاری آفشور به معنای سرمایه گذاری های خارج از کشور است که می تواند در قالب فردی و یا افتتاح شرکت های با مسئولیت محدود انجام شود. برای انجام اینکار غالبا لازم است که سرمایه گذار در کشور مقصد حساب باز کند و به این وسیله، از مزایای سرمایه گذاری ساحلی مانند مالیات های کمتر، حفاظت از دارایی و حفاظت از حریم خصوصی بهره مند شود. سرمایه گذاری فراساحلی در قالب تاسیس شرکت معمولا محبوب تر است چرا که امکان معافیت های مالیاتی بیشتری را فراهم می کند. با این حال، سرمایه گذاری فراساحلی در مجموع بسیار پر هزینه و مشمول مالیات های سنگین است تا جاییکه، تنها افراد با سرمایه بالا می توانند به آن روی بیاورند. از سوی دیگر تنظیم کننده ها و ماموران مالیاتی نیز اغلب مطمئن می شوند که سرمایه گذاران آفشور مالیات خود را پرداخت کرده اند.
بانکداری آف شور (Offshore Banking)
بانکداری آفشور بی شباهت به سرمایه گذاری آفشور نیست. آنجا که فرد حقیقی یا حقوقی گمان می کند که حفاظت از سرمایه در کشور خودش به اندازه کافی انجام نمی شود و یا قوانین کشور مبدا محدودیت هایی برایش به همراه دارد. بنابراین سرمایه گذار ترجیح می دهد که سرمایه خود را به حساب های خارجی منتقل کند. از جمله مهمترین دلایلی که افراد را به افتتاح حساب در بانک های خارجی و سپرده گذاری در آنها ترغیب می کند عبارتند از نرخ های مالیاتی کمتر، محافظت بیشتر از سرمایه، حفاظت بیشتر از حریم خصوصی و نرخ های بهره بالاتر. معروفترین منطقه بانکداری آفشور کشور سوئیس و بانک های معروف آن هستند. بانک هایی که به وجود آمده اند تا سرمایه های کلان را از دسترس دولت ها و قوانین مالیاتی سخت گیرانه شان دور نگه دارند.
تاریخچه ی ایجاد اکوسیستم های مالی آفشور
- سوئیس؛ اولین پناهگاه مالیاتی
تاریخچه ی تولد سیستم های مالی آفشور به سال 1815 بر میگردد؛ زمانی که سوئیس اعلام کرد قصد دارد به یک کشور بی طرف تبدیل شود. در طول صد سال بعدی، استفاده از سیستم آفشوری که سوئیس ایجاد کرده بود رشد زیادی نکرد و به طبقه الیت اروپا محدود شد. با اینحال سیستم آف شور باعث شده بود که سوئیس همواره به عنوان بهشت سرمایه گذاران -به ویژه سرمایه گذارانی که از کشورهای از نظر سیاسی اجتماعی آشفته ی خود مثل آلمان، روسیه و آمریکای جنوبی فراری بودند- شناخته شود. تا جایی که برخی معتقدند سوئیس اولین پناهگاه مالیاتی بوده است. این موضوع به ویژه پس از جنگ های جهانی مشهود بود؛ وقتی که کشورهای آسیب دیده از جنگ برای تامین مالی بازسازی کشور، مالیات بر درآمد را تا 90% افزایش دادند. در اینجا باز هم سرمایه ها به سمت سوئیس سرازیر شد چرا که، این کشور در هر دو جنگ جهانی بی طرف بود و از جنگ آسیب زیادی ندید و لذا، نیازی به افزایش مالیات ها برای بازسازی کشور نیز نداشت.
- پناهگاه مالیاتی در دنیای پس از جنگ های جهانی
در سالهای 1920 تا 1950، پناهگاه های مالیاتی به کشورهایی اطلاق می شد که قوانین مالیات کمتر سختگیرانه ای داشتند و افراد، برای فرار از مالیات های سنگین کشور خود به آنها پناه می بردند. در سالهای پس از جنگ و در دهه 60 میلادی، بریتانیا با گذراندن یک قانون مفهوم پناهگاه مالیاتی را تغییر داد. این قانون که مجوز استفاده از تراست را صادر می کرد، به بانک ها این مجوز را می داد که در صورت استفاده از ارزهای خارجی، با نهادهای خارجی به انجام معاملات غیر رگوله بپردازند. به این ترتیب غالبا دو شرکت (یکی واقع شده در منطقه ی قضایی بزرگتر با قوانین مالیاتی سختگیرانه تر و دیگری واقع در منطقه قضایی کوچکتر با قوانین مالیاتی سبکتر) با هم تشکیل یک تراست را می دهند. این دو ضمن ساختار دادن به مالکیت شرکت ها از طریق حوزه قضایی کوچکتر، از مزایای پرداخت مالیات کمتر بهره مند می شوند.
نکته: تراست به معنای تجمیع چند شرکت است که کالاهای مشابه تولید می کنند و سهم عمده ای از بازار را در اختیار دارند. تراست سهام شرکت ها را به صورت امانت نگه داشته و آنها را اداره می کند اما، مالکیت سهام برای خود شرکت ها محفوظ است.
- پناهگاه های مالیاتی و اکوسیستم های مالی فراساحلی
با تجزیه امپراطوری بریتانیا، بسیاری از مناطق تازه استقلال یافته تبدیل به حوزه های قضایی کوچک آزاد شدند؛ مناطقی که از نظر فرهنگی و تاریخی به بریتانیا متصل بودند اما، ملزم به تبعیت از قوانین آن نبودند. این مناطق پناهگاه های امن را برای سرمایه های خارجی ایجاد کردند و خود نیز، از سود این سرمایه ها بهره مند شدند. از قضا آن کسی که بیش از همه این مناطق را تشویق به توسعه ی صنایع خدمات مالی کرد تا بیش از این برای مسائل مالی خود به انگلیس وابسته نباشد و همزمان، به بهشت های مالیاتی تبدیل شوند خود بریتانیا بود.
از جمله این مناطق نیمه خود مختار -که هم زیر ساخت های اولیه را داشتند و هم تحت قوانین سختگیرانه ای مانند الزام ذخیره بانکی و نرخ های مالیات مستقیم بالا نبودند- می توان به جزایر باهاماس، Channel Islands، جزایر مان،هنگ کنگ، برمودا و سایر قلمروهای بریتانیایی و هلندی در دریای کارائیب اشاره کرد.
- سیستم آف شور در دنیای مدرن
ساختار سیستم های مالی فراساحلی از اوایل دهه 80 میلادی شروع به تغییر کرد به نحوی که، پناهگاه های مالیاتی قوانین خود را به سمت ابزارهای شرکتی که سوری و معاف از مالیات محلی بودند توسعه داده اند. اکوسیستم های مالی فراساحلی مدرن تا آنجا پیش رفته اند که حتی لازم نیست در کشور دیگری تاسیس شوند. به عنوان مثال در ایالات متحده آمریکا که مناطق رگوله و با مالیات های سنگینی مثل نیویورک و کالیفرنیا را دارد، می توان ایالت های با مالیات کم همچون دلاور و فلوریدا را نیز مشاهده کرد. مناطقی که با کاهش مالیات، فرصت رشد اقتصادی، ایجاد صنایع و ایجاد فرصت های شغلی بیشتر را به وجود آورده اند. نکته جالب آنجاست در همین ایالت ها و به واسطه ی رشد اقتصادی، درآمد مالیاتی نیز نسبت به سایر ایالات بیشتر است!
فارغ از مسیری که اکوسیستم های مالی فراساحلی طی کرده تا به اینجا رسیده، آنچه واضح است جایگاه و اهمیت سیستم های آف شور است که به نظر می رسد در سرتاسر دنیا پخش شده اند و تا وقتی سیستم های سنتی با قوانین سختگیرانه مالیاتی وجود دارند، اکوسیستم های مالی آف شور نیز پابرجا هستند.
سیستم آف شور و فرار مالیاتی
چنان که تا کنون متوجه شده اید، ظاهرا نام سیستم آف شور و فرار مالیاتی با هم پیوند خورده اند. علیرغم اینها، سیستم آف شور کاملا قانونی است و سطح بالای حفاظت از حریم خصوصی که در اختیار سرمایه گذاران قرار می دهد نیز قانونی بودن آن را مخدوش نمی کند.
با اینحال نگرانی مقامات درباره سو استفاده از اکوسیستم های مالی فراساحلی به منظور فرار مالیاتی همچنان وجود دارد. مساله ای که سیستم های آفشور را مجبور به اظهار کامل دارایی هایشان به رگولاتوری ها کرده است. به عنوان مثال کشور سوئیس را در نظر بگیرید که تا چند سال پیش حساب های بانکی در آن بدون نام بودند اما، اکنون سوئیس موافقت کرده که مشخصات کامل دارندگان حساب در بانک های این کشور را به دولت های خارجی تحویل دهد. بنا به گزارش سازمان توسعه و همکاری اقتصادی بیش از یکصد کشور به صورت اتوماتیک گزارش مربوط به حساب های فراساحلی خود را به مقامات مالیاتی مربوطه ارسال کرده اند.
مزایا و معایب سرمایه گذاری و تجارت در سیستم آف شور
سرمایه گذاری آفشور و تجارت آف شور از انواع فعالیت های آفشور هستند. تجارت آف شور و سرمایه گذاری در سیستم آف شور – که با نام برونسپاری یا Outsourcing نیز شناخته می شود-، مانند هر سیستم دیگری دارای مزایا و معایبی هستند که در ادامه به آنها می پردازیم:
مزایای سرمایه گذاری و تجارت در سیستم آف شور
- تنوع بخشیدن به پورتفو و کاهش ریسک سرمایه گذاری: با سرمایه گذاری در یک سیستم آف شور، سرمایه خود را جهانی کرده و می توانید در بسیاری از کلاس های دارایی و ارزهای خارجی مختلف سرمایه گذاری کنید. به این ترتیب ضمن تنوع بخشیدن به پورتفو، ریسک های سرمایه گذاری خود را نیز کاهش می دهید.
- پرداخت مالیات کمتر و افزایش سطح درآمد: یکی از مهمترین مزایای سیستم های مالی آف شور، وضع مالیات کمتر برای سرمایه گذاران است. بنابراین بسته به اینکه در کدام منطقه به تجارت آف شور بپردازید، می توانید از معافیت های مالیاتی متنوعی بهره مند شوید. برای مثال، در سیستم آف شور جزایر کیمن نه مالیات بر سود وضع می شود و نه مالیات بر سود سهام و سود سرمایه. در نتیجه، برای سرمایه گذار این امکان ایجاد می شود که درآمد بیشتری از سرمایه گذاری خود کسب کند.
- حفاظت بیشتر از سرمایه ها: به طور کلی سرمایه ها در سیستم آف شور بیشتر محافظت می شوند چرا که، اولا سیستم آف شور غالبا در کشورهایی با ثبات اقتصادی و سیاسی برقرار می شود و به همین دلیل، سرمایه ها امنیت بیشتری دارند . دوما طلبکاران امکان کمتری برای مصادره ی دارایی ها دارند چرا که، سیستم آف شور اغلب در خارج از مرزها و در یک کشور خارجی تاسیس می شود.
معایب سرمایه گذاری و تجارت در سیستم آف شور
- نظارت بیشتر سازمان های مالیاتی: سرمایه گذاری در سیستم آف شور منجر به جلب توجه سازمان های مالیاتی شده و باعث می شود که بیشتر مورد بررسی قرار بگیرید. دلیل این امر آنست که اغلب افراد به این دلیل سرمایه گذاری آف شور انجام می دهند که از پرداخت مالیات فرار کنند بنابراین، سازمان های مالیاتی به سرمایه گذاری های آف شور حساس هستند. توصیه می شود که در این مورد با سازمان مالیاتی داخلی خود شفاف باشید تا از عواقب احتمالی فرار مالیاتی در امان بمانید.
- متهم شدن به فرار مالیاتی: سابقا در مراکزی که اکوسیستم های مالی فراساحلی مستقر می شد، امکان افتتاح حساب و سرمایه گذاری ها به صورت ناشناس وجود داشت. اما امروزه تعداد مراکز OFC که با ماموران مالیات همکاری و با فرار مالیاتی مبارزه می کنند، روز به روز در حال افزایش است. به این معنی که اظهار نکردن دارایی ها – که شاید دلیل اصلی سرمایه گذاری در سیستم آف شور باشد- می تواند منجر به متهم شدن به فرار مالیاتی بشود.
- نیاز به کمک گرفتن از متخصصین بازارهای مالی: سرمایه گذاری در سیستم آف شور درست مانند سرمایه گذاری در داخل کشور است و نیاز به کمک گرفتن از متخصصان دارد. بنابراین در صورت تمایل به سرمایه گذاری در سیستم آف شور بایستی به دنبال یک بروکر قابل اعتماد و یا یک شرکت مالی معتمد برای مدیریت سرمایه خود باشید و مراقب باشید تا در دام افراد سودجو گرفتار نشوید.
مزایا و معایب سپرده گذاری در بانکداری آفشور
بانکداری آفشور نیز یکی دیگر از انواع فعالیت های آف شور است و به معنای نگهداشتن پول در یک موسسه مالی خارج از کشور مبدا سپرده گذار است. برای افتتاح حساب در خارج از کشور، لازم است که مدارک هویتی و مدارک دال بر محل اقامت خود را ارائه دهید. ضمن اینکه ممکن است مجبور شوید درباره منشا پولی که سپرده می گذارید و تجارت های احتمالی که قرار است با آن انجام دهید توضیحاتی ارائه کنید. سرمایه گذاری در سیستم بانکداری آفشور نیز مانند سایر سرمایه گذاری ها مزایا و معایبی دارد که در ادامه به آنها می پردازیم.
مزایای سپرده گذاری در بانکداری آفشور
- امتیازات مالیاتی: بهره بردن از مزایای مالیاتی از جمله مهمترین مزایای سرمایه گذاری در بانکداری آفشور است. بسته به اینکه در چه سیستم آف شوری حساب بانکی باز کرده اید، سپرده ی شما می تواند معاف از مالیات باشد و یا مشمول نرخ مالیات پایینی بشود.
- راحتی در دسترسی به حساب: دسترسی به حساب آفشور بسیار راحت است. به محض اینکه در یک بانک فراساحلی افتتاح حساب کنید می توانید نقل و انتقال الکترونیکی انجام دهید و حتی در اکثر جاهای دنیا از طریق کارت بانکی و از باجه های ATM وجه نقد دریافت کنید.
- محافظت از دارایی ها: در شرایط ورشکستگی و یا مورد شکایت واقع شدن، افتتاح یک حساب بانکی آفشور می تواند از دارایی های فرد محافظت کند.
- حفظ حریم خصوصی: یکی از مزایایی که بانکداری آفشور ارائه می دهد، حد بالایی از حفظ حریم خصوصی نسبت به بانک های سنتی در اقصی نقاط دنیاست.
- تنوع بخشیدن به دارایی های ارزی: سرمایه گذاری در یک بانک فراساحلی این امکان را به فرد می دهد که دارایی های خود را تنوع بخشیده و در ارزهای مختلف سرمایه گذاری کند.
- فرصت های جدید سرمایه گذاری: بانک های فراساحلی غالبا فرصت های بیشتر و جدیدتری برای سرمایه گذاری به روی فرد باز می کنند که غالبا در کشور مبدا -حداقل با این تنوع- در دسترس نیست.
معایب سرمایه گذاری در بانکداری آفشور
- هزینه بالا: هم افتتاح حساب و هم نگهداری آن در بانکداری فراساحلی می تواند بسیار پرهزینه باشد. گاهی مجبور می شوید که برای نگهداری حساب هزینه های اضافی بپردازید و گاه مجبور می شوید حداقل سپرده -که احتمالا کم هم نیست- را حفظ کنید.
- ایمنی: گاه ممکن است که بانک های آفشور بیمه نباشند. در چنین مواردی اگر بانک نکول کند، ممکن است حفاظت از دارایی سپرده گذاران ممکن نباشد.
- افزایش نظارت های رگولاتوری: این روزها نظارت سازمان های رگولاتوری بر بانکداری آفشور رو به افزایش است. اگر رگولاتوی تشخیص دهد که سرمایه گذار در حال نقض قوانین است، وی را متهم به پرداخت جریمه و حتی اتهامات کیفری خواهد کرد.
- برچسب منفی: از آنجا که نام بانکداری افشور با فرار مالیاتی، پولشویی و جرایم سازمان یافته پیوند خورده است، سرمایه گذاران در بانکهای آفشور ممکن است برچسب منفی بخورند.
با وجود همه ی مزایا و معایبی که بانکداری افشور دارد، داشتن حساب در بانکداری افشور برای برخی از افراد ضرورت دارد. از جمله می توان به افراد دارای تجارت بین المللی، افرادی که مقیم کشورهای مختلف هستند، افرادی که برای خانواده خود در کشورهای دیگر پول ارسال می کنند و یا سرمایه گذاران در سطح جهانی که سطح بالاتری از حریم خصوصی را می خواهند اشاره کرد.
نتیجه گیری
سیستم آف شور به مجموعه‌ای از فعالیت‌ها و خدمات مالی اشاره دارد که نه در مراکز مالی اصلی کشورها بلکه، در مکان‌هایی خارج از مرزهای ملی انجام می شود. فعالیت اکوسیستم های مالی فراساحلی معمولاً شامل معاملات ارزی، تسهیلات و اعتبار بین‌المللی، سرمایه‌گذاری خارجی، تجارت بین‌الملل، و سایر فعالیت‌های مرتبط با بین‌المللی سازی اقتصاد است. در سیستم های مالی آف شور مالیات ها کمتر و قوانین کمتر دست و پاگیر هستند. با توجه به مالیات های سنگین و رگولاتوری هایی که در سراسر دنیا وجود دارند، به نظر می رسد که سیستم های مالی فراساحلی نیز تبدیل به بخشی جدایی ناپذیر از اقتصاد دنیای مدرن شده اند و آمده اند که بمانند. با اینحال سیستم آف شور مزایا و معایبی دارد که در طی این مقاله به آنها اشاره کرده ایم.
کپی لینک
کپی شد!
