پس از ترکیدن حباب دات کام در سال 2000، یکی از اعضای بانک مرکزی فرانسه لیستی از عوامل ایجاد کننده شیدایی بازار منتشر کرد. یکی از عواملی که او در لیست خود جای داده بود صندوق های غیرفعال بودند. وی معتقد بود که صندوق های غیر فعال نقشی اساسی در ایجاد شیدایی بازار دارند و  این توانایی را دارند که به جای اندازه گیری عملکرد بازار، آن را خلق کنند. بیایید سخنان این بانکدار فرانسوی را به زبان ساده تری بازگو کنیم:
همانطور که می دانیم در یک بازار متعادل و کارآمد، اصول فاندامنتال قیمت ها را تعیین می کنند. در واقع تحلیل گران، محققین و  سرمایه گذاران فعال با تحلیل ها و ارزیابی های خود، بازار را ارزش گذاری می کنند و باقی سرمایه گذاران –از جمله سرمایه گذاران غیرفعال- از این قیمت ها پیروی می کنند.
حال فرض کنید هجوم افراد به صندوق های غیرفعال به نحوی پیش برود که دیگر هیچ سرمایه گذار فعالی در بازار نماند. در این بازار فرضی، نه تحلیل های فاندامنتال که جریان پول و حجم نقدینگی قیمت را تعیین خواهد کرد. به عنوان مثال، یک صندوق غیرفعال با حجم سرمایه کلان، می تواند بدون کوچکترین توجهی به اصول فاندامنتال، سرمایه خود را به سمت مشخصی از بازار هدایت کرده و عملا قیمت ها را دستکاری کند. به این ترتیب، بازار کارآمدی خود را برای ارزش گذاری کسب و کارها از دست می دهد در حالیکه، صندوق غیرفعال عملکرد مورد نظر خود را در بازار خلق کرده و به سودهای کلان دست یافته است. اگرچه این یک سناریوی فرضی بود اما، برخی معتقدند که بازارها همین حالا هم شکسته شده و تحت سلطه ی جریان های پولی تغییر دهنده ی قیمتی هستند که از صندوق های غیرفعال سرازیر شده اند.  با اینحال، این ادعایی است که اثبات آن دشوار است. شواهد بسیاری وجود دارد مبنی بر اینکه، هنوز هم اصول فاندامنتال هستند که بازارها را قیمت گذاری می کنند.  به عنوان مثال، رشد قیمت شرکت هایی مانند Nvidia در حقیقت هیچ ربطی به هجوم سرمایه صندوق های غیر فعال ندارد و با توجه به اصول فاندامنتال کاملا توجیه پذیر است. اما در کدام موارد صندوق های غیر فعال منجر به تشکیل حباب شده اند؟