خطر دلار قوی چیست؟
اردیبهشت 26, 1403
در بین بیش از 170 ارزی که در بازار فارکس در حال مبادله با یکدیگر هستند، دلار آمریکا ارز ویژه ای است که شرایط منحصر به فردی نسبت به ارزهای دیگر دارد. این ارز، هفتاد سال است که ارز ذخیره ی جهانی است و بیشترین مبادلات تجاری با آن انجام می شود.
در این مقاله قصد داریم به طور ویژه بر دلار آمریکا تمرکز کنیم و ضمن بررسی عوامل موثر بر نرخ ارزها، به این بپردازیم که دلار قوی و دلار ضعیف به چه معنا هستند. سپس به موضوع اصلی مقاله برمی گردیم و بررسی می کنیم که خطر دلار قوی چیست و به طور خاص، چرا و برای چه کسانی دلار قوی خطرناک است؟
اگر به این موضوع علاقمندید، تا پایان مقاله با ما همراه باشید.
عوامل موثر بر تقویت یک ارز
پس از کنفرانس برتوون وودز و شکست استاندارد طلا، مدل حاکم بر تعیین نرخ ارز در اغلب کشورهای توسعه یافته تبدیل به مدل نرخ ارز شناور شد. نرخ ارز شناور بدین معناست که قیمت ارز یک کشور نه بر اساس دستور دولت ها، که در بازار فارکس و بر مبنای میزان عرضه و تقاضای آن ارز تعیین می شود. از آنجا که میزان عرضه و تقاضا در بازار تغییر می کند بنابراین، نرخ ارز در رژیم نرخ ارز متغییر نیز به صورت پیوسته در حال تغییر است و ثابت نیست. در چنین نظامی، ارزش هر ارز در مقابل سایر ارزها به صورت مستمر بیشتر یا کمتر می شود که به معنای قوی تر یا ضعیف تر شدن آن ارز است. قوی بودن هر ارز در مقایسه با ارز دیگر به معنای قدرت خرید بیشتر آن است. به بیان دیگر ارز A در مقابل ارز B تقویت شده است اگر، با مقدار کمتری از ارز A بتوان مقدار مساوری از ارز B را تهیه کرد. در سیستم ارزش ارز شناور، علاوه بر میزان عرضه تقاضا، عوامل متعدد دیگری نیز وجود دارند که می توانند به تقویت نرخ ارز منجر شوند.
برخی از این عوامل عبارتند از:
- رشد اقتصادی: رشد اقتصادی پایدار و قوی می‌تواند به افزایش تقاضا برای ارز کمک کند و در نتیجه ارزش ارز را افزایش دهد.
- تراز تجارتی مثبت: وجود تراز تجاری مثبت به معنای صادرات بیشتر از واردات است که باعث افزایش تقاضا برای ارز می‌شود و به تقویت ارز کمک می‌کند.
- سیاست‌های پولی: سیاست‌های پولی معقول و موفق می‌توانند به تقویت ارز کمک کنند، به‌ویژه اگر این سیاست‌ها باعث ایجاد اعتماد و پایداری در بازار شوند. به عنوان مثال در صورت برقراری تورم و بی ارزش شدن پول، بانک مرکزی می تواند سیاست های افزایش نرخ بهره را اتخاذ کند به نحویکه ارز تقویت شده و تورم نیز کنترل شود.
- 4. میزان بهره‌وری: افزایش بهره‌وری و کارآیی در اقتصاد می‌تواند به رشد اقتصادی و بهبود تراز تجاری کمک کند و در نتیجه به تقویت ارز منجر شود.
- پایداری سیاسی و اجتماعی: وجود پایداری در زمینه‌های سیاسی و اجتماعی می‌تواند به ایجاد اعتماد و جلب سرمایه‌گذاری‌های خارجی کمک کرده و ارز را تقویت کند. از سوی دیگر نا آرامی های سیاسی و نظامی در کشورهای همسایه نیز یکی از عوامل تقویت ارز یک کشور است.
- میزان نفت و منابع طبیعی: کشورهای وابسته به صادرات نفت و منابع طبیعی می‌توانند از درآمد حاصل از صادرات خود برای تقویت ارزشان استفاده کنند.
- وضعیت بین‌المللی: وضعیت بین‌المللی کشور و عواملی مانند تحریم‌ها یا تغییرات قوانین می‌توانند به نوبه ی خود بر ارزش ارز اثرگذار باشند.
8. پذیرش وسیع: وجود بازارهای بزرگ و پذیرش گسترده ارز در اقتصادهای دیگر به افزایش ارزش ارز کمک می‌کند.
- امنیت: امنیت شبکه و اطمینان از عدم تقلب و سرقت اطلاعات می‌تواند اعتماد کاربران را به ارز افزایش دهد. در نتیجه تقاضا برای این ارز افزایش یافته و ارزش آن نیز تقویت می شود.
- تکنولوژی و نوآوری: وجود فناوری‌های پیشرفته مانند بلاکچین و همچنین تکنولوژی‌های متصل به آنها می‌تواند روند رشد ارز را تسریع کند.
- تأیید و حمایت از جامعه: حمایت و تأیید از سمت جامعه ی معامله‌گران، توسعه‌دهندگان و معتبران صنعت نیز می‌تواند اعتبار و ارزش ارز را بالا ببرد.
- تنوع و قابلیت تعویض: ارزهایی که به راحتی در مبادلات مختلف قابل استفاده باشند و تنوع بیشتری داشته باشند، معمولاً مورد توجه بیشتری قرار می‌گیرند.
- قوانین و مقررات: مقررات کشورها و تنظیمات حکومتی نیز می‌توانند تأثیر زیادی بر قدرت و ارزش یک ارز داشته باشند یا از ارزش آن بکاهند.
دلار آمریکا (U. S. Dollar)
دلار آمریکا پس از جنگ جهانی اول به یکی از ارزهای ذخیره جهانی و پس از پایان جنگ دوم به مهمترین ارز ذخیره در سرتاسر جهان تبدیل شد. امروزه دلار همچنان جایگاه خود به عنوان مهمترین ارز ذخیره را حفظ کرده و بیشترین معاملات در سرتاسر جهان به دلار انجام می شود. فدرال رزرو (که به عنوان بانک مرکزی ایالات متحده عمل کرده و مسئول سیاست های پولی این کشور است) در سپتامبر 2023 تخمین زد که قریب به 2.33 تریلیون دلار آمریکا در سرتاسر جهان در گردش است. علاوه بر اینکه دلار آمریکا مهمترین ارز ذخیره جهانی است که توسط بانک های مرکزی، شرکت ها و افراد در سرتاسر دنیا خریداری و ذخیره می شود، کامودیتی ها نیز به این ارز قیمت گذاری می شوند. در نتیجه هر شخص، شرکت یا دولتی بخواهد که کالایی را وارد کند بایستی هزینه آن را به دلار بپردازد و اگر کسی بخواهد که کالایش را در سطح جهانی بفروشد در ازای آن دلار دریافت خواهد کرد. دلار همچنین ارزی است که صورت حساب های بین المللی غالبا به آن صادر شده و پرداخت ها به آن انجام می شود. با توجه به ویژگی های دلار و جایگاه خاصی که در سراسر جهان دارد، به سادگی می توان حدس زد که هر تغییر در ارزش دلار، نه تنها بر اقتصاد ایالات متحده آمریکا که بر همه ی اقتصاد های جهان تاثیرگذار خواهد بود.
دلار قوی و دلار ضعیف
در تعریف، دلار قوی به این معناست که ارزش دلار آمریکا در برابر سبدی از ارزهای خارجی بالاتر می رود یعنی، با مقدار مشخصی از دلار می توان ارزهای خارجی بیشتری خرید. در مقابل دلار وقتی ضعیف می شود که برای خرید مقدار مشخصی از ارزها، دلار بیشتری مورد نیاز باشد. در زندگی روزمره مردم، دلار قوی به این معناست که هزینه خرید کالاهای وارداتی برای مصرف کننده آمریکایی کاهش می یابد در حالیکه، کالاهای تولید آمریکا در سطح جهانی گران می شوند.
اما قوت و ضعف دلار دقیقا چه چیزی را به ما می گوید؟
به طور کلی دیدگاهی بین برخی اقتصاددانان وجود دارد که می گوید، ارز قوی نشانه ایست از یک اقتصاد قوی و در مقابل، ارز ضعیف شاهدی است بر اقتصاد ضعیف و رو به زوال. بر مبنای همین دیدگاه، اگر دلار قوی است یعنی اقتصاد ایالات متحده قدرتمند است و اگر ضعیف باشد یعنی اقتصاد این کشور رو به ضعف می رود. اما این دیدگاه یک دیدگاه همه جانبه و کامل نیست چرا که، ضعیف بودن ارز لزوما به معنای ضعف اقتصادی نیست. به ویژه اینکه برخی کشورها -مثل چین- عمدا ارزش پول ملی خود را پایین نگه می دارند تا برای صادرکنندگان خود مزیت رقابتی ایجاد کنند. در مقابل، یک ارز قوی نیز لزوما به معنای اقتصاد قوی نیست بلکه، گاهی یک ارز قوی است صرفا به این دلیل که ارزی که با آن مبادله می شود ضعیف شده است. به عنوان مثال زمانی که پوند در سال 2022 در نتیجه ی برگزیت و عدم اطمینان اقتصادی ناشی از آن سقوط کرد، دلار تقویت شد!
با این وجود، دلار قدرتمندی که در دنیای امروز وجود دارد، نه در نتیجه ی ضعف دیگر ارزها بلکه محصول اقتصاد قدرتمند و پویای ایالات متحده است. آنچه دلار را تقویت می کند تقاضای فزاینده برای آن است و این تقاضا روزبروز در حال افزایش است چون، اقتصاد ایالات متحده قویترین و با ثبات ترین اقتصاد دنیاست و نقدشونده ترین بازارهای جهان را در خود جای داده است.
شاخص دلار (DXY Index)
قدرت و ضعف دلار توسط شاخص دلار نمایش داده می شود که قیمت دلار را نسبت به سبدی از ارزهای خارجی نشان می دهد. این سبد شامل ارزهاییست که بیشترین مبادله را به دلار دارند و عبارتند از: یورو، پوند استرلینگ، دلار کانادا، ین ژاپن، فرانک سوئیس و کرون سوئد. در این بین یورو با 57.6% بیشترین وزن را در شاخص دارد و ین ژاپن، پوند و دلار کانادا به ترتیب رتبه های بعدی را به خود اختصاص می دهند. این ارزها در طول سالیان گذشته تغییر نکرده اند (بجز یکبار که یورو جایگزین برخی ارزهای اروپایی شد) اما، بنظر می رسد ممکن است در آینده ی نزدیک شاهد تبدیل شدن برخی ارزها از جمله یوآن چین و پزوی مکزیک به پارتنرهای مبادله ای اصلی برای دلار باشیم.
شاخص دلار در سال 1973 پس از توافق برتون وودز و توسط فدرال رزرو ایالات متحده معرفی و مبنای آن 100 در نظر گرفته شد. امروزه داده های این شاخص توسط ICE Data Indices که یکی از شرکت های تابعه ی ICE است نگهداری و ارائه می شود. سقف تاریخی شاخص دلار 165 است که در سال 1984 ثبت شده و کف تاریخی آن 70 است که در سال 2007 رخ داد. به غیر از آن، شاخص دلار غالبا در محدوده ی 90 تا 110 در نوسان بوده است. عوامل موثر بر شاخص دلار عوامل اقتصاد کلان همچون میزان تورم دلار و دیگر ارزهای سبد و نیز شرایط اقتصادی حاکم بر ایالات متحده و کشورهای مادر ارزهای سبد -همچون رشد و رکود اقتصادی این کشورها- است.
تفسیر شاخص دلار
همانطور که گفتیم مبنای شاخص دلار عدد 100 در نظر گرفته می شود. بر این اساس اگر شاخص دلار به 130 برسد به این معناست که ارزش دلار در برابر سبد ارزهای خارجی حاضر در شاخص به میزان 30% بیشتر شده است. به بیان دیگر، قدرت خرید دلار 30% افزایش یافته است. در مقابل، اگر شاخص دلار به 70 برسد به این معناست که ارزش دلار در برابر سبد ارزهای مذکور 30% کاهش یافته یعنی، قدرت خرید دلار 30% کم شده است.
سیاست دلار قوی یا Strong Dollar Policy
سیاست دلار قوی سیاستی است که توسط فدرال رزرو ایالات متحده اتخاذ می شود. این سیاست بر این ایده استوار است که نرخ مبادله ی بالای دلار- یا به عبارت دیگر همان دلار قوی- به نفع ایالات متحده آمریکاست. علیرغم اینکه دلار آمریکا یک ارز در اشل جهانی ست و هر تغییری در آن بر روی اقتصاد سایر نقاط جهان تاثیرگذار است اما، طرفداران سیاست دلار قوی معتقدند که دلار در درجه ی اول ارز ملی کشور ایالات متحده است و بعد یک ارز ذخیره ی جهانی. بنابراین لازم است که در تعیین نرخ ارزش این ارز، ابتدا منافع ایالات متحده آمریکا و سپس اقتصاد جهانی در نظر گرفته شود. این عده معتقدند که دلار تقویت شده – و یا حداقل دلار با ارزش ثابت- می تواند پشتیبان فروش بدهی های ایالات متحده بوده و به دولت این کشور کمک کند که بودجه ی خود را از طریق فروش دارایی های خود در سطح جهان تامین کند. از سوی دیگر، یک دلار قوی باعث می شود که قیمت کالاهای وارداتی و حامل های انرژی کاهش یافته و در نتیجه، فشارهای تورمی بر روی مصرف کننده ی آمریکایی کاهش یابند. از سوی دیگر، دلار تقویت شده منجر به سرازیر شدن سیل سرمایه ها از اقصی نقاط دنیا به سمت ایالات متحده می شود و همین امر، باعث خواهد شد که نرخ بهره کاهش یابد. در نتیجه مصرف کننده ی آمریکایی از نرخ های بهره کمتر برای وام های بانکی (مانند وام مسکن) نفع خواهد برد.
اگرچه بسیاری از اقتصاددانان و سیاستمداران ایالات متحده در هر صورتی با سیاست دلار قوی موافق هستند اما، به نظر می رسد تقویت دلار برای ایالات متحده هم سراسر سود نیست و خطر دلار قوی این کشور را نیز تهدید می کند. از جمله اینکه دلار قوی باعث می شود که قیمت محصولات صادرکنندگان آمریکایی در بازارهای جهانی افزایش یافته و قدرت رقابت خود را از دست بدهند. در نتیجه مشاغلی که در این حوزه می توانست ایجاد شود کمتر خواهد شد.
آیا دلار قوی همیشه قدرت خرید مصرف کننده ی آمریکایی را بالا می برد؟
دلار قوی همواره موجب افزایش قدرت خرید مصرف کننده آمریکایی خواهد شد مگر در زمانی که تقویت دلار با تورم همراه شود. در شرایط تورمی، قدرت خرید مصرف کننده کاهش می یابد. در مبارزه با تورم، فدرال رزرو کمپین افزایش نرخ بهره را راه اندازی کرده و با کند کردن اقتصاد، تلاش می کند که تورم را کاهش دهد. بنابراین در اغلب مواقع، یک دلار تقویت شده که با افزایش نرخ های تورمی همراه باشد اثرات یکدیگر بر قدرت خرید مصرف کننده آمریکایی را خنثی می کنند.
چرا و برای چه کسی دلار قوی مفید است؟
دلار قوی برای گروه های زیر سودمند است:
- مصرف کننده ی آمریکایی: وقتی دلار قوی باشد، با مقدار کمتری از دلار می توان سایر ارزها را خریداری کرد بنابراین، پر واضح است که دلار قوی در وهله اول به نفع مصرف کننده آمریکایی است. در این شرایط کالاهای وارداتی برای آمریکایی ها ارزانتر در می آیند. به عنوان یک مثال عددی فرض کنید که یک خودروی لوکس اروپایی 100 هزار یورو قیمت گذاری شده است. اگر نرخ مبادله ی یورو به دلار برابر با 1.40 باشد ( یعنی در ازای هر یورو 1.40 دلار بایستی پرداخت شود)، مصرف کننده آمریکایی بایستی 140 هزار دلار بابت خرید این خودرو پرداخت کند. حال فرض کنید که همین خودرو با قیمت 100 هزار یورو، در زمانی خرید و فروش شود که دلار تقویت شده و نرخ مبادله آن در برابر یورو به 1.15 رسیده است (یعنی برای خرید هر یورو بایستی 1.15 دلار پرداخته شود). در چنین شرایط قیمت نهایی خودرو برای مصرف کننده ی آمریکایی 115 هزار دلار خواهد بود؛ یعنی 25 هزار دلار ارزانتر!!
- صادرکنندگان خارجی: صادرکنندگان خارجی که کالاهای خود را در ازای دریافت دلار صادر می کنند، از دلار قویتر سود می برند. دلیل این امر آنست که وقتی صادرکننده می خواهد دلار کسب شده ی خود را به ارز ملی تبدیل کند، مقدار ارز بیشتری دریافت خواهد کرد. دقت کنید که هزینه های صادرکننده ی خارجی نه بر اساس دلار که غالبا به ارز ملی محاسبه و پرداخت می شوند. از سوی دیگر، این قبیل شرکت ها که محصولات خود را در ایالات متحده به فوش می رسانند اکنون دارای قیمت رقابتی تری نسبت به محصولات مشابه آمریکایی هستند. بنابراین امید می رود که فروش بیشتر و در نتیجه سود بیشتری در انتظارشان باشد.
- توریست های آمریکایی: وقتی دلار ارزشمند است، هزینه سفرهای خارجی برای توریست های آمریکایی کمتر می شود چرا که، در ازای هر دلار، ارز خارجی و در نتیجه خدمات و کالاهای بیشتری می توانند خریداری کنند. این امر به ویژه از آن جنبه چشمگیر است که قیمت کالاها و خدمات محلی در بسیاری از کشورها تحت تاثیر اقتصاد ایالات متحده نیست و با تقویت دلار، گرانتر نمی شود.
- تولیدکننده آمریکایی: دلار تقویت شده همچنین برای تولیدکنندگان آمریکایی که مواد اولیه خود را از خارج از کشور تهیه می کنند سودآور است. بدین ترتیب هزینه مواد اولیه کاهش می یابد در حالیکه، فروش محصولات به دلار آمریکا است. بدین ترتیب حاشیه سود تولیدکنندگان افزایش می یابد.
- شرکت های چندملیتی که در ایالات متحده فعالیت می کنند: گروه دیگری که از دلار قوی سود می برند شرکت های چندملیتی فعال در ایالات متحده و سرمایه گذاران آنها هستند. این شرکت ها درآمد دلاری دارند و در نتیجه، با تقویت دلار صورت های درآمد و ترازنامه اشان تقویت می شود.
- سرمایه گذاران خارجی: سرمایه گذاران خارجی علاوه بر اینکه از سرمایه گذاری در سهام و دارایی های مالی آمریکایی سود می برند، از تقویت دلار در برابر ارز ملی خود نیز منتفع می شوند و در نتیجه بازده پورتفوی سرمایه گذاری شان افزایش می یابد.
- دلار به عنوان ارز ذخیره جهانی: بله درست خواندید! دلار قوی جایگاه دلار به عنوان ارز ذخیره ی جهانی را تقویت خواهد کرد و همین موضوع باعث می شود که ذخیره های ارزی بیشتری به دلار اختصاص یابند.
خطر دلار قوی؛ چرا و برای چه کسانی؟
حال که مزایای یک دلار قوی را برشمردیم و دیدیم که تقویت دلار به نفع چه کسانی است، در ادامه به خطر دلار قوی می پردازیم و می بینیم که چرا و برای چه کسانی این خطر وجود دارد:
- توریست هایی که به ایالات متحده می روند: همانطور که دلار تقویت شده سفرهای خارجی را برای آمریکایی ها ارزان می کند، به همان نسبت سفر کردن به ایالات متحده را برای خارجی ها گرانتر می کند.
- شرکت ها و تولیدکنندگان آمریکایی که بیشترین بازار و درآمدشان در خارج از کشور است: دلار قوی یعنی جنس آمریکایی گرانتر برای خارجی ها. بنابراین تولیدکنندگان آمریکایی که تمام یا بخش اعظم محصولات خود را در خارج از ایالات متحده به فروش می رسانند، قیمت محصولاتشان افزایش یافته و مزیت رقابتی خود را در مقایسه با سایر رقبا از دست خواهند داد. در نتیجه خطر دلار قوی برای این دست از تولیدکنندگان کاهش سهم بازار و سود آنها در بازارهای هدفشان است. برخی شرکت ها مانند مک دونالد هم هستند که بیشترین سهم درآمدشان در خارج از مرزهای ایالات متحده کسب شده و در نهایت به دلار تبدیل می شود. در شرایط دلار قوی و از آنجا که نرخ مبادله دلار در برابر ارزهای محلی افزایش یافته، درآمد نهایی این شرکت ها در هنگام تبدیل شدن به دلار کاهش خواهد یافت (مقدار بیشتری از ارز محلی برای خرید مقدار مساوی دلار نیاز است) بنابراین این قبیل شرکت ها و سهامدارانشان، در معرض خطر دلار قوی قرار خواهند گرفت.
- سرمایه گذاران خارجی: یکی دیگر از گروه هایی که در معرض خطر دلار قوی دارند سرمایه گذاران خارجی هستند. وقتی دلار در برابر سایر ارزها تقویت شود، به این معناست که سرمایه گذاری در ایالات متحده برای خارجی ها گرانتر می شود و ممکن است که عده کمتری از پس آن بر بیایند.
- سرمایه گذاران دلاری در دارایی های غیر دلاری: سرمایه گذارانی که دلار خود را در کشورها و بازارهای دیگر و به صورت غیر دلاری سرمایه گذاری می کنند در معرض خطر دلار قوی هستند. تقویت دلار موجب می شود که بازدهی پورتفوهای سرمایه گذاری غیر دلاری کاهش یابد.
- تولیدکنندگان آمریکایی: برخی از تولیدکنندگان و ارائه دهندگان خدمات غیر آمریکایی که برای تولید و ارائه ی محصول خود به کالاهای ساخت آمریکا متکی هستند از خطر دلار قوی ضربه می خورند. وقتی دلار قوی باشد، کالای ساخت آمریکا گران تمام می شود بنابراین، هزینه بالای این کالاها می تواند حاشیه ی سود این دسته از تولیدکنندگان را کم کند.
خطر دلار قوی برای بازارهای نوظهور
در ادامه ی بررسی خطر دلار قوی بر جنبه های مختلف اقتصاد، در اینجا قصد داریم که به طور خاص به بررسی خطر دلار قوی بر بازارهای نوظهور (Emerging Markets) بیندازیم. این موضوع به ویژه اکنون که در آستانه ی پایان یک چرخه دو ساله ی افزایش نرخ بهره و تقویت دلار توسط فدرال رزرو قرار داریم خالی از لطف نیست.
افزایش نرخ بهره به معنای تقویت دلار است. خطر دلار قوی از دو جنبه بر بازارهای نوظهور تاثیر منفی می گذارد. این دو جنبه عبارتند از:
- معکوس شدن جریان سرمایه: وقتی نرخ بهره افزایش یافته و دلار تقویت می شود، سرمایه هایی که به بازارهای نوظهور رفته اند ترجیح می دهند که به محدوده ی امن ایالات متحده برگردند. این امر به ویژه از آن جنبه بر اقتصادهای نوظهور تاثیر منفی دارد که اتفاقا، این بازارها برای حرکت خود به سمت توسعه شدیدا به جریان سرمایه های خارجی وابسته هستند. اما ایراد سرمایه های خارجی آن است که به شدت ناپایدارند و با کوچکترین نوسانان ارزی – درست همان موقع که بیشترین نیاز به آنها وجود دارد- مسیرشان را معکوس کرده و به کشورهای خود برمی گردند. (به عنوان مثال وقتی همه گیری کووید-19 آغاز شد، تنها در عرض یک ماه یکصد میلیارد دلار از سرمایه های خارجی در اقتصادهای نوظهور به کشورهای خود بازگشتند!)
در نتیجه، افزایش نرخ بهره توسط فدرال رزرو که به منظور کنترل تورم در ایالات متحده آمریکا صورت می گیرد، منجر به ایجاد تورم در بقیه دنیا و به ویژه بازارهای نوظهور خواهد شد.
سخت تر شدن باز پرداخت وام برای خارجی ها: وقتی دلار گرانتر شده و نرخ بهره افزایش یابد، دسترسی به منابع مالی محدودتر و بازپرداخت وام ها برای وام گیرندگان خارجی سخت تر خواهد شد. آنچه به دولت ها و شرکت ها در بازارهای نوظهور کمک کرده که در مسیر توسعه گام بردارند، وام های کم بهره ای بوده که دریافت کرده اند. حال با تقویت دلار بازپرداخت این وام ها سخت می شود. وقتی که مشکل سنگین شدن بدهی ها با کاهش ارزش پول ملی که ناشی از فرار سرمایه های خارجی است ترکیب شود، دست و پنجه نرم کردن با مساله ی بازپرداخت وام ها برای اقتصادهای نوظهور سخت تر هم خواهد شد.
نکته:
بازارهای نوظهور غالبا به کشورهایی اشاره دارند که آنها را به نام کشورهای در حال توسعه می شناسیم. کشورهایی که از یک محیط غیر صنعتی با سطح رفاه اجتماعی پایین، در حال حرکت به سوی صنعتی شدن و رفاه بیشتر برای شهروندان خود هستند. از جمله این بازارهای نوظهور می توان به کشورهای عضو بریکس ( مثل برزیل، مکزیک، روسیه) و برخی دیگر از کشورهای آسیایی و آمریکای جنوبی اشاره کرد.
نتیجه گیری
دلار بزرگترین ارز ذخیره جهانی است و ارزی است که بیشترین مبادلات تجاری با آن صورت می گیرد. از سوی دیگرکامودیتی ها به دلار قیمت گذاری می شوند و غالب تسویه حساب های بین المللی به این ارز انجام می شود. از اینرو، تغییرات در ارزش دلار آمریکا نه تنها بر اقتصاد ایالات متحده بلکه، بر کل اقتصاد جهانی تاثیر مستقیم می گذارد. در حال حاضر و به واسطه قدرت برتر اقتصاد ایالات متحده آمریکا و امنیت دلار، دلار به عنوان پناهگاه امن در نظر گرفته می شود و تقاضا برای آن بالاست در نتیجه، دلار قوی است. دلار قوی -که به معنی قدرت خرید بیشتر دلار در برابر سایر ارزهاست- به نفع مصرف کننده آمریکایی، شرکت هایی که به ایالات متحده کالا صادر می کنند، شرکت های چندملیتی مستقر در ایالات متحده و نیز سرمایه گذارانی است که در دارایی های دلاری کرده اند. در مقابل، دلار قوی خطراتی را نیز در پی دارد. خطر دلار قوی بیشتر از همه صادر کنندگان آمریکایی، شرکت های آمریکایی که بیشتر درآمدشان در خارج از خاک ایالات متحده حاصل می شود، بازارهای نوظهور و سرمایه گذارانی که دلار خود را به صورت غیر دلاری سرمایه گذاری کرده اند را تهدید می کند.
کپی لینک
کپی شد!
