کاهش نرخ بهره توسط بانک‌های مرکزی تأثیرات متعددی بر اقتصاد دارد که یکی از مهم‌ترین آنها افزایش تقاضا برای معامله ارزهای دیجیتال است. این تأثیرات از طریق چندین مکانیزم عمل می‌کنند که شامل:

• کاهش جذابیت اوراق قرضه:  زمانی که نرخ بهره کاهش می‌یابد، بازده اوراق قرضه نیز کاهش می‌یابد. این امر می‌تواند سرمایه‌گذاران را به سمت دارایی‌های پرریسک‌تر مانند بیت‌کوین سوق دهد، چرا که به دنبال کسب بازده بیشتر هستند.
• افزایش نقدینگی:  بانک‌های مرکزی با کاهش نرخ بهره، پول بیشتری را به سیستم تزریق می‌کنند. این افزایش نقدینگی می‌تواند به رشد بازارهای مالی، از جمله بازار ارزهای دیجیتال، منجر شود.
• تغییر در تمایل به ریسک‌پذیری: به طور کلی، زمانی که نرخ بهره پایین است، سرمایه‌گذاران تمایل بیشتری به ریسک‌پذیری دارند. این امر می‌تواند تقاضا برای دارایی‌های پرریسک مانند بیت‌کوین را افزایش دهد.

همانطور که گفته شد هنگامی که نرخ بهره کاهش می‌یابد، بازده اوراق قرضه و دیگر سرمایه‌گذاری‌های با درآمد ثابت نیز کاهش می‌یابد. این امر باعث می‌شود که سرمایه‌گذاران به دنبال دارایی‌هایی با بازده بالاتر باشند. در شرایطی که بازده اوراق قرضه بسیار پایین است، حتی دارایی‌های با ریسک بالا مانند ارزهای دیجیتال می‌توانند جذاب‌تر به نظر برسند، زیرا پتانسیل بازدهی بالاتری دارند. برای مثال، در دوران پس از بحران مالی 2008 و همچنین در دوره پاندمی کرونا، بانک‌های مرکزی بسیاری از کشورها نرخ بهره را به سطوح بی‌سابقه پایین کاهش دادند. این کاهش نرخ بهره باعث شد تا سرمایه‌گذاران به دنبال گزینه‌های سرمایه‌گذاری با بازده بالاتر باشند، که یکی از این گزینه‌ها ارزهای دیجیتال بود.

کاهش نرخ بهره همچنین باعث افزایش نقدینگی در بازار می‌شود. با کاهش هزینه وام‌گیری، افراد و شرکت‌ها تمایل بیشتری به وام گرفتن و سرمایه‌گذاری دارند. این افزایش نقدینگی به معنای در دسترس بودن پول بیشتری برای سرمایه‌گذاری است. وقتی نقدینگی در بازار افزایش می‌یابد، سرمایه‌گذاران به دنبال فرصت‌های جدید برای کسب سود می‌گردند و این می‌تواند شامل دارایی‌های ریسکی مانند ارزهای دیجیتال شود. به عنوان مثال، در دوران پاندمی کرونا، بانک‌های مرکزی با کاهش نرخ بهره و تزریق نقدینگی به بازارها، شرایطی را فراهم کردند که سرمایه‌گذاران به سمت دارایی‌های ریسکی‌تر هجوم بیاورند.

تغییر در تمایل به ریسک‌پذیری نیز یکی دیگر از عوامل مهم در این زمینه است. در دوره‌هایی که نرخ بهره پایین است، سرمایه‌گذاران به دلیل بازدهی کم دارایی‌های امن، تمایل بیشتری به ریسک‌پذیری پیدا می‌کنند. به عبارت دیگر، سرمایه‌گذارانی که به طور معمول در اوراق قرضه و سپرده‌های بانکی سرمایه‌گذاری می‌کردند، ممکن است به دنبال دارایی‌هایی با پتانسیل بازدهی بالاتر باشند، حتی اگر این دارایی‌ها با ریسک بیشتری همراه باشند. ارزهای دیجیتال به دلیل نوسانات بالا و پتانسیل سوددهی زیاد، به عنوان یکی از گزینه‌های جذاب برای این سرمایه‌گذاران مطرح می‌شوند.

این مکانیزم‌ها به طور کلی باعث می‌شوند که سرمایه به سمت دارایی‌های ریسکی مانند ارزهای دیجیتال سرازیر شود. به عنوان نمونه، در سال‌های اخیر، کاهش مداوم نرخ بهره در بسیاری از کشورها و افزایش نقدینگی باعث شده تا تقاضا برای ارزهای دیجیتال به طور چشم‌گیری افزایش یابد. سرمایه‌گذاران نهادی و خرد به دلیل بازدهی بالاتر و فرصت‌های سوددهی، به این بازار جذب شده‌اند. این تغییر در رفتار سرمایه‌گذاران نه تنها به دلیل کاهش جذابیت دارایی‌های امن بلکه به دلیل فرصت‌های جدید در دارایی‌های ریسکی بوده است.

در نهایت، کاهش نرخ بهره از طریق کاهش جذابیت اوراق قرضه، افزایش نقدینگی و تغییر در تمایل به ریسک‌پذیری سرمایه‌گذاران می‌تواند به افزایش تقاضا برای دارایی‌های ریسکی مانند ارزهای دیجیتال منجر شود. این فرایند نشان می‌دهد که چگونه تصمیمات سیاست‌گذاری پولی می‌توانند به تغییرات گسترده‌ای در بازارهای مالی و رفتار سرمایه‌گذاران منجر شوند.