اثبات کار در بلاکچین، مفهومی کلیدی برای امنیت و شفافیت تراکنش‌ها

آیا تاکنون فکر کرده‌اید که چه چیزی مانع از تقلب و دستکاری در شبکه‌های بلاکچینی مانند بیت‌ کوین می‌شود؟ راز این امنیت در دل الگوریتمی به نام الگوریتم اثبات کار (PoW) نهفته است.  مکانیزمی که با استفاده از محاسبات پیچیده، تقلب را پرهزینه و صداقت را سودآور می‌کند. این الگوریتم نه‌ تنها امنیت بلاکچین‌ها را تضمین می‌کند، بلکه یکی از دلایل اصلی مقاومت‌پذیری و غیرمتمرکز بودن این فناوری محسوب می‌شود.

در این مقاله، به بررسی دقیق این الگوریتم، نحوه عملکرد آن در شبکه‌های بلاکچینی و تأثیرات آن بر امنیت و مقیاس‌پذیری می‌پردازیم. با ما همراه باشید تا پرده از راز امنیت شبکه‌های بزرگ بلاکچینی برداریم.

الگوریتم اثبات کار (PoW) چیست و چه کاربردی دارد؟

الگوریتم اثبات کار (Proof of Work) یا به اختصار PoW یک مکانیزم اجماع است که به‌عنوان قلب تپنده شبکه‌های بلاکچینی مانند بیت‌کوین عمل می‌کند. هدف اصلی الگوریتم اثبات کار تأمین امنیت، اعتبارسنجی تراکنش‌ها و جلوگیری از تقلب است. 

در این الگوریتم، استخراج‌کنندگان یا ماینرها باید مسئله‌ای پیچیده و محاسباتی را حل کنند که به آن «مسئله هش» گفته می‌شود. این فرایند نیازمند مصرف انرژی و قدرت پردازش بالا است و هر ماینری که زودتر پاسخ درست را پیدا کند، حق ثبت بلاک جدید در بلاکچین و دریافت پاداش را به دست می‌آورد.

برخی از کاربردهای الگوریتم اثبات کار (PoW) عبارت است از: 

• اعتبارسنجی تراکنش‌ها: تأیید صحت و اعتبار تراکنش‌های ارسالی در شبکه به صورت غیرمتمرکز؛
• جلوگیری از دو بار خرج کردن (Double Spending): تضمین اینکه هر واحد ارز دیجیتال تنها یک‌ بار خرج شود؛
• ایجاد تمرکززدایی: توزیع قدرت پردازشی استخراج میان ماینرهای مختلف در سراسر جهان؛
• ایجاد انگیزه اقتصادی: پاداش‌دهی به استخراج‌کنندگان برای حفظ سلامت و امنیت شبکه؛
• ثبت بلاک‌های جدید در بلاکچین: فرآیند انتخاب ماینر برنده که بلاک جدید را به زنجیره اضافه می‌کند؛
• محدود کردن تولید سریع بلاک: کنترل سرعت ثبت بلاک‌های جدید و حفظ پایداری شبکه؛
• پشتیبانی از بلاکچین‌های عمومی و بدون نیاز به اعتماد: فراهم کردن اجماع بدون نیاز به شخص ثالث یا مرکز کنترل؛
• ایجاد پایه برای شبکه‌های مقاوم در برابر سانسور: جلوگیری از کنترل یک نهاد بر تراکنش‌ها  و سانسور آنها با توزیع قدرت پردازشی.

تاریخچه الگوریتم اثبات کار (Proof of Work)

الگوریتم اثبات کار برای اولین بار در سال 1993 توسط دو محقق به نام‌های سیندی دی ورک (Cynthia Dwork) و مونای نور (Moni Naor) به‌ عنوان یک مکانیزم برای جلوگیری از حملات ایمیل‌های اسپم معرفی شد.

بعدها در سال 1997، آدام بک (Adam Back)، مفهومی به نام Hashcash را توسعه داد که بر مبنای ایده اولیه اثبات کار بود. Hashcash برای جلوگیری از اسپم ایمیل‌ها و سوء استفاده از منابع سرور طراحی شده بود.

تحول بزرگ الگوریتم اثبات کار در سال 2008 و با انتشار وایت‌ پیپر بیت‌ کوین توسط ساتوشی ناکاموتو (Satoshi Nakamoto) رقم خورد. ناکاموتو از الگوریتم اثبات کار به‌ عنوان مکانیسم اصلی اجماع در شبکه بیت‌کوین استفاده کرد. در این سیستم، ماینرها برای حل مسائل پیچیده ریاضی به رقابت می‌پردازند و اولین نفری که موفق به حل مسئله شود، حق ایجاد یک بلاک جدید و دریافت پاداش را دارد.

این استفاده خلاقانه از الگوریتم اثبات کار، مفهوم استخراج (Mining) را به وجود آورد و بیت‌ کوین را به اولین ارز دیجیتال امن و شفاف جهان تبدیل کرد.

پس از موفقیت بیت‌ کوین، بسیاری از ارزهای دیجیتال دیگر مانند لایت‌ کوین (Litecoin)، بیت‌کوین کش (Bitcoin Cash) و دوج‌ کوین (Dogecoin) نیز از الگوریتم اثبات کار (PoW) استفاده کردند.

نحوه عملکرد الگوریتم اثبات کار (Proof of Work – PoW)

به بیان ساده، الگوریتم اثبات کار از شرکت‌کنندگان (گره‌ها) می‌خواهد که برای اعتبارسنجی یک بلاک، معمای رمزنگاری خاصی را حل کنند. حل این معما نیازمند صرف توان محاسباتی و انرژی است، اما بررسی صحت آن توسط سایر گره‌ها بسیار ساده است. این ویژگی باعث می‌شود تنها گره‌هایی که واقعاً منابع صرف کرده‌اند، بتوانند بلاک‌های معتبر تولید کنند و از حملاتی مانند بازنویسی بلاک‌چین، دوبار خرج کردن یا اسپم جلوگیری شود.

فرآیند ماینینگ در الگوریتم اثبات کار (Proof of Work – PoW)

فرآیند استخراج ارز دیجیتال (Mining)، فرآیندی است که طی آن تراکنش‌های جدید در شبکه‌های بلاکچینی مانند بیت‌کوین تأیید شده و به زنجیره بلاکچین اضافه می‌شوند. مراحل فرآیند ماینینگ در الگوریتم اثبات کار (PoW) بصورت زیر است:

1. جمع‌آوری تراکنش‌ها و تشکیل بلاک؛
2. هش کردن اطلاعات بلاک؛
3. یافتن نانس (Nonce)؛
4.  تأیید بلاک توسط شبکه؛
5. دریافت پاداش ماینینگ؛
6.  ادامه فرآیند و تشکیل بلاک‌های بعد.

در ادامه، هر یک از مراحل فوق را توضیح می‌دهیم.

1. جمع‌آوری تراکنش‌ها و تشکیل بلاک

وقتی کاربران تراکنش‌هایی در شبکه انجام می‌دهند (مثلاً ارسال بیت‌کوین به یک کیف پول دیگر)، این تراکنش‌ها ابتدا در یک فضای موقت به نام مِمپول (Mempool) ذخیره می‌شوند. ماینرها از میان این تراکنش‌ها، تعدادی را انتخاب کرده و یک بلاک جدید تشکیل می‌دهند.

2. هش کردن اطلاعات بلاک

بلاک جدید شامل اطلاعاتی نظیر لیست تراکنش‌ها، هش بلاک قبلی، زمان ثبت تراکنش‌ها و نانس (Nonce) است. ماینرها باید با استفاده از الگوریتم هشینگ، یک کد هش منحصر به‌ فرد تولید کنند که با معیارهای شبکه مطابقت داشته باشد.

3. یافتن نانس (Nonce)

این قسمت از فرآیند، مهم‌ترین و سخت‌ترین بخش ماینینگ است. ماینرها باید عددی به نام نانس (Nonce) پیدا کنند که وقتی با داده‌های بلاک ترکیب و هش می‌شود، مقدار هش نهایی با تعداد مشخصی از صفرها شروع شود. به طور مثال، فرض کنید هش نهایی باید با 0000 شروع شود، ماینرها میلیون‌ها ترکیب مختلف از نانس را امتحان می‌کنند تا به نتیجه‌ای برسند که شرایط را برآورده کند.

4. تأیید بلاک توسط شبکه

اولین ماینری که موفق به یافتن هش معتبر شود، بلاک جدید را به شبکه اعلام می‌کند. سایر نودها (Nodes) در شبکه، این بلاک را بررسی کرده و در صورت صحت، آن را به زنجیره اضافه می‌کنند.

5. دریافت پاداش ماینینگ

ماینری که موفق به استخراج بلاک جدید شده است، به عنوان پاداش، مقداری بیت‌کوین (یا ارز دیجیتال مربوطه) دریافت می‌کند. علاوه بر این، کارمزد تراکنش‌های موجود در بلاک نیز به او تعلق می‌گیرد.

6. ادامه فرآیند و تشکیل بلاک‌های بعدی

پس از تأیید یک بلاک، نودهای شبکه به سراغ بلاک بعدی می‌روند و فرآیند استخراج دوباره آغاز می‌شود. این ساختار زنجیره‌ای و ادامه‌دار، موجب می‌شود که هر بلاک به بلاک قبلی خود مرتبط باشد و امنیت داده‌ها حفظ شود.

سختی شبکه و تأثیر آن بر الگوریتم اثبات کار (PoW)

در سیستم‌های مبتنی بر الگوریتم اثبات کار، مفهوم سختی شبکه (Network Difficulty)، تعیین می‌کند که یک ماینر برای حل معمای رمزنگاری‌ شده بلاک جدید، باید چقدر زمان و انرژی صرف کند و یا به بیان ساده‌تر چقدر باید سختی بکشد. این معیار به گونه‌ای طراحی شده است  که زمان متوسط تولید بلاک‌ها ثابت بماند. برای مثال، در بیت‌کوین، این زمان حدود ۱۰ دقیقه است. اگر توان پردازشی کل شبکه (نرخ هش) افزایش یابد، سیستم به‌طور خودکار سختی را بالا می‌برد تا سرعت تولید بلاک‌ها تغییری نکند.

افزایش سختی شبکه به این معناست که معادله‌های هش‌محور پیچیده‌تر شده‌اند و یافتن جواب معتبر دشوارتر شده است. این مکانیسم نه تنها از دستکاری زنجیره جلوگیری می‌کند، بلکه با افزایش هزینه حمله، امنیت شبکه را تضمین می‌نماید. در واقع، هرچه سختی بیشتر باشد، احتمال موفقیت حملات ۵۱ درصدی کمتر می‌شود، چون نیاز به منابع محاسباتی عظیم و غیرواقعی دارد.

از سوی دیگر، سختی شبکه باعث ایجاد تعادل در میان ماینرها نیز می‌شود. ماینرهایی که به سخت‌افزارهای قوی‌تری دسترسی دارند، نمی‌توانند به‌ راحتی کل فرآیند استخراج را در اختیار بگیرند، زیرا سختی به‌طور پویا تنظیم شده و با افزایش نرخ هش، سودآوری استخراج برای همه ماینرها متعادل‌تر می‌شود.  این عامل نقشی کلیدی در تمرکززدایی واقعی شبکه‌های مبتنی بر الگوریتم اثبات کار (PoW) ایفا می‌کند.

مصرف انرژی در الگوریتم اثبات کار (PoW)

یکی از چالش‌ برانگیزترین جنبه‌های الگوریتم اثبات کار، مصرف بالای انرژی در فرآیند استخراج (Mining) است. دستگاه‌های ASIC و GPU به‌شدت انرژی مصرف می‌کنند و هزینه‌های زیادی به همراه دارند. از جمله دلایل افزایش مصرف انرژی به موارد زیر می‌توان اشاره کرد:

• این عملیات پردازشی مکرر و سنگین، به قدرت پردازشی بالا و در نتیجه انرژی بسیار زیادی نیاز دارد.
• با افزایش سختی شبکه، میزان محاسبات مورد نیاز بیشتر شده و مصرف انرژی نیز بالاتر می‌رود.

برای درک بهتر میزان مصرف انرژی در الگوریتم اثبات کار (PoW)، مقایسه‌هایی با صنایع دیگر انجام شده است. بطور مثال، مصرف انرژی شبکه بیت‌کوین به تنهایی برابر با کل مصرف برق برخی کشورهای کوچک مانند بلژیک یا فنلاند است.

چالش‌های زیست‌محیطی مصرف انرژی در الگوریتم اثبات کار (PoW)

1. تاثیرات منفی بر محیط زیست:  مصرف بالای برق، به‌ویژه در کشورهایی که از انرژی‌های فسیلی استفاده می‌کنند، منجر به تولید حجم زیادی از کربن دی‌اکسید (CO2) و آلودگی زیست‌محیطی می‌شود.
2. تمرکز استخراج در مناطق خاص:  کشورهایی که برق ارزان و منابع انرژی فراوان دارند (مانند چین، قزاقستان و ایالات متحده) به قطب‌های اصلی ماینینگ تبدیل شده‌اند. این تمرکز می‌تواند به نوعی مرکزگرایی منجر شود که برخلاف ایده اصلی بلاکچین است.
3. کاهش مقیاس‌پذیری:  مصرف بالای انرژی، محدودیت‌های جدی برای گسترش شبکه و افزایش تعداد تراکنش‌ها ایجاد می‌کند.
   

مزایا و معایب الگوریتم اثبات کار (Proof of Work – PoW)

طبق توضیحات ارائه شده در Investopedia الگوریتم اثبات کار (PoW) نیز مانند هر فناوری دیگری مزایا و معایب خاص خود را دارد که در ادامه به آنها می‌پردازیم.

مزایای الگوریتم اثبات کار (PoW)

مزایای الگوریتم اثبات کار عبارتند از: 

1. امنیت بسیار بالا:  الگوریتم اثبات کار با نیاز به حل مسائل پیچیده ریاضی و توان محاسباتی بالا، امنیت شبکه را به‌ طور مؤثری تضمین می‌کند. دستکاری در بلاکچین نیازمند تغییر در کل زنجیره است که به قدرت محاسباتی عظیمی نیاز دارد.
2. غیرمتمرکز بودن: در الگوریتم اثبات کار، هیچ نهاد مرکزی کنترل‌ کننده‌ای وجود ندارد. لذا، ماینرها از نقاط مختلف جهان تراکنش‌ها را تأیید و بلاک‌های جدید را تولید می‌کنند.
3. مقاومت در برابر حملات سایبری: به دلیل فرآیند پیچیده هشینگ، تنها در صورتی که یک نهاد بتواند 51 درصد از قدرت محاسباتی شبکه را در اختیار بگیرد، امکان دستکاری داده‌ها فراهم می‌شود که در شبکه‌های بزرگی مثل بیت‌کوین، عملاً غیرممکن است.
4. شفافیت و تغییر‌ناپذیری اطلاعات: اطلاعات تراکنش‌ها پس از ثبت در بلاک چین، به هیچ عنوان قابل تغییر یا حذف نیستند. این ویژگی، اعتماد و شفافیت را در شبکه افزایش می‌دهد.
5. سابقه موفق و اثبات شده: الگوریتم اثبات کار بیش از یک دهه است که به‌ عنوان اصلی‌ترین الگوریتم اجماع در بلاکچین‌هایی مانند بیت‌ کوین و لایت‌کوین استفاده می‌شود و امنیت آن در برابر تهدیدات مختلف اثبات شده است.

معایب الگوریتم اثبات کار (PoW)

معایب الگوریتم اثبات کار عبارتند از: 

1. مصرف انرژی بسیار بالا: بزرگ‌ترین نقطه ضعف الگوریتم اثبات کار، مصرف عظیم انرژی الکتریکی برای حل معادلات ریاضی است. تخمین زده می‌شود که مصرف برق شبکه بیت‌کوین از مصرف برق برخی کشورها نیز بیشتر است.
2. مقیاس‌پذیری محدود: به دلیل زمان‌بر بودن فرآیند استخراج، سرعت تراکنش‌ها سیستم‌های مبتنی بر الگوریتم اثبات کار بسیار پایین است. به‌طور مثال، در شبکه بیت‌ کوین تنها 7 تراکنش در ثانیه پردازش می‌شود، در حالی که شبکه‌هایی مانند ویزا هزاران تراکنش را در همین بازه زمانی پردازش می‌کنند.
3. تمرکز ماینینگ در استخرها: به مرور زمان، استخراج بیت‌ کوین و سایر ارزهای مبتنی بر الگوریتم اثبات کار به دست استخرهای بزرگ افتاده است. این موضوع می‌تواند تمرکززدایی را به خطر بیندازد و تصمیم‌گیری‌ها را به نفع گروه‌های خاص تغییر دهد.
4. هزینه‌های بالای استخراج: استخراج‌کنندگان برای رقابت با سایر ماینرها نیاز به تجهیزات گران‌ قیمت و مصرف بالای انرژی دارند. این موضوع، ورود افراد جدید به بازار استخراج را دشوار می‌کند.
5. کاهش جذابیت با پیشرفت الگوریتم‌های جدید: با ظهور الگوریتم‌های اجماع جدید مانند اثبات سهام (Proof of Stake) که انرژی کمتری مصرف می‌کنند و مقیاس‌پذیری بیشتری دارند، الگوریتم اثبات کار در معرض رقابت قرار گرفته است.

امنیت در الگوریتم اثبات کار

یکی از اصلی‌ترین دلایلی که الگوریتم اثبات کار به‌ عنوان مکانیزم اجماع در بلاکچین‌های بزرگی مانند بیت‌ کوین انتخاب شده، سطح بالای امنیت آن است. این امنیت ناشی از عواملی مانند:

1. فرآیند هشینگ و تغییرناپذیری داده‌ها؛
2. مقاومت در برابر حمله 51 درصدی؛
3. توزیع غیر‌متمرکز قدرت محاسباتی؛
4. دشواری در تغییر تاریخچه بلاکچین؛
5. نانس (Nonce) و اثبات کار واقعی؛
6. اجماع عمومی در تأیید تراکنش‌ها.

 در ادامه به تشریح جنبه‌های مختلف امنیت در الگوریتم اثبات کار (PoW) می‌پردازیم.

فرآیند هشینگ و تغییرناپذیری داده‌ها

در الگوریتم اثبات کار (PoW)، هر بلاک شامل یک کد هش منحصر به‌ فرد است که از اطلاعات تراکنش‌ها و هش بلاک قبلی ایجاد می‌شود. این کد به‌شکل غیرقابل تغییر و رمزنگاری‌شده در بلاکچین ثبت می‌شود. اگر فردی بخواهد اطلاعات یک بلاک را تغییر دهد، باید تمام بلاک‌های بعد از آن را نیز تغییر دهد که به قدرت محاسباتی عظیمی نیاز دارد و عملاً غیرممکن است.

مقاومت در برابر حمله 51 درصدی

یکی از تهدیدات جدی در شبکه‌های بلاکچینی، حمله 51 درصدی است. یعنی اگر فرد یا گروهی بتواند بیش از 50 درصد از قدرت محاسباتی شبکه را در اختیار بگیرد، می‌تواند بلاک‌ها را دستکاری کند و تراکنش‌های جعلی ایجاد کند. اما در شبکه‌های بزرگ مانند بیت‌کوین، میزان قدرت محاسباتی مورد نیاز برای چنین حمله‌ای به قدری بالاست که از نظر اقتصادی و فنی غیر‌عملی می‌شود.

توزیع غیر‌متمرکز قدرت محاسباتی

یکی از مزایای الگوریتم اثبات کار (PoW)، توزیع غیرمتمرکز قدرت محاسباتی در بین هزاران ماینر در سراسر جهان است. این عدم تمرکز به این معناست که هیچ نهاد یا فرد واحدی نمی‌تواند به‌ تنهایی قدرت شبکه را در دست بگیرد و آن را دستکاری کند.

دشواری در تغییر تاریخچه بلاکچین

در الگوریتم اثبات کار، هر بلاک جدید بر اساس هش بلاک قبلی ایجاد می‌شود و زنجیره‌ای از بلاک‌ها به وجود می‌آید. اگر فردی بخواهد داده‌های یک بلاک قدیمی را تغییر دهد، باید تمامی بلاک‌های بعد از آن نیز تغییر یابد. این تغییر نیازمند محاسبات مجدد برای تمام بلاک‌ها و حل مسائل پیچیده ریاضی است که از نظر عملی تقریباً غیرممکن است.

نانس (Nonce) و اثبات کار واقعی

ماینرها برای افزودن یک بلاک جدید، باید عددی به نام نانس (Nonce) را پیدا کنند که با هش نهایی تطبیق داشته باشد. این موضوع دستکاری داده‌ها را حتی برای ماینرهای بزرگ نیز پیچیده می‌کند.

اجماع عمومی در تأیید تراکنش‌ها

هر بلاکی که به شبکه اضافه می‌شود، باید توسط سایر نودهای شبکه تأیید و اعتبارسنجی شود. این تأیید عمومی موجب می‌شود که تقلب و دستکاری به‌ راحتی شناسایی و رد شود.

مقایسه الگوریتم اثبات کار (PoW) با سایر الگوریتم‌های اجماع 

با وجود معروفیت الگوریتم اثبات کار، به‌مرور زمان، الگوریتم‌های جدیدتری مانند الگوریتم اثبات سهام ( PoS)، الگوریتم اثبات ظرفیت (PoC) و الگوریتم اثبات اعتبار (PoA) توسعه یافتند تا چالش‌های الگوریتم اثبات کار (PoW) را برطرف کنند. 

الگوریتم اثبات کار نیازمند صرف توان پردازشی بالا و مصرف انرژی زیاد برای حل مسائل رمزنگاری پیچیده است. در مقایسه با این الگوریتم، الگوریتم‌هایی مانند اثبات سهام (PoS)، اثبات اعتبار (PoA) و اثبات تاریخ (PoH) با مصرف انرژی کمتر و مقیاس‌پذیری بالاتر طراحی شده‌اند. 

در الگوریتم اثبات سهام، اعتبارسنجی تراکنش‌ها به‌جای قدرت محاسباتی، بر اساس میزان دارایی و مدت زمان نگهداری توکن‌ها انجام می‌شود که منجر به کاهش هزینه و افزایش سرعت شبکه می‌گردد. از سوی دیگر، الگوریتم‌هایی مانند اثبات اعتبار بیشتر در شبکه‌های خصوصی یا نیمه‌متمرکز به‌کار می‌روند و به اعتماد به نهادهای شناخته‌شده متکی هستند. 

در مجموع، هر الگوریتم اجماع دارای مزایا و معایب خاص خود است و انتخاب مناسب‌ترین گزینه بستگی به نیازهای فنی، امنیتی و مقیاس‌پذیری هر پروژه بلاکچینی دارد. در جدول زیر انواع الگوریتم‌های اجماع به طور خلاصه مقایسه شده‌اند. 

نمونه‌هایی از بلاکچین‌های مبتنی بر الگوریتم اثبات کار (PoW)

در ادامه، به معرفی مهم‌ترین و شناخته‌شده‌ترین بلاکچین‌هایی که از الگوریتم اثبات کار (PoW) استفاده می‌کنند، می‌پردازیم:

بیت‌ کوین (Bitcoin) 

بیت‌ کوین به‌ عنوان اولین و معروف‌ترین ارز دیجیتال، از الگوریتم اثبات کار استفاده می‌کند. تولید هر بلاک در شبکه بیت‌کوین حدود 10 دقیقه زمان می‌برد و پاداش ماینینگ فعلی برابر با 6.25 بیت‌کوین است.

لایت‌ کوین (Litecoin) 

لایت‌کوین در سال 2011 توسط چارلی لی (Charlie Lee) به‌عنوان “نقره دیجیتال” معرفی شد. این بلاکچین مشابه بیت‌ کوین است اما از الگوریتم هشینگ متفاوتی به نام Scrypt استفاده می‌کند که زمان تأیید بلاک‌ها را به 2.5 دقیقه کاهش داده و فرآیند استخراج را سریع‌تر کرده است.

اتریوم کلاسیک (Ethereum Classic) 

اتریوم کلاسیک، نسخه اولیه اتریوم (ethereum.org) است که پس از یک هارد فورک در سال 2016 به دو زنجیره تقسیم شد. این شبکه همچنان از الگوریتم اثبات کار برای تأیید تراکنش‌ها استفاده می‌کند و امنیت خود را از طریق فرآیند ماینینگ تأمین می‌کند.

دوج‌ کوین (Dogecoin) 

دوج‌ کوین در ابتدا به‌ع نوان یک شوخی در سال 2013 ایجاد شد، اما با گذشت زمان به یکی از ارزهای محبوب و پربازده تبدیل شد. این شبکه نیز از الگوریتم Scrypt مشابه لایت‌ کوین استفاده می‌کند و فرآیند استخراج آن ساده‌تر و سریع‌تر است.

مونرو (Monero) 

مونرو یک بلاکچین مبتنی بر اثبات کار است که تمرکز اصلی آن بر حریم خصوصی و غیرقابل ردگیری بودن تراکنش‌ها است. این شبکه از الگوریتم PoW با نام RandomX استفاده می‌کند که برای استخراج با CPU بهینه شده است تا تمرکززدایی بیشتری ایجاد کند.

زی‌کش (Zcash) 

زی‌کش یکی دیگر از ارزهای دیجیتال مبتنی بر PoW است که بر حریم خصوصی و ناشناس ماندن تراکنش‌ها تمرکز دارد. زی‌کش از پروتکل zk-SNARKs استفاده می‌کند تا داده‌های تراکنش را مخفی نگه دارد، در حالی که صحت آن‌ها تأیید می‌شود.

بیت‌ کوین کش (Bitcoin Cash) 

بیت‌ کوین کش در سال 2017 به‌عنوان یک هارد فورک از بیت‌ کوین ایجاد شد تا مشکل مقیاس‌پذیری را حل کند. این شبکه از همان الگوریتم اثبات کار بیت‌ کوین استفاده می‌کند، اما اندازه بلاک‌های آن بزرگ‌تر است که به پردازش تعداد بیشتری از تراکنش‌ها در هر بلاک کمک می‌کند.

نتیجه گیری 

الگوریتم اثبات کار (PoW) همانند ستون فقرات امنیت و شفافیت در بلاکچین عمل می‌کند. این مکانیزم که در قلب شبکه‌هایی همچون بیت‌کوین و لایت‌کوین قرار دارد، با وجود چالش‌هایی زیاد، همچنان به‌عنوان یکی از امن‌ترین راهکارها برای حفاظت از داده‌ها در دنیای غیرمتمرکز شناخته می‌شود.

درک عمیق‌تر از عملکرد و مزایای این الگوریتم به سرمایه‌گذاران و علاقه‌مندان به بلاکچین کمک می‌کند تا تصمیمات هوشمندانه‌تری در بازار ارزهای دیجیتال بگیرند. اگر به دنبال مشارکت در استخراج، تحلیل بلاکچین یا سرمایه‌گذاری مطمئن در دنیای کریپتو هستید، شناخت کامل از الگوریتم اثبات کار، اولین گام برای ورود قدرتمند به این عرصه است.